సూర్యదేవర రామ్మోహనరావుగారితో మాటా-మంతి

mail id: suryadevaranovelist@gmail.com
website: http://www.suryadevararammohanrao.com/index.html

నమస్కారం సూర్యదేవర రామ్మోహన్ గారు.. మా మాలిక పత్రికకోసం మీ నవలను సీరియల్ గా ఇవ్వడానికి, ఈ చిన్న మాటామంతి చేయడానికి ఒప్పుకున్నందుకు ముందుగా ధన్యవాదాలు..

1. ఎన్నో ఏళ్ళుగా ఆంధ్రుల అభిమాన , సంచలన రచయితగా పేరు పొందిన మీరు, మీ గురించి కొన్ని మాటలు చెప్పండి.

మాది కృష్ణాజిల్లాలోని మున్నలూరు గ్రామం. మా నాన్నగారు వ్యవసాయంతో పాటు చుట్టుపక్కల నలభై గ్రామాల వారికి  ఆయర్వేద వైద్యం చేసేవారు. అమ్మ గృహిణి. ఆరుగురిలో చిన్నవాడిని. నా భార్య గృహిణి. నాకు ఇధ్దరబ్బాయిలు అమెరికాలో చదువులు పూర్తి చేసుకుని ఉద్యోగాలు చేస్తున్నారు.

2. మీ రచనా వ్యాసంగం ఎప్పుడు ఎలా మొదలైంది? అసలు ఈ రంగంలోకి రావాలని ఎందుకనిపించింది మీకు?? ప్రత్యేక కారణమేమైనా ఉందా?

 మా నాన్నగారు ఆయర్వేద, పశువైద్యం చేసేవారు. గోసంపదని కుటుంబ సంపదకంటే ఎక్కువగా భావించేవారు. మా కుటుంబ ఆస్తులను అమ్మి మరీ  ఆయర్వేద వైద్యం చేసేవారు. ఆయన వైద్య పరిజ్ఞానాన్ని గ్రంధస్తం చేస్తే బావుంటుందని నేను అంటే , మనవాళ్లలో రాయడం అనే ఆలోచన, ఆసక్తి ఎవరికీ లేదు. ఆ పని నువ్వే చేయాలిరా అన్నారు. అప్పుడు నేను ఇంటర్ చదువుతున్నాను. నాన్నగారి ఈ మాటలే నాలో రాయాలనే కోరిక మొదలవ్వడానికి కారణం. అలా మొదలైన రచనాసక్తి డిగ్రీ చదివేటప్పుడు కూడా  కొనసాగింది. మొదట్లో జయశ్రీ, అనామిక పత్రికలలో చిన్న చిన్న కధలు ప్రచురించబడ్డాయి. 

3. ఓక సీరియల్ లేదా నవల రాయాలంటే దానికి టాపిక్ ఎలా ఎంచుకొంటారు. తర్వాత దాని గురించి ఎలా వర్క్ చేస్తారు?

నేను రాయడం మొదలుపెట్టినప్పటినుండి పుస్తకాలు, సమాచార సేకరణ మొదలుపెట్టాను. ముందుగా మా నాన్నగారి దగ్గరే బోలెడు సమాచారం ఉంది. ఆ తర్వాత కొందరు మిత్రులు సహాయ పడ్డారు. నాకు పురాణాలు, ప్రాచీన సంప్రదాయాలు, సంస్కృతి, ఇతిహాసాలు, వాటి గొప్పదనం చరిత్ర, ఆత్మశక్తి, మన పూర్వీకులు సాధించిన గొప్ప గొప్ప విజయాలు గురించి తెలుసుకోవడం చాలా ఇష్టం. వాటికి సంబంధించిన పుస్తకాలు, తాళపత్రగ్రందాలు నా దగ్గర ఎన్నో ఉన్నాయి. 

4. పత్రికలలో సీరియల్స్ రాసేటప్పుడు ప్రారంభం నుండి చివరి వరకు మొత్తం మీ చేతిలో ఉంటుందా? లేదా పత్రికలవాళ్లు అలా రాయాలి , ఇలా ఐతే బావుంటుంది అని అంటారా? దానికి మీ స్పందన ఎలా  ఉంటుంది? అసలు ఎప్పుడైనా మీకు  ఇలాంటి సందర్భం ఎదురైందా??

లక్కీగా నాకు ఇంతవరకు సీరియల్స్, నవలల విషయంలో ఎటువంటి సమస్యలు రాలేదు. నేను రాసే టాపిక్ మీద ఏ పత్రికవాళ్లు కూడా ఎటువంటి నిబంధనలు పెట్టలేదు. నేను ఉదయం, జ్యోతి, స్వాతి మొదలైన పత్రికలలో రెగ్యులర్ గా రాసాను. కాని ఎవ్వరూ కూడా నన్ను ఈ టాపిక్ మీద రాయాలి. ఇలా రాయాలి అని నిర్ధేశించలేదు. నా రచనల విషయంలో నాకు సంపూర్ణ స్వేచ్చ ఉంది ఇప్పటికీ కూడా. కాని అప్పట్లో ఆంధ్రభూమిలో సికరాజుగారు ఎడిటర్ గా ఉన్నప్పుడు రచయితలకు కొన్ని టాపిక్ లు ఇచ్చి కధలు, సీరియల్స్ వగైరా రాయమనేవారు. అది కూడా వాళ్లు చెప్పిన విధంగానే రాయమనేవారు. కొందరు రచయితలు అలాగే రాసారు కూడా . కాని నేనలా చేయలేదు. చేసే అవసరమూ రాలేదు.

5. రాయడానికి మీకు ఇన్స్పిరేషన్ ఏమైనా ఉందా?  లేదా ఎవరి ప్రభావం ఐనా ఉందా..?

ముందే చెప్పాను కదా.. నేను రాయడానికి కారణం మా నాన్నగారి దగ్గరున్న విజ్ఞాన సంపదను భద్రపరచాలనే సదుద్ధేశ్యం.. ఇక ఎవరి ప్రభావమంటూ లేదు. అంతా నా స్వంత ఆలోచనలే..

6. మీ రచనా శైలి మొదటినుండి ఒకే విధంగా ఉందా? మార్చుకుంటూ వచ్చారా? ఈ శైలి మీకు నచ్చినట్టుగా ఉండాలనుకుంటారా? లేక పాఠకులు ఇష్టపడేట్టు ఉండాలనుకుంటారా?? ఒకవేళ అది బాలేదు, మీరు ఇలా రాస్తే బావుండేది. అని ఎవరినా పాఠకులు సలహాలు, సూచనలు ఇచ్చారా ? దానికి మీ స్పందన ఎలా ఉండింది??

తప్పకుండా మారుతుందండి. వయసు పెరుగుతున్న కొద్దీ ఆలోచనా విధానంలో మార్పు వస్తుంది. ఈ ప్రభావం వివిధ సంఘటనలు, అనుభవాల ఆధారంగా రచనా శైలి మీద కూడా పడుతుంది. నా రచనలు నాకు నచ్చి, పాఠకులు మెచ్చేవిధంగా ఉండాలనుకుంటాను. ఇప్పటివరకు అలాగే రాస్తూ వచ్చాను. కొన్నిసార్లు ఈ  సంధర్భం , ఆ సన్నివేశం ఇలా ఉంటే బావుండేదని   పాఠకులు చెప్తుంటారు. సద్విమర్శలను ఎఫ్పుడూ గౌరవిస్తాను.

7.  ఎన్నో ఏళ్లుగా రచనలు చేస్తున్నారు. మీకంటూ  ప్రత్యేకమైన లక్ష్యం పెట్టుకున్నారా?

