వెచ్చదనపు స్పర్శ - ప్రమదావనం

అసలే చలికాలం. బాగా చలిగా ఉంది. స్వెట్టర్ వేసుకోవడం మర్చిపోవద్దు. చలికి బయట తిరగొద్దు. ఉలెన్ బ్లాంకెట్ కప్పుకోండి. చెవులలో దూది పెట్టుకోండి. మఫ్లర్ కట్టుకోండి.. ఇలా ప్రతి ఇంట , ప్రతి చోట ఈ కాలంలో వినిపించే, పాటించక తప్పని మాటలు కూడా.


కూడు, గూడు, గుడ్డ ప్రతి ఒక్కరికి అవసరం. కాని ఎందరో అభాగ్యులకు ఇది అందని ఫలమే.. కూడు ఎలాగో దొరికినా, గూడు లేకున్నా ఎక్కడ కాసింత జాగా దొరికితే పడుకుంటారు.. కాని గజ గజ వణికించే చలిలో దుప్పటి లేకుండా పడుకునే వాళ్ళు ఎంతో మంది మనకు కనిపిస్తారు. హృదయాన్ని కదిలించే ఈ దృశ్యాన్ని చూసి, చలించి, వారికి ఇతోదికంగా సహాయం చెయాలని ప్రమదావనం సంకల్పించింది. ఐతె ఎవరు వారు? ఎచటి వారు? అనే వివరాలు అడగకుండా, చెప్పకుండా నిశ్శబ్దంగా సహాయం చేయాలని నిర్ణయించాము. పదివేల విలువైన ఉలెన్ రగ్గులు కొని నిన్న అంటే ఆదివారం ఈ కార్యక్రమం నిర్వహించాము. ఆదివారం ఉదయం నేను , మా అబ్బాయి , వాడి ఫ్రెండ్స్ ఇద్దరు వచ్చారు. ఉదయం మూడుగంటలకు బయలుదేరి ఫుట్ పాత్ ల మీద, దుకాణాల ముందు చలికి ముడుచుకుని పడుకున్నవారికి నిద్రాభంగం కలగకుండా దుప్పట్లు కప్పేసి వచ్చేసాము. ఒకటి రెండు చోట్ల మాత్రం కొందరు మేల్కొన్నారు. ఈ దుప్పట్ల ఎవరికి బడితే వాళ్లకి ఇవ్వలేదు. ఎక్కువగా ముసలివాళ్లు, పిల్లలు, ఆడవాళ్లకే ప్రాధాన్యం ఇచ్చాం. చాలా మంది కనీసం కప్పుకోవడానికి బట్ట లేక ప్యాకింగ్ చేసే ప్లాస్తిక్ సంచుల దుప్పటి కప్పుకున్నారు. మూడు నాలుగు చోట్ల హటాత్తుగా వెచ్చగా అనిపించిందేమో రగ్గు కప్పగానే భయంతో గబుక్కుని లేచారు. మళ్లీ పడుకున్నారు. చాలా మందికి తమకు రగ్గులు ఎవరు కప్పారో కూడా తెలీదు. మేము శబ్దం లేకుండా వెళ్లిపోయాము మరి.. ఈ కార్యక్రమం కోసం సుమారు ఇరవై కిలోమీటర్లు తిరగాల్సి వచ్చింది. హిమాయత్ నగర్, నెక్లేస్ రోడ్, సోమాజీగుడా, బేగంపేట్, అమీర్ పేట్, పంజగుట్ట, ఎస్.ఆర్.నగర్, మాసబ్ ట్యాంక్, మెహదీ పట్నం, ఆసిఫ్ నగర్, లంగర్ హౌజ్, ఖైరతాబాద్, చింతల్ బస్తీ, బషీర్ బాగ్.. ఇలా తిరిగి తెల్లవారుతుండగా ఆరుగంటలకు ఇంటికి తిరిగి వచ్చేసాం. అదేంటో !! అంత పొద్దున్నే లేచి అన్ని గంటలు బయట తిరిగినా బాధించని చలి , ఇంటికి రాగనే నేనున్నానంటూ కమ్మేసింది. :)

నేను గమనించిన మరో ముఖ్యవిషయం ఏంటంటే???ఇన్ని గంటలు తిరిగాము, ఇంతమందికి (సుమారు ఎనబై ఐదు) రగ్గులు కప్పి వెళ్లిపోయాము. ఒక్క పోలీసు కనబడలేదు., అడ్డగించలేదు. ఇలా తసమదీయులు బాంబులు గట్రా సులభంగా పెట్టే చాన్స్ ఉందికదా?? లేక మా మొహాలకు అంత సీన్ లేదనుకున్నారా? అప్పటికి మావారు భయపెట్టారు. వాతావరణం బాలేదు. తీవ్రవాదులనుకుంటారేమో . జాగ్రత్త! అడ్రస్ అడిగితే నా కార్డు ఇవ్వు అని ఇచ్చారు. దాని అవసరం పడలేదులెండి..