నేను 1985 అంటే 28 ఏళ్లుగా రాస్తున్నాను. నవలా రచయితలందరిలో అత్యధికంగా ఇఫ్పటివరకు 96 నవలలు పూర్తి చేసాను. ఎఫ్పుడు కూడా ఒక లక్ష్యమంటూ పెట్టుకోలేదు. రాసుకుంటూ పోవడమే.. అసలు ఈ లక్ష్యాలు, రికార్డులు అంటే నాకు నచ్చదు. ఈ గిన్నీస్ రికార్డ్ కూడా పెద్ద ఫార్స్.. అంతా వ్యాపారం. ఒక రికార్డ్ సృష్టించాలనే కార్యక్రమం చేయాలనుకున్నప్పుడు, గిన్నీస్ వాళ్లను పిలవడం. వాళ్ల అతిధి మర్యాదలు వగైరా అన్నీ వ్యాపారాత్మకమైనవే. ఈ రికార్డులవల్ల ఒరిగేదేమీ  లేదు. ఒక సమాజసేవ చేసినవారినో, పదిమందికి ఉపయోగపడే కార్యక్రమాలు చేసినవారినో గౌరవించి, బిరుదులు ఇచ్చి ప్రోత్సహిస్తే మంచిది కాని ఇలా రికార్డ్ కోసం ఎందుకూ పనికిరాని కార్యక్రమాలు, సాహసాలు చేయడం పిచ్చిపని అని అంటాను.

8.  నవలలు, సీరియళ్లు, కథా ప్రచురణల్లో మీరు గమనిస్తూ వచ్చిన మార్పు ఎలా ఉంది. అలాగే పాఠకులు, పత్రికలు, రచయితల విషయంలొ కూడా ఎటువంటి మార్పు గమనించారు?.

చాలా మార్పు వచ్చింది. 80, 90 దశకాలలో వారపత్రికలు, మాసపత్రికలలో కధలు, సీరియళ్ల ప్రభంజనం నడిచింది. ముఖ్యంగా మహిళలు సీరియళ్ల కోసమే పత్రికలను చదివేవారు. 95,, 96 వరకు ఆడవాళ్లు వివిధ పత్రికలు, నవలలు ఎక్కువగా చదివేవారు కాని ఆ తర్వాత మొదలైన టీవీ సీరియళ్లు పుస్తకాలను పక్కకు జరిపేసాయి. అదీకాక అప్పుడు విరివిగా రాసిన ఎందరో రచయితలు కూడా  మునుపట్లా రాయడం లేదనిపిస్తుంది. కాని కొత్త రచయితలు/ రచయిత్రులు వస్తున్నారు. ఇది మంచిదే కదా. ఈ మధ్యకాలంలో టీవీ సీరియళ్లు, ప్రోగ్రాములు కూడా జనాలకు విసుగును కలిగిస్తుండడంతో మళ్లీ పుస్తకాలవైపు మొగ్గు చూపుతున్నారు. సినిమాలు వినోదాన్ని ఇస్తాయి. టీవీ సీరియళ్లు కాలక్షేపాన్ని ఇస్తాయి. కాని పుస్తకాలు ఎప్పటికీ వినోదాన్ని, విజ్ఞానాన్ని, వికాసాన్ని ఇస్తాయి..

9. అప్పటి తరం, ఇప్పటి తరం పాఠకుల అభిరుచి ఏమైనా మారిందా? మీ రచనలకు వచ్చే స్పందనతో మీకు ఈ విషయం స్పష్టంగా తెలుస్తుందనుకుంటా. అసలు కధలు, నవలలు  చదివినవారిని మారుస్తాయా?? వాళ్ల ఆలోచనలను తప్పు దారి పట్టిస్తాయంటారా? ఇది రచయిత తప్పు కాదే.. కాని అందరూ రచయితనే దోషిగా నిలబెడతారు..

అవును పాఠకుల అభిరుచి మారింది. అప్పట్లో క్రైమ్, సస్పెన్స్, ఫామిలీ, ఫాంటసీ కధలమీద మక్కువ చూపిన పాఠకులు ఇప్పుడు లేరు. కొత్తతరం వాళ్లకు తమకేం కావాలో బాగా తెలుసు. ఈనాటి తరం పాఠకులు ఎక్కువగా కెరీర్, ప్రేమ, విలాసాలు,ఆధ్యాత్మికం మొదలైన రచనలు కోరుకుంటున్నారు. ప్రాచీన సంప్రదాయాలు, రహస్యాలను గురించి కూడా తెలుసుకోవాలనుకుంటున్నారు. తన రచనవల్ల కలిగే పరిణామాలకు రచయితదే బాధ్యత. సమాజానికి చెడు చేసే రచనలు మంచివి కావు. 

10. మీ నవలలు ఒకదానికొకటి చాలా భిన్నంగా ఉంటాయి. మామూలు ప్రేమ కథ, ఫామిలీ కథల్లా టైమ్ పాస్ కోసమన్నట్టు  కాకుండా ఎంతో పరిశోధన చేసి సవివరంగా రాస్తున్నారు. దీనికోసం మీరు చేసే హోంవర్క్ ఎలా ప్లాన్ చేసుకుంటారు? ఆ ప్రాసెస్ లో మీరు ఎదుర్కొన్న కష్టసుఖాలు..

నా  దగ్గర మొదటినుండి మా నాన్నగారి దగ్గరనుంఢి సేకరించిన సమాచారం. పురాతన గ్రంధాలు, తాళపత్ర గ్రంధాలు ఉన్నాయి. కొందరు మిత్రులు కూడా నాకు ఎప్పటికప్పుడు సహాయం చేస్తుంటారు. అంతే కాక ఒక రచన చేసేటప్పుడు దానికి సంబందించిన సమాచారాన్ని సేకరించడానికి ఇంటర్నెట్ కూడ ఉపయోగిస్తాను. ఆయా ప్రదేశాలకు వెళ్లి వివరాలు క్షుణ్ణంగా తెలుసుకుంటాను. ఇప్పటివరకు నేను రాసిన నవలలు మాడలింగ్, గుర్రప్పందాలు, ఆటోమొబైల్, పబ్లిసిటీ, పునర్జన్మ, ఆయుర్వేదం, జ్యోతిష్యం, సినిమారంగం, రాజకీయాలు. మూఢ నమ్మకాలు, మంత్ర తంత్రాలు, వశీకరణ యోగం, ఫోరెన్సిక్ సైన్స్, బ్రహ్మంగారి కాలజ్ఞానం, నిధి అన్వేషణ మొదలైన టాపిక్స్ మీద నవలలు రాసాను. మరో ఐదువందల నవలలు రాయగలిగినంత సమాచారం నా దగ్గర ఉంది..

11.   మరి మీ రచనలపైన తీవ్రమైన అభ్యంతరాలు తెలిపి, బెదిరింపులు గట్రా ఏమైనా జరిగాయా?

 నా రచనలలో నేను చెప్పే విషయాలన్నీ నిజమైనవే ఉంటాయి. మొదటినుండి ఏదైనా సరే నిర్భయంగా రాసేవాడిని.   కొన్ని రచనల మీద కేసులు కూడా పెట్టారు. ఐనా భయపడలేదు. ఎర్రసముద్రం నవల మీద 5-6 కేసులు  పెట్టారు.. కార్మికులని రెచ్చగొట్టటం తప్ప వారికి బాధ్యత నేర్పించటంలేదని నేను ఒక రాజకీయ పార్టీ మీద చేసిన విమర్శలు, చదువులేనివారు పదవులనలరిస్తే లాభంలేదని రాజకీయనాయకులని ఉద్దేశించి చేసిన విమర్శలు వివాదానికి కారణమయ్యాయి..

12. రాన్రానూ తెలుగు చదివేవారు తగ్గిపోతున్నారు. పుస్తకాలు అస్సలు చదవడంలేదు, కొనడం లేదు  అని ఎంతోమంది బాధపడుతున్నారు. కాని కొత్త కొత్త పుస్తకాల ప్రచురణ మాత్రం  ఆగడం లేదు. ఎన్నో కొత్త వార పత్రికలు, మాస పత్రికలు కూడా ప్రచురించబడుతున్నాయి. వీటి అమ్మకాలు, ఆదరణ ఎలా ఉన్నాయో తెలీదు మరి..

90ల దాకా తెలుగు చదివేవారు బాగానే ఉండేవారు. అయితే టీవీల ప్రభావం చేత పాఠకులు చదవటంకన్నా చూడటం మీద ఎక్కువ ఆసక్తి చూపించటం మొదలుపెట్టారు. అయితే ఆ టీవీ సీరియళ్ళు కూడా పాతబడి, వాటిమీద అందరికీ ఆసక్తి తగ్గిపోవటంతో మళ్ళీ పాఠకులు పుస్తక పఠనం వైపు మొగ్గు చూపిస్తున్నారు. ఏదేమైనా సరే ప్రింట్ మీడియా స్థిరంగానే ఉంటుందని నా అభిప్రాయం

13. రీసెర్చ్ బేస్డ్ నవలలకు యండమూరి ఆద్యుడైతే మీరు రీసెర్చ్ తో పాటూ థీం బేస్ట్ నవలల్ని రాసి తెలుగు నవలల్ని స్థాయిని పెంచారు. ఇప్పటికీ ఇంగ్లీషులో అలాంటి నవలలు వస్తున్నాయి, అవి సినిమాలుగా కూడా రూపొందుతున్నాయి. కానీ తెలుగులో ఆ పరిస్థితి లేదు. కారణం ఏమిటి? సినిమాలవాళ్ళు కథల్లేవు కథల్లేవు అంటుంటారు కానీ మీర్రాసిన నవలలన్నీ సినిమాగా తియ్యదగ్గవే. అలాంటిది ఒకటోఅరా తప్ప మరివేటినీ సినిమాగా తియ్యలేదెందుకో?

పాఠకుల అభిరుచి, అవసరాలను దాటి వెళ్లినవాడు రచయిత అవుతాడు కాని పాఠకుల మనసులో ఉండలేడు. కన్నడ, మళయాళ పాఠకులు మారతారేమో కాని తెలుగు ప్రేక్షకులు మాత్రం మారలేదు. మారరు కూడా. సినిమాలు తీసేది ఎంటర్ టెయిన్మెంట్ కోసమే. అందుకు కధతో పాటు డాన్సులు, పాటలు, ఫైట్లు, పారిన్ లోకేషన్లు వగైరా తప్పనిసరి ఉండాలి. సినిమా కధలన్నీ అలాగే ఉండాలి. కాని నాకు ఈ సినిమాల మీద అంత ఆసక్తి లేదు అందుకే నా రచనలు సినిమాలు చేయమని నేను అడగలేదు. ఏ ప్రోడ్యూసర్ కూడా అంత ఆసక్తి చూపలేదు. రీసెర్చ్ బేస్డ్ నవలలకి ఆదరణ ఎప్పుడూ ఉందండీ. అదే లేకపోతే నా నవలలు సీరియళ్ళుగా అచ్చయ్యుండేవి కావు. నవలల రూపంలో కూడా అవి చాలా ఖ్యాతినే అర్జించాయి. నా ముందు తరాలవారు, తరువాతి తరంవారు రచనలు మానేసి వేరే పనులమీద ధ్యాస పెట్టినా నేను మాత్రం రచనలని వదలదలచుకోలేదు. చాలా ఇష్టంతో చేస్తున్న పని ఇది. తెలుగులో అత్యధికంగా పుస్తకాలు వ్రాసింది నేనే (దాదాపు వంద)

14. ఒక రచయిత రాసిన కథ కాని, నవల కాని అందులో చెప్పిన ఒక మాట లేదా సంఘటన పాఠకులందరినీ కాకున్నా కొందరినైనా తమ జీవితాలకు అన్వయినంపచేసుకుని ఆలోచింప చేస్తుంది. విదుర్‌నీతి సీరియల్ మొదటి భాగంలో ఆత్మహత్య గురించి మీరు చెప్పిన మాట లాగా .... అలా ఆలోచించి, ఫీల్ అయ్యి మీతో చెప్పినప్పుడు మీరెలా ఫీల్ అవుతారు??

చాలా సంతోషం కలుగుతుంది. తనకు నచ్చినట్టుకాకుండా  పాఠకులు నచ్చి, మెచ్చేవిధంగా రచనలు చేయాలి. చదివి మర్చిపోయేట్టు కాకుండా తన మాటలు ఆలోచింప చేస్తే ఏ రచయితైనా సంతోషిస్తాడు.

15. ఒక రచయిత తన కథ కాని నవల కాని తనకు నచ్చినట్టుగా రాయాలా? పాఠకులకు నచ్చేట్టుగా రాయాలా? కొంతమంది రాసినవి చాలా సులువుగా అందరికి అర్ధమైపోతాయి. కాని కొందరి రచనలు చాలా లోతుగా ఆలోచిస్తే కాని అర్ధం కావు. దానికోసం పాఠకులందరూ కష్టపడతారనుకోను.. అలాగని అవి మంచి రచనలు కావని అనను. నేనైతే ముందు రచయితకు తను రాసింది తనకు నచ్చాలంటాను.

రచయిత తను రాసింది ఎక్కువమంది పాఠకులకు చేరి అర్ధమైనప్పుడే ఆతని రచనయొక్క ముఖ్య ఉధ్ధేశ్యం నెరవేరుతుంది. కాని మాకు జర్నలిజంలో నేర్పిన పాఠంలో ముఖ్యమైనది Don’t over estimate or under estimate the Readers .. రచయితకు ఎన్ని గొప్పు భావాలున్నా వాటిని పాఠకులకు సులభంగా అర్ధమయ్యేలా రాయక తప్పదు. అర్ధమైతేనే కదా పాఠకులను చేరేది.

16. రచయితలకు అప్పుడు, ఇప్పుడు ఉన్న విలువ గౌరవం ఎలా ఉన్నాయి? మార్పు అంటే ఎవరిలో  కలిగింది. పాఠకులా? రచయితలా?

మంచి రచనలు చేసే రచయితలకు ఎప్పుడూ గౌరవం ఉంటుంది. 80 నుండి 95 వరకు రచయితల హవా నడిచింది. అఫ్పుడు కొందరు రచయితలకు బ్రహ్మరధం పట్టారు పాఠకులు. కాని ఈరోజు పాస్ట్  లైఫ్ అయిపోయింది. పుస్తకాలు కొని చదివే ఓపిక, సమయం ఉండడం లేదు. ఒకవేళ చదివే ఆసక్తి ఉన్నా ఐపోన్, ఐపాడ్ లలో చదువుకుంటున్నారు. కాని రచయితలంటే ఇప్పటికీ ఆ గౌరవం ఉంది.

17 . తెలుగు భాషతో పాటు అంతా సాంకేతికమైపోతున్న ఈ రోజుల్లో ప్రింట్ పత్రికలతో పాటు అంతర్జాల (నెట్) పత్రికలు, ప్రింట్ పుస్తకాలకు బదులు ebooks  విరివిగా వచ్చేసాయి. ఇవి క్రమక్రమంగా  వృద్ధి చెందే సూచనలు కనిపిస్తున్నాయి.  మరి వీటి ప్రభావం ఎలా ఉంటుంది.  చెట్లను కాపాడాలి, పర్యావరణాన్ని రక్షించాలి. పేపర్ వాడకం తగ్గించాలి అంటూ రాన్రానూ ప్రింట్ పత్రికలు, పుస్తకాలు కనుమరుగవుతాయేమో. ఈ పరిణామం మంచిదేనంటారా?