వితరణ నాదైనా. సంకల్పం ప్రమదావనం సభ్యులదే .. జయహో ప్రమదావనం.

మీ విజయగాధను పంచుకోండి..

బ్లాగులు అనేది మన భావవ్యక్తీకరణకు ఒక వేదిక అనేది అందరికీ తెలిసిన , అనుభవమైన విషయమే. తెలుగు బ్లాగర్ల దినోత్సవ సందర్భంగా జరిగే వేడుకలలో పాలు పంచుకోండి. హైదరాబాదులో జరిగే సమావేశం, పుస్తక ప్రదర్శనలో జరిగే e తెలుగు స్టాలు నిర్వహణలో పాల్గొనండి.

ఈ సమావేశాలు హైదరాబాదులోనే కాదు తెలుగు బ్లాగర్లున్న ప్రతీ ప్రాంతంలో జరుపుకోవచ్చు. చెన్నైలో ఎవరైనా తెలుగు బ్లాగర్లు, చదువరులు ఉన్నారా? ఐతే ఒక్కసారి ఇక్కడ లుక్కేయండి..

e తెలుగు స్టాలులో మీ బ్లాగు గురించి ప్రచారం చేసుకోవచ్చు. ప్లేకార్డులు పెట్టుకోవచ్చండోయ్ !!
మీ బ్లాగు వివరాలు బ్లాగు గుంపులో జరిగే చర్చలో ఇవ్వండి. వాటిని ఈ స్టాలులో ప్రదర్శిస్తారు.

ఇక ఈ బ్లాగుల వల్ల అందరూ కాకున్నా చాలా మంది ఎంతోకొంత లాభం పొందారు అనుకుంటా. రచనా శైలీ, కొత్త కొత్త మిత్రుల పరిచయాలు, అనుబంధాలు , ఆత్మీయతలు, వగైరా .. ఇలా జాలంలో తెలుగు వల్ల, బ్లాగుల వల్ల మీకు కలిగిన సంతోషం, లాభం, విజయం ఏదైనా పంచుకోండి.. ఎలా అంటే ?? ఇలా చూడండి..

ఇవాళ సాయంత్రం కూడలి కబుర్లలో సమావేశానికి వస్తున్నారు కదా. రండి ,, బ్లాగు మిత్రులతో పరిచయాలు పెంచుకోండి..

ప్రపంచ తెలుగు బ్లాగర్ల సమావేశం

ప్రతి సంవత్సరం డిసెంబరు నెల రెండవ ఆదివారం తెలుగు బ్లాగర్ల దినోత్సవం గా జరుపుకుంటున్నాము. హైదరాబాదులో ఉన్నవారు ఈ ఆదివారం జరిగే సమావేశంలో పాల్గొనవచ్చు. కాని దేశ విదేశాల్లో ఉన్న ఇతర బ్లాగర్లు కలవడం ఎలా అనే దానికి ఒక పరిష్కారం ఉంది. అదే ఆన్ లైన్ సమావేశం. కూడలి కబుర్ల గదిలో. ఎల్లుండి శనివారం 12.12.2009 రోజు ఈ సమావేశం నిర్వహించబడుతుంది. తెలుగు బ్లాగు రాసే ప్రతి ఒక్కరికి ఇదే ఆహ్వానం. రండి. కొత్త , పాత అనే తేడా లేకుండా కాస్సేపు ముచ్చటించుకుందాం. చర్చించుకుందాం. సందేహాలు తీర్చుకుందాం. అందరికీ ఇదే సాదర ఆహ్వానం.


వేదిక : కూడలి కబుర్లు - http://chat.koodali.org/
తేది : శనివారం 12.12.2009
సమయం : సాయంత్రం ఆరు గంటలకు (భారతీయ కాలమానం ప్రకారం )

తాడేపల్లిగారికి జన్మదిన శుభాకాంక్షలు

కలగూరగంపతో మనకందరికీ సుపరిచితులైన తాడేపల్లి లలితాబాలసుబ్రహ్మణ్యం గారికి పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలు. ఆ జగన్మాత కరుణ మీపై , మీ కుటుంబంపై ఎల్లవేళలా ఉండాలని మనస్ఫూరిగా కోరుకుంటున్నాను.