 అమెరికాలో మనకంటే సాంకేతికంగా ఎంత ముందంజలో ఉన్నా ఇప్పటికీ అక్కడ వాషింగ్టన్ పోస్ట్ లాంటి   పేపర్లు, ఎన్నో పత్రికలు, పుస్తకాలు కూడా విజయవంతంగా నడుస్తున్నాయి. మన దగ్గర కూడా పేపర్లు చదువుతున్నారు. పత్రికలు కూడా బాగానే చదువుతున్నారని తెలుస్తుంది. కాని 70 – 95 మధ్యలో బ్రహ్మాండమైన సాహిత్యం వెలువడింది. ఈ పరిణామానికి ఆద్యులు యద్ధనపూడి సులోచనరాణి అని చెప్పవచ్చు. ఆవిడ   మధ్యతరగతి పాఠకుల మనసుల్లో దాగి ఉన్న ఎన్నో ఆలోచనలు, కోరికలు వెలికి తీసి కధలు, సీరియళ్లుగా రాసారు. అవి అందరికి నచ్చాయి. తర్వాత కొమ్మూరి సాంబశివరావు, మధుబాబులాంటి రచయితలు డిటెక్టివ్ పుస్తకాలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. ఈ పుస్తకాలను కూడా చాలామంది పాఠకులు ఇష్టపడేవారు. తర్వాత మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి. యండమూరి, ఆ తర్వాత నేను.. ఇలా ఒకరి తర్వాత ఒకరు తమ రచనలతో పాఠకుల మనసుల్లో ఓక చెరగని ముద్ర వేసుకున్నారు. మిగతావాళ్లు ముందులా ఎక్కువగా రాయడం లేదు. నేను మాత్రం రాస్తూనే ఉన్నాను. ఇఫ్పటికీ అందరికంటే ఎక్కువ నవలలు రాసాను. ముందు ముందు ఈ  పుస్తక పఠనం ఇంకా పెరుగుతుంది. దానికి ఈ సాంకేతిక విఫ్లవం దోహదపడుతుంది కూడా. ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఉన్న తెలుగువారు నెట్ లో రోజువారి తెలుగుపేపర్లు మనకంటే ముందుగానే చదివేస్తున్నారు. అలాగే పుస్తకాలను కూడా eబుక్స్ లా మరింత ప్రాచుర్యం పొందుతాయి అని నా నమ్మకం. అలాగే చదివే తీరికలేనివారు ఆడియో బుక్స్ ద్వారా కూడా కధలు, నవలలు వింటారు...

నేటి మహిళ - 2

మొదటి భాగం చదివారుగా ...


1. ఈ రోజు ప్రేమ వ్యవహారాలలో హత్య, ఆత్మహత్య అనేవి పెరిగిపోతున్నాయి. దీని గురించి మీరేమనుకుంటారు? ప్రాణం కంటే ప్రేమ గొప్పదా?

అను : ఈ మధ్య పేపర్లో సమీర బేగం గురించి చదివి నేను చాలా బాధ పడ్డాను. ఈ హత్యలు, ఆత్మహత్యలు అసలు జరిగేది ఎందుకు? ప్రేమగురించా, లేదా పంతం వల్లా? ప్రేమ చాలా గొప్పది, అది యెప్పుడు మనం ప్రేమించిన వాళ్ళు సంతోషంగా వుండాలని కోరుతుంది. ఇలా హత్యలు, ఆత్మహత్యలు చేసుకుని అది ప్రేమ కోసం అంటే నేను నమ్మను.

సంజు : ముందుగా ప్రేమ, హత్య కలిసి ఉంటాయని చెప్పలేను. ఇక ప్రేమ వ్యవహారంలో ఆత్మహత్య నిస్సహాయ స్థితిలో, మానసికంగా బలహీనులైనప్పుడు తీసుకునే నిర్ణయం. కాని ఏ సంఘటన ఐనా ప్రాణాలు తీసుకునేవరకు దారితీయవు. ప్రేమ కోసం ప్రాణాలు వదులుకోవడం అంటే అది పిచ్చితనమే అవుతుంది. ప్రతీ సమస్యకు ఒక పరిష్కారం ఉంటుంది. అందులో కొన్ని మనకు నచ్చకపోవచ్చు. కాని ఆత్మహత్య అనేది ఎప్పటికీ సమస్యకు పరిష్కారం కాదు.




2. ఒక బస్ స్టాప్ దగ్గర కొందరు అబ్బాయిలు అక్కడున్న అమ్మాయిలు, ఆడవాళ్లను రోజూ వేదిస్తున్నారు. అలాంటి సంఘటన గురించి మీకు తెలిస్తే మీరిచ్చే సలహా ఏంటి? అమ్మాయిలు దీనిని ఎలా ఎదుర్కోవాలంటారు? పోలీసుల సహయం తీసుకోవాలా? దానివల్ల ఉపయోగం ఉంటుందా?

అను : ఏదో కామెంట్ చేస్తూ, పాటలు పాడుతూ ఉంటే చూసీ చూడకుండా వదిలేయడం ఉత్తమం. నాకు ఇలాంటి అనుభవం ఎదురైంది. ఇంజనీరింగులో ఉన్నప్పుడు ఒకబ్బాయి రోజూ నన్ను ఫాలో చేసేవాడు. నేను పట్టించుకోలేదు. ఒకరోజు వాడు నా చున్నీ పట్టుకుని లాగాడు. ఎక్కడినుండి ధైర్యం వచ్చిందో తెలీదు కాని నా డ్రాఫ్టర్ పెట్టి తరిమి కొట్టాను. చుట్టూ ఉన్న ఫ్రెండ్స్ కూడా నా వెనకే అతన్ని తరిమారు. డ్రాఫ్టర్ విరిగిపోయింది. కాని భయం వేసి 4-5 రోజులు మా నాన్నను వెంటబెట్టుకుని కాలేజీకి వెళ్లాను. కాని ఆ తర్వాత ఆ అబ్బాయి కనపడలేదు. నా దృష్టిలో ఆడపిల్లలందరూ సెల్ఫ్ డిసిప్లిన్ నేర్చుకోవాలి. ఎవరైనా ఫిజికల్ గా టీజ్ చేస్తే బుద్ధి చెప్పాలి. అది ఆగకుంటే పోలీసులకు ఫిర్యాదు చేయాలి. వాళ్లు తగిన చర్యలు తీసుకుంటారు...

సంజు : ఒకవేళ అది హటాత్తుగా జరిగిన సంఘటన ఐతే పరిస్థితులను బట్టి ప్రవర్తించాలి. ఒకవేళ ఆ అమ్మాయి ఒంటరిగా ఉండి, సమయానికి ఎటువంటి సహాయం దొరికే అవకాశం లేనప్పుడు సాధ్యమైనంతవరకు మౌనంగా, ప్రశాంతంగా ఉండాలి. ఆ అబ్బాయిలను పట్టించుకోకుండా అక్కడినుండి వెళ్లిపోవాలి. ఇది ప్రతీరోజు జరిగే సంఘటన ఐతే తప్పకుండా పోలీసులకు కంప్లెయింట్ చేయాలి. ఇప్పుడు ఈవ్ టీజింగ్ విషయంలో పోలీసులు, అధికారులు చాలా కఠినంగా ఉన్నారు.




3. మీ పిల్లలను ఎలా పెంచాలనుకుంటున్నారు?వాళ్లకి నేర్పాల్సిన ముఖ్యమైన విషయాలేంటి?

అను : జీవితంలో అన్నిటికంటే ముఖ్యమైనది.. సంతోషంగా ఉండగలగడం. సంటొషం అన్నది ఎక్కడో బయటినుండి రాదు. అది మనలోనే ఉందని నేను నమ్ముతాను. కనుక మనం ఎలా ఉన్నా సంతోషంగా, సంతృప్తిగా ఉండాలని మా పిల్లలకు నేర్పడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. పిల్లలు బాధ్యతగల ,నిజాయితీగల మంచి పౌరులుగా అవ్వాలన్నది నా కోరిక. వాళ్లు యోగ్యులై, పదిమంది వాళ్లని చూసి ముచ్చట పడేలా ఉండాలి. వాళ్లు సమాజానికి, దేశానికి ఏమైనా చేస్తే నేను, మా ఆయన కూడా చాలా గర్వపడతాము.

సంజు : నేనైతే పిల్లలకు ఎప్పుడు కూడా స్వతంత్రంగా ఆలోచించడం, జీవించడం నేర్పిస్తాను. వాళ్లు ఎప్పుడు కూడా ఎవరి మీదా ఆధారపడకూడదు. వాళ్లు తమలోని శక్తి సామర్ధ్యాలను గుర్తించి వాటికనుగుణంగా పనిచేస్తూ ఎప్పుడు కూడా ముందుకెళ్లాలి. అలాగే తమను, ఇతరులను అందరని ఒకేవిధంగా గౌరవించాలి. మానవత్వంతో మెలగాలి.





4. పిల్లలపై తల్లితండ్రులు ఎంతవరకు కంట్రోల్ ఉంచాలి? వాళ్లు ఏం చేస్తున్నారు. ఏం చదువుతున్నారు అని గమనిస్తూ ఉండాలా?లేదా అమెరికాలో లాగా పదిహేను నిండగానే they are grown up అని వదిలేయాలా?

అను : శరీరాన్ని కంట్రోల్ చేయగలమేమొ కానీ మనసుని యెలా కంట్రోల్ చేస్తాము? నియంత్రించటము కన్నా నేర్పించటము మిన్న కదా. మంచీ-చెడూ వాళ్ళకివాళ్ళే తెలుసుకునేలా పెంచితే మనమున్నా లేకపొయినా పిల్లలూ ఒకేలా వుంటారు. ఇరవైనాలుగుగంటలు వాళ్ళతో వుండాలంటే కుదరదు కదా. నాకు మా అమ్మా-నాన్నల పద్ధతి బాగా నచ్చింది. మా చిన్నప్పుడు వాళ్ళు మేమే సర్వం అన్నట్టు వుండేవారు. కాని ఇన్జినీరింగ్ అయి పొయాక రాత్రికి రత్రే వాళ్ళు ఫ్రెండ్స్ గా మారిపొయారు - ముఖ్యంగా నా పెళ్ళి కుదిరాక. నా జీవితంలో ప్రతి క్షణంలో నాకు ఎలాటి అంద అవసరమైందో అది వాళ్లు అందించారు. అదే నా అభిప్రాయం కూడా. పిల్లలకి అవసరం వున్నంత వరకు మనం గమనించాలి. వాళ్ళు మనలని వదిలేసే దాకా, రెక్కలొచ్చి యెగిరేదాక, మనం చూస్కుంటూనే వుండాలి. వాళ్ళు స్త్రిక్ట్ అనుకున్నా సరే - పెద్దయ్యాక అర్ధం చేసుకుంటారు.

సంజు : పిల్లలకు కనీసం 18 ఏళ్లు వచ్చేవరకు మన తోడు అవసరం. మనం ఎవ్వరిని కంట్రోల్ చేయలేము. ఈ రోజుల్లో మూడేళ్ల పిల్లలు కూడా ఒక్కోసారి మన మాట వినరు. వాళ్లని సరైన దారిలొ మళ్లించాలి. సహాయం చేయాలి. అలాగే ఏ విషయం చెప్పినా కూడా అది వాళ్ల మనసులో హత్తుకునేట్టు ఉండాలి. తండ్రి సిగరెత్ తాగుతూ పిల్లలను పొగ తాగడం మంచిది కాదు. ఆరోగ్యానికి చేటు అని చెప్పడం ఎంతవరకు సమంజసం. కాని కొన్ని సమయాలలో మనం కాస్త కఠినంగా ఉండక తప్పదు.

జ్యోతి : అను . నువ్వుచెప్పింది నిజం. పిల్లలతో ఎప్పుడూ ఒక మంచి ఫ్రెండ్ లా ఉండాలి. ముఖ్యంగా స్కూలు దాటాక వారికి మంచి స్నేహితులు చాలా అవసరం. అది తల్లితంద్రులలో ఎవరో ఒకరు ఐతే మరీ మంచిది. వాళ్లకు తెలీని, తెలిసిన విషయాలు ఇంట్లో కూడా చర్చగలిగే చనువు మనం ఇవ్వాలి. అప్పుడే వాళ్లు చెడు స్నేహాలు పడకుండా ఉంటారు. పెద్దలమని వాళ్లని అధికారంతో దూరం పెట్టి నియంత్రించకుండా మంచి ఫ్రెండ్ లా ఉంటే వాళ్లు కూడా సంతోషిస్తారు. స్నేహితులు, చదువు. సినిమాలు, ప్రేమ కూడా చర్చగలిగే స్వాతంత్ర్యం మన దగ్గర ఉండాలి. ముఖ్యంగా తల్లి ఈ విషయంలో చొరవ తీసుకోవాలి.




5. సాధారణంగా ఏ సమస్య వచ్చినా , శారీరకంగా మగవాళ్లకంటే ఆడవాళ్లు బలహీనులు ఐనా మానసికంగా ఎంతో ధైర్యవంతులు అంటాను. ఒక్కోసారి వాళ్లే ఈ సమస్యను ఎంతో నేర్పుగా పరిష్కరించగలరు. మీరేమంటారు?

అను : శారీరిక బలం కన్నా మనోబలం ఆడవారికి యెక్కువ. నేను ఒప్పుకుంటాను. కాని సమస్యలు పరిష్కరించేటప్పుడు మగవాళ్ళు గొప్పా, ఆడవాళ్ళు గొప్పా - అంటే నేను చెప్పలేను. ఇద్దరూ సమస్యని వేరు వేరు దృష్టికోణాలలో ఆలోచిస్తారు కనుక యే సమస్య వచ్చినా ఇద్దరు కలిసి పరిష్కరించుకుంటే బెస్ట్.నలుగురి సలహా తీసుకుని మనకి యేది ఉత్తమము అనిపిస్తే అది చేయాలి. ఇందాకటి ఈవ్-టేసింగ్ ప్రశ్నలో - మనొబలం మాత్రమే వుంటే సరిపోదు, కదా?

సంజు : మీ మాటతో నేను పూర్తిగా ఒప్పుకోను. ఎక్కువమంది ఆడవాల్లే మగవాళ్లకంటే మానసికంగా బలవంతులు. కాని అందరూ అలా ఉండరు. ప్రతి వ్యక్త్ని బట్టి ఈ విషయాన్ని నిర్ధారించగలం.

జ్యోతి : సంజు..నేను చెప్పింది అదే. ఎప్పుడు స్త్రీ గొప్పదే అనలేదు. కొన్ని సందర్భాల్లొ ఎంత విషమ పరిస్థితి ఐనా కూడా తన చేతిలోకి తీసుకుని చక్కదిద్దుతుంది. నేను ఇలాటి వారిని కొందరిని చూసాను కూడా . :)





6. మీరు ఉద్యోగం లో ఎదుర్కొనే సమస్యలు, పోటీ ఎలా ఉంటాయి. ఈవ్ టీజింగ్ లేదా హరాస్మెంట్ అనేది చాలా మంది ఉద్యోగినులు ఎదుర్కునే సమస్య కదా. అది ఎలా పరిష్కరించగలం?