తాడేపల్లి గారు రాసే టపాలతో అందరికీ ఒకలాంటి భయం, బెరుకు ఉండేది. కామెంటాలంటే కూడా జంకే.. కాని గత సంవత్సరం జరిగిన బ్లాగర్ల దినోత్సవం, పుస్తకప్రదర్శనలో కలిగిన తాడేపల్లిగారి పరిచయం మరువలేనిది. ఆయన రాత మాత్రమే కాస్త ఘాటుగా ఉంటుంది .కానీ మాట మొదలెడితే అలా వింటూ ఉండిపోవాల్సిందే. ప్రతీ విషయానికి సమాధానం ఉంటుంది. ఏదీ కాదనలేము. పుస్తక ప్రదర్శనలో ఎంతో మందికి తెలుగు గురించి విడమరిచి చెప్పారు. బ్లాగు గుంపులో సహాయం చేయడానికి ముందుంటారు. కాని తన గురించి మాత్రం "నేను తప్ప పుట్టాను ' అంటారు. అయినా కాని అందరికి ఎన్నో విషయాల్లో సహాయం చేసే తాడేపల్లిగారికి బ్లాగర్లందరి తరఫున హృదయపూర్వక జన్మదిన శుభాకాంక్షలు. ఈ పద్యం రాసింది చింతా రామకృష్ణగారు. వారికి ధన్యవాదాలు.

బస్సు ముచ్చట్లు వినరండి

అమ్మల్లారా! అయ్యల్లారా!!
ఆర్.టీ.సీ ప్రయాణీకుల్లారా!
పిల్లల్లారా!! పెద్దల్లారా!!
అప్పుడప్పుడు మమ్మల్ని తగలపెట్టే కార్యకర్తల్లారా!!
అందరికీ దండాలు. శతకోటి దండాలు..



నన్ను గుర్తుపట్టారా?? నేను మీ నిత్యజీవితంలో భాగమైన ఆర్.టీ.సీ బస్సును. మీ తాత, ముత్తాతల నుండి ఎన్నో తరాలను చూసినదాన్ని. ముందు ముందు ఎన్నో తరాలను చూడాల్సి ఉంది. రోజూ ఎన్నోరకాల మనుష్యులు . అన్నీ బాగుంటే నేను మీ ముందుకెందుకొస్తాను? ఏదో నా కష్టాలు, ఆవేదనను మీతో పంచుకుందామని వచ్చా. కాస్త తీరిక చేసుకుని వినండి..


ఇందుగలడందులేదన్నట్టు ప్రతీ చోటా అవినీతి, నిర్లక్ష్యం. చూసి నేను ఏమీ చేయలేక మౌనంగా నడుస్తున్నాను. టికెట్ల రిజర్వేషన్లలో వింతలు, గందరగోళాలు. నాకు బస్సు వాసన పడదు నాయనా కాస్త కిటికీ పక్క సీటివ్వమంటే ఇంజను దగ్గర సీటిస్తారు. బస్సెక్కి ఏదైనా అడిగితే డ్రైవరు, కండక్టరు మమ్మల్ని కాదు అన్నట్టు ముచ్చట్లలో ఉంటారు. అయ్యా నాకు నడుమునొప్పి ఉంది కాస్త బస్సు మధ్యలో సీటివ్వు ..చచ్చి నీ కడుపున పుడతాను అంటే కక్షకట్టినట్టు వాళ్లకు బస్సు వెనకాల టైరు దగ్గర సీట్ ఇస్తారు. ఇక వాళ్ల బాధ ఎముకల డాక్టరే చెప్పగలడేమో?? మరో వింత సంగతి చెప్పనా... ఈ రిజర్వేషన్లలో పెళ్లైనవారికి కూడా విసిరేసినట్టు అక్కడోటి, ఇక్కడోటి సీట్లిచ్చి తాత్కాలిక విడాకులిచ్చేస్తుంటారు. అలాగే తాత్కాలిక ద్వితీయ వివాహాలు కూడానండోయ్.. ఆర్ధం కాలేదా?? భార్యకు ఒకదగ్గర, భర్తకు ఒక దగ్గర సీట్ ఇస్తారు. ఫ్రయాణం తప్పనిసరై ఇలా అడ్జస్ట్ అవ్వక తప్పదు.