అను : పెద్ద మల్టీ నేషనల్ కంపనీస్ లో ఇప్పుడు చాలా అవేర్నెస్ ఉంది. ఈవ్ టేజింగ్, హరాస్మెంట్, ఇలాన్టివి చాలా సీరియస్ గా తీసుకుంటున్నారు. కాని ఈ ప్రొబ్లెం చాలా చోట్లు ఇంకా ఉంది. దీన్ని గురించి మహిళలు కంప్లైన్ చెయటానికి భయపడతారు, లేదా సిగ్గు పడతారు. ఇంట్లొ వాళ్ళు కూడ ఉద్యోగం మానిపించేస్తారే తప్ప వేరే యే చర్య తీసుకొవడానికి ఒప్పుకోరు. ఇది సామజిక సమస్య, ప్రపంచంలో అన్నిదేశాల్లోను ఉంది. ఇది చాలా దురదృష్టకరం. ఈ సమస్య దూరమవ్వాలంటే మహిళలు కూడ ఉద్యోగం చెయ్యాలి - ఉన్నత స్థాయిలు చేరుకోవాలి. ఈ రోజు 20-30 శాతం ఉద్యొగులు ఆడవారు. దీనితో మగ వాళ్ళ డామినషన్ ఎక్కువ ఉంది. 50 షాతం మహిళలు ఉంటే ఈ డామినషన్ తగ్గవచ్చు. ఇంట్లో వాళ్ళు సహకరిస్తే ఇది చాలా సులభంగా జరుగుతుంది - ఎంతో మంది ఆడవాళ్లు చాలా ప్రతిభ ఉన్నవారు. ఈ సమస్య తీరటానికి ఇంక కొంత కాలం పడుతుంది.

సంజు : లేదండి.. పెద్ద పెద్ద ఐటి కంపెనీలలొ ఇలాంటి వేదింపులు ఉండవు. అందరు కూడా ఉన్నత విద్యావంటులు కావడం వల్లనో, ఇలాంటి ప్రవర్తన హేయమైనది, కంపీనీలలో అంగీకరించనిది అనే స్పృహ ఉండడం వల్ల అనుకుంటా. కాని అప్పుడప్పుడు ఇలాంటి సంఘటనలు జరుగుతాయి. నేరాన్ని పూర్తిగా రూపుమాపలేము కదా. మిగతా చోట్ల కంటె ఐటి కంపెనీలలో వేదింపులు తక్కువ,నియంత్రణ ఎక్కువగా ,కఠినంగా ఉంది అంటాను. కాని బయటకెళితే పరిస్థితి తారుమారు కావొచ్చు. ఇదే వ్యక్తులు అసభ్యంగా ప్రవర్తించే అవకాశం ఉంది.ప్రభుత్వం, పోలీసులు, ప్రజలు ఇలాంటి నేరాలు, వేదింపులను ఖండించాలి. శిక్షించాలి. స్కూల్లు, కాలేజీలలో అధ్యాపకులు, ఇంట్ళో తల్లితండ్రులు భావి తరాన్ని సరియైన రీతిలో తీర్చి దిద్దాలి. ప్రతి తల్లితంద్రి తమ కూతుళ్లను ఇలాంటి సంఘటనలు ఎలా ఎదుర్కోవాలి అనే విషయాలు మెల్లిగా అర్ధం చేయించాలి. అలాగే మగపిల్లలకు కూడా. అనుకోని సంఘటన ఎదురైతే ఎలా రియాక్త్ అవ్వాలి అనేది వాళ్లకు నేర్పడం ముఖ్యం. నేనైతే రోడ్డు మీద నడుచుకుంటూ వెళ్లేటప్పుడు నా బ్యాగును గట్టిగా పట్టుకుంటాను. పరధ్యానంగా ఉండకుండా చుట్టు జాగ్రత్తగా గమనిస్తూ వెళతాను.



7. ఉద్యోగంలో చాలా వత్తిడులు ఉంటాయి. ఆడవారని ఎవరూ వదిలేయరు కదా. ఉన్నతమైన , బాధ్యతాయుతమైన ఉద్యోగంలో ఉన్నప్పుడు తప్పవు కదా.. ఆఫీసులో ఎక్కువ సేపు ఉండాల్సి వస్తుంది. అలాంటప్పుడు మీ కుటుంబ సభ్యులు,ముఖ్యంగా మీ భర్త ప్రతిస్పందన ఎలా ఉంటుంది. ఆపీసు, ఇల్లు సమర్ధంగా ఎలా మేనేజ్ చేస్తారు?

అను : మా ఇంట్లో మా అత్తగారు సి.ఈ.ఒ. పని వాళ్ళని, ఇంటిని, అంతా ఆవిడే చూసుకుంటారు. నాకు భర్త దగ్గర మోరల్ సపోర్ట్ దొరుకుతుంది, కానినిజమైన సపోర్ట్ అంతా మా అత్తగారు అందిస్తారు. పిల్లలు చిన్నగా ఉన్నప్పుడు నాకు ఉద్యోగం మానేయాలనిపించింది. కాని ఆవిడ "నేను ఉన్నాను కదా, నాకు ఓపిక ఉన్నపుడు నువ్వు ఉద్యోగం చేయి " అన్నారు. మా అమ్మ నాన్నా కూడ ఉద్యోగం చేయటానికి ప్రొత్సహించారు. కావాలంటే మీ దగ్గరలో ఇల్లు తీసుకుని ఉంటాము, నీకు ఏ కష్టం ఉండదు అని ధైర్యం చెప్పారు. పిల్లల విషయంలో మా ఆయన చాలా బాధ్యత వహిస్తారు. వాళ్ళకి హొంవర్క్ హెల్ప్ ఆయినే చేస్తారు. ఈ సహకారం లేకపొతే మనకు కెరీర్ మీద ఫొకస్ ఉండదు. ఇంత వున్నా ఏరోజుకారోజు సర్దుకుపోవడం అన్నది చేసుకుంటునే ఉండాలి.

సంజు : ఆడవాళ్లైనా, మగవాళ్లైనా తమ పనిని ఒక నిర్దిష్తమైన ప్రణాలిక ప్రకారం చేసుకుంటే ఏ గొడవా ఉండదు. నేను దాదాపు 15 ఏళ్లుగా పని చేస్తున్నాను అందుకే ఇది తప్పకుండా సాధ్యమవుతుంది అని చెప్పగలను. కాని దానికోసం కొన్ని విషయాలలో మనం జాగ్రత్త వహించాలి. మన సమయం, శక్తి , మన అవసరాలు (కుటుంబం, పిల్లలు వగైరా) ఇవన్నీ దృష్టిలో పెట్టుకుని మన ఉద్యోగ బాధ్యతలు నియంత్రించుకోవాలి. ఉద్యోగానికి ఎంతవరకు మనం న్యాయం చేయగలమో అంతవరకే చేయాలి. కెరీర్ కోసం కుటుంబాన్ని , వ్యక్తిగత జీవితాన్ని ఎట్టి పరిస్థితిళొనూ కోల్పోకూడదు. ప్రతి వ్యక్తి ఈ విషయంలో చాలా జాగ్రత్త పడాలి. ఇల్లు, పిల్లలు నా మొదటి బాధ్యత. వాటికి తగినంత సమయం కేటాయించడం నా ధర్మం. అదృష్టవశాత్తు మావారు పిల్లల విషయంలో ఎంతో సహాయపడతారు. వాళ్లను స్కూలుకు తీసికెళ్లడం, చదివించడం, ఆటపాటలు.. అత్తగారు వాళ్లు కూడా ఎంతో ప్రోత్సాహమిస్తారు. నేను ఇంటికొచ్చేవరకు పిల్లలను చూసుకుంటారు. కుటుంబానికి సంబంధిచిన ప్రతి కార్యంలో నేను తప్పనిసరిగా పాల్గొంటాను. ఒక్కొసారి ఆఫీసులో లేట్ ఐనా కూడా (ఎన్నో సార్లు జరిగింది) , అత్తగారు, మావారు ఈ విషయంలో ఎటువంటి అభ్యంతరం చెప్పలేదు. వీలైనంతవరకు నా పని వేళలు నియంత్రించుకుంటాను. తొందరగా ఆఫీసుకు వెళ్లి, తొందరగా ఇల్లు చేరడం. నేటి సాంకేటిక పరిజ్ఞానం వల్ల ఇంటినుండే నా ఆఫీస్ పని పూర్తి చేసుకుంటాను. తప్పనిసరి ఐతేనే ఆఫీసులొ ఆలస్యం అవుతుంది. లేదా ప్రయాణాలు ఉంటాయి. మనం ఏ పనైనా ఒక ప్రణాలిక ప్రకారం నిర్వహిస్తే తప్పక విజయం సాదించగలం. దీనివల్ల స్త్రెస్ అనేది ఉండదు.




8. ఆడది చిన్నప్పుడు తండ్రిపై, పెల్లయ్యాక భర్త, ముసలితనంలో కొదుకుపై ఆధారపడాలి అంటారు పెద్దలు. అలా ఎప్పటికీ ఆధారపడే ఉండాలా. వేరే దారి లేదా??

అను : ఈ విషయంలొ నాకు చాలా బలమైన అభిప్రాయం వుంది. డిపెండ్ అవ్వటం అంటే పారసైట్ లాగ వుండడము కాదు. ఇమోషనల్ సపోర్ట్ మనకి ఎప్పుడు అవసరమే. నా జీవితంలో మా నాన్నగారు, మా ఆయిన, మా అబ్బాయి - ముగ్గురూ చాలా ముఖయమైనవారు. అలాగే మా అమ్మా, చెల్లెలు, అత్తగారు, మా అమ్మాయి వీళ్ళందరి వల్లా నాకు చాలా సపొర్ట్ వుంది. కాని అలాగని అన్ని వాళ్ళపై వదిలేసి నేను మీ మీద ఆధారపడి ఉన్నాను మీరే చూసుకోడి అంటే భావ్యం కాదు.

సంజు : మనమందరం సంఘజీవులం. జీవితంలో ఎప్పుడొ అప్పుడు ఎవరిమీదొ ఆధారపడి ఉంటాము. అలాగే ప్రతి మహిళ స్వతంత్రంగా ఉండాలి. తన జీవితాన్ని సంపూర్ణంగా జీవిస్తూ, ఎవరి మీదా ఆధారపడకుండా ఉండాలి. భవిష్యత్తులో ఒకరిమీద ఆధారపడే పరిస్థితి రాకుండా ముందే జాగ్రత్త పడాలి. ఉద్యోగం చేసినా, చేయకున్నా ప్రతి మహిళ ఆర్ధిక స్వాతంత్ర్యం కలిగి ఉండాలి. అది తనే ఏర్పాటు చేసుకోవాలి.

జ్యోతి : అవును ప్రతి మనిషి ప్రేమ,ఆప్యాయతలకోసం తన వారిమీద ఆధారప్డి ఉంటాడు. నేను చెప్పేది కూడా అదే. ప్రతి మహిళ ఆర్ధిక స్వాతంత్ర్యం, ఆత్మ విశ్వాసం కలిగి ఉండాలి. ఎప్పుడుకూడా తన అవసరాలకు భర్త, పిల్లల మీద ఆధారపడకూడదు అని.




9. ఓకోసారి ఈ రాయకీయ నాయకులను చూస్తే నాకు అనిపిస్తుంది ...ఆదవాల్లకు, యువతకు రాజ్యాధికారం ఇస్తె నిజంగా మన రాష్త్రాన్ని బాగు చెయొచ్చా. ఈ చొర్రుప్తిఒన్ ఆపెయొచ్చా అని . మీరేమంటారు..

అను : ఏ రంగంలోనైనా భిన్నత్వం ఉండాలి. అంటే ఆడవారు, మగవారు, పెద్దవారు, యువకులు.. ఇలా ఎవరి దృష్టికోణంలో, అనుభవాన్ని బట్టి వాళ్లు ఆలొచిస్తారు. కనుక సొసైటీలో అన్ని గణాలకి అనుకూలమైన సర్వతోముఖ రాజ్యాంగాన్ని స్థాపించవచ్చు. ఇక అవినీతి అన్నది వ్యక్తి యొక్క దురాశకి సంబంధించింది కనుక దానిని పూర్తిగా నిర్మూలించలేము. పోలియో ద్రాప్స్ లాగా చిన్నప్పుడె ప్రతీ వ్యక్తికి దురాశకి కూడా వ్యాక్సిన్ చేయగలిగితే ఎంత బాగుండునో కదా? :). అవినీతిని విమర్శిస్తూనే మనం దానిని ఆసరాగా తీసుకుంటాము కదా. డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ కోసం లైన్లో నిలబడకుండా పని జరుగుతుందని, ట్రాఫిక్ లైట్ దగ్గర చలాన్ కట్టకుండా ఉండొచ్చని, బంగారం కొట్టులో రసీదు తీసుకోకుంటే కొంచం ధర తగ్గుతుందని ఎక్కడికక్కడ మనమే అవినీతిని పెంచుతున్నాము. అలాంటి మనం వెరే వాళ్ల అవినీతిని విమర్శించే హక్కు ఉందంటారా? ఈ అవినీతి తగ్గాలంటే లంచాలు ఇచ్చేవాల్లు, తీసుకునేవాల్లు ఇద్దరినీ శిక్షించాలి. చాలా కఠినమైన చట్టాలు ఉండాలి. అవి అమలు పరచాలి.

సంజు : అవినీతిని నిర్మూలించడంలో ప్రభుత్వం చాలా కఠినంగా ఉండాలి. సమస్య ఆడవాళ్లు మగవారికంటే సమర్ధంగా పనిచేయగలరని కాదు, మహిళలు సరియైన విధంగా గుర్తింపబడటంలేడు. ఎక్కువమంది మహిళలు ప్రభుత్వంలో చేరితే మంచి నిర్ణయాలు, మార్పులు తీసుకురాగలరు. ఆడవారు, యువత మాత్రమే అవినీతిని ఎదుర్కోగలరని కాదు. ప్రతి రాజకీయనాయకుడు నిజాయితీగా దేశానికి సేవ చెయాలి అని అనుకోవాలి.



10. జీవితంలో ఎప్పుడైనా (1)ఉద్యోగం లేదా (2) సంసారం ఈ రెండిటిలో ఏదో ఒకటి మాత్రమే ఉండాలి అని అంటే మీరు ఏది ఎంచుకుంటారు?

అను : ప్రస్తుతం రెండూ వున్నయి కనుక నేను చెప్పలేను :) ఇంత వరకు రెండూ మానేజ్ చేసాను; యెందుకంటే నాకు రెండూ చాలా ముఖ్యము. ఒక్కొక్క సారి కెరీర్ మీద యెక్కువ ఫోకస్ చేస్తే, ఒక్కొక్క సారి కుటుంబం మీద యెక్కువ ఫోకస్ చేసాను. మా ఆయినకు వేరే ఊరిలో ఉద్యొగమొచ్చినప్పుడు ఉద్యొగము, ఊరు రెండూ మారాను. అలాగే కెరీర్ కోసం రాత్రి పగలూ కష్ట పడ్డ రోజులున్నాయి. నేను ఒక ప్రోజెక్ట్ చేసేటప్పుడు 6 నెలలు రోజుకి 15-16 గంటలు పని చేసాను. మేము అమెరికా నుంచి ఇండియా తిరిగి వచ్చినప్పుడు పిల్లలు అడ్జస్ట్ అయ్యేదాక నాలుగు నెలలు ఉద్యోగం మానేసి ఇంట్లో ఉన్నాను. ఇలాంటి సంఘటనలు అందరి లైఫ్ లోను ఉంటాయి - నేనే చేసానని అనను. మీ ప్రశ్న చాల ఆసక్తివంతంగా వుంది. రెండిటిలో ఒకటే సాధ్యమైతే యేది యెంచుకుంటాను? ఎప్పుడైన కుటుంబంలో యెవరికైనా నా అవసరముండి, దానికి నా ఉద్యోగమే అడ్డయితే ఉద్యొగం వదిలేస్తాను కాని, కుటుంబాన్ని యెందుకు వదులుకుంటాను? రాజి పడాల్సి వస్తే నేను నిస్సంశయంగా సంసారాన్ని యెంచుకుంటాను. కొన్ని అవసరాలు ఆడవారు మాత్రమే తీర్చగలరు. నా కుటుంబంలో యెవరికైన నా అవసరం వుంటే నా బాధ్యత నేనూ తప్పకుండ నిర్వహించాలనుకుంటాను.

సంజు : జ్యోతిగారు.. ఈ మాట నేనొప్పుకోను. ఐతే ఇది లేకుంటే అది అని. ఎలాంటి విషమ పరిస్థితి వచ్చినా ఎన్నొ ఆప్షన్స్ ఉంటాయి. అలాగే ఆడవాళ్లు గుర్తుపెట్టుకోవాల్సింది ఏంటంటే వాళ్లు దేవతలు,అద్భుత శక్తులు ఉన్నవారు కారు. పిల్లలు చిన్నగా ఉన్నపుడు ఉద్యోగం కంటే కుటుంబం, పిల్లల మీద ఎక్కువ సమయం కేటాయించాలి. ఆ తర్వాత కెరీర్ మీద శ్రద్ధ పెట్టాలి. ఏప్పుడు ఎక్కడ మన అవసరం ఎక్కువుంటుందో అక్కడ మనం మన సమయాన్ని కేటాయించాలి. కొందరు మహిళలు కెరీర్, కుటుంబం రెండింటింతిని ఒకే విధంగా, విజయవంతంగా నిర్వహించగలిగారు అంటే మంచిదే. ఇవాళే నా కొలీగ్ ఇచ్చిన ఈ కొటేషన్ ఈ సందిగ్ధాన్ని తొలగిస్తుందేమో.. When we are motivated by goals that have deep meaning, by dreams that need completion, by pure emotion that needs expressing, then we truly live life.” - Greg Anderson కష్టపదాలనే కోరిక, ఆతంవిశ్వాసం ఉంటే కుటుంబం, కెరీర్, రెండింతిని సమర్ధంగా నిర్వహించడం కష్టమేమీ కాదు ఏ మహిళకైనా..




11. ఇక చివరిగా .. ఉద్యోగినులు, గృహిణులు.. ఇంట్లో ఉండే గృహిణులకు మీలాగా ఎక్కువ టెన్షన్, స్ట్రెస్, పని ఉండదు అనుకుంటారా? ప్రతి ఉద్యోగినికి ఆర్ధిక స్వాతంత్ర్యం ఉంటుండా? ఉద్యోగం చేయని గృహిణికి కూడా ఆర్ధిక స్వాతంత్ర్యం ఉందా?

అను : దూరపు కొండలు నునుపు అని పెద్దలననే అన్నారు :) ఎవరికి వాళ్ళు వేరేవారు బాగున్నరేమో అనుకుంటాము కాని దేని చాలెంజ్ దానికుంటుంది. ఒక ఆసక్తికరమైన విషయం యేమిటంటే ఈ టెన్షన్లు, స్ట్రెస్లు వచ్చేవి పని చేస్తున్నామా లేదా అన్నదానిమీద ఆధార పడిలేవు. మన పరిస్థితుల మీద ఆధారపడి వుంటాయి. భార్యా-భర్తలు ఇద్దరూ పని చేస్తున్నా కుటుంబం ఆర్ధిక ఇబ్బందులలో వుంటే ఫైనాన్షియల్ ఇండిపెండెన్స్ వుండదు కదా? ఇంటిలో వాళ్ళందిరితొ గొడవలు పెట్టేసుకుంటే పని చేస్తున్నా లేక పొయినా ఇంట్లో స్ట్రెస్ అంతే వుంటుంది కదా.

సంజు : గృహిణి అనేది 24 గంటల ఉద్యోగం. ఎందుకంటె మీరు చేసే ప్రతి పని కుటుంబంపై ప్రభావం చూపుతుంది. ఇద్దరి పని తీరు, నైపుణ్యం, వేరైనా ఒత్తిడి మాత్రం ఒకటే..


నా మాట :

ఆడది ఆకాశంలో సగం అంటారు . కాని ఆకాశం దాటి రోదసిలోకి కూడా వెళ్ళింది. పూర్వకాలంలో స్త్రీ అంటే ఇంటిపట్టున ఉంది భర్తా, పిల్లలు , అత్తగారు, అందరినీ చూసుకుంటూ ఉండాలి. ఇంటి బాధ్యతలు మగవారే చూసుకుంటారు. ఆడదానికి చాకలిపద్దు రాసేంత చదువు వస్తే చాలు అనేవారు. కాని నేడు కాలం మారింది.మనుష్యులు మారుతున్నారు. ఆడవాళ్ళను కూడా చదువుకోమని ప్రోత్సహిస్తూ, ఎన్నో బాధ్యతాయుతమైన పదవులు కూడా నిర్వహించేలా చేస్తున్నారు. చాల మంది ఆడవాళ్ళు పెళ్ళయ్యాక కూడా చదువుకుని ఉన్నత శిఖరాలు అధిరోహిస్తున్నారు. ప్రతి భర్తా తన విజయం వెనకాల భార్య ఉంది అంటాడో లేదో కాని, ప్రతి భార్య విజయం వెనక ఆమె భర్త, కుటుంబం యొక్క సంపూర్ణ సహకారం ఉంటుంది. పెద్ద చదువులు లేకున్నా దాదాపు చాలా మంది మహిళలు ఇంటిపట్టున ఉంది కూడా ఏదో ఒక వృత్తి,వ్యాపారం చేస్తున్నారు. సంసారనిర్వహణలో తమవంతు కృషి చేస్తున్నారు. ఇక ఇల్లు దాటి ఉద్యోగం కోసం వెళ్ళే మహిళలు నిత్యజీవితంలో ఎదుర్కునే సమస్యలు, వాటిని పరిష్కరించుకునే విధానాలు తెలుసుకుందామని నాకుతెలిసిన ఉద్యోగినులను ఈ చర్చకు ఆహ్వానించాను. దాదాపు చాలా విషయాలు వారితో చర్చించగాలిగాను అనుకుంటున్నాను ..

అనుపమ., సంజు .. ధన్యవాదాలు..

నేటి మహిళ - 1

కొద్ది నెలల క్రింద మొదలు పెట్టిన చర్చ కార్యక్రమం మళ్ళీ మీ ముందుకు. ఈసారి ఇద్దరు ఉద్యోగినులను ఆహ్వానించడం జరిగింది. ప్రతి ఉద్యోగిని ఎదుర్కునే అంశాలు, సమస్యలు, వాటిని ఎదుర్కునే విధానం. ఇవన్నీ చర్చించడం జరిగింది.. ఈసారి అతిథులు అనుపమ, సంజు.. ఇద్దరూ హైదరాబాదులో మల్టినేషనల్ కంపెనీలలో బాధ్యతాయుతమైన పదవిలో పనిచేస్తున్నారు. ఈ చర్చ కోసం తమ విలువైన సమయాన్ని కేటాయించినందుకు వారిద్దరికీ కృతఙ