బస్సు స్టార్ట్ అయ్యాక ఇక డ్రైవరు అర్జునుడి రధాన్ని నడుపుతున్న శ్రీకృష్ణుడిలా ఫీలవుతాడు. బస్సు అతని చేతిలో కీలుబొమ్మ కావలసిందే. అతనికిష్టమున్నప్పుడే, ఇష్టమున్నచోటే ఆగుతుంది. బయలుదేరుతుంది. సాధారణంగా సిటీబస్సులు స్టాపుల్లో తప్ప డ్రైవరుకు నచ్చినచోట మాత్రమే ఆపబడుతుంది. నోరెత్తడానికి వీలులేదు. అందుకే చాలా మంది బస్ స్టాపుల కంటే జంక్షన్ల వద్ద ఎక్కువ నిలబడతారు ఎక్కడానికి. కొన్ని రూట్లలో ఒక బస్సులో పదిమందికంటే ఎక్కువ ఉండరు. మరో రూట్లో ఒక బస్సులో నాలుగు బస్సుల మంది ఉంటారు. సగం మంది మనుష్యులు బస్సును గబ్బిలాలలా పట్టుకుని వేళాడుతూ ఉంటారు. ఈ కుర్రాళ్లకి ఈ సాహసాలు వాళ్ల జీవన నౌకాయానం లో పనికొస్తాయేమో.. ఇక్కడ నాకు అస్సలు అర్ధం కాని సంగతేంటంటే ... ఆర్.టీ.సి కి లాభాలు వస్తున్నాయి. బస్సులు ఎక్కడానికి ప్రయాణీకులు ఉన్నారు. మరి బస్సులు పెంచడానికేం మాయరోగం?. ముఖ్యంగా శివార్లలోని కాలేజీ పిల్లలలకు. అవినీతిపరులకు ఆదాయం కూడా ఉంటుందిగా మరిన్ని బస్సులు వేస్తే.. అర్ధం చేసుకోరూ!!!



సిటీ బస్సులలో ప్రయాణీకులు ఎక్కువసేపు కలిసి ఉండరు. కొద్ది దూరానికే దిగిపోతారు. విడిపోతారు. కానీ ఊర్లలో తిరిగే బస్సులలో ఎన్నో పరిచయాలు, అనుబంధాలు , స్నేహాలు కూడా. బస్సెక్కి లగేజీ సీటుపైన పైన పెట్టి హాయిగా కళ్లు మూసుకుని మధురస్వప్నాలలో తేలిపోదామనుకునేవారికి అప్పుడప్పుడు .. ఆ బ్యాగులు ధభీమని నెత్తిమీదొచ్చి పడి భయంకరమైన వాస్తవ ప్రపంచంలోకి తీసుకొస్తాయి. ఇక మరి కొందరు తమ పిల్లల పెల్లి సంబంధాల నుండి పక్కవూరి సర్పంచ్ రాసలీలలు కూడా తీవ్రంగా చర్చిస్తారు. మధ్యలో డ్రైవరూ, కండక్టరూ తమ వంతు మాట సాయం చేస్తుంటారు. పాపం .. ఉన్నమాట చెప్పాలి. ఊర్లలోని బస్సులు ఎక్కదంటే అక్కడ ఆపుతారు. భలే ముచ్చటేస్తుంది. కొండరు డ్రైవర్లు మార్గమధ్యంలో బస్సులను బస్ స్టేషన్లలోకంటే కాకా లేదా డాబా హోటళ్ల దగ్గర ఎక్కువసేపు నిలుపుతారు. అక్కడ వాళ్ల లాభం వాళ్లు చూసుకోవద్దా?? దిగిన ప్రయాణీకులు అందరూ ఎక్కారా లేదా అని కూడా చూసుకోకుండా కదిలి వెళ్లిపోతారు.


ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతుంటే అంతా బాగానే ఉంటుంది. కాని వాస్తవంగా జరగే విషయాలు కూడా చేప్పుకోవాలిగా.. రోజూ వేలమందిని వారి గమ్యాలకు చేరుస్తామా?..ఈ బస్సులు ఉన్నది మీకోసమే కదా? కాని ఎన్నోసార్లు రాజకీయ పార్టీలు తమ ప్రయోజనాలకోసం మా అద్దాలు పగలగొడతారు. నిప్పంటిస్తారు. ఇదేనా మా నిస్వార్ధ సేవకు ప్రతిఫలం. నోరులేదు , మాట్లాడలేమనే కదా ప్రతి గొడవకి మమ్మల్నే బలిపశువులను చేస్తారు. మరి ఆ రాజకీయ పార్టీల సభలు, సమావేశాలకు మాత్రం మేమే కావాలి?? అప్పుడు వారందరిని మా బస్సు కిందే వేసి తొక్కేయాలనిపిస్తుంది. మమ్మల్ని వాడుకుని వదిలేయరు కాని కాల్చేస్తారు..



మీరైనా మమ్మల్ని కాపాడరూ? మరీ భద్రత లేని బ్రతుకైపోయింది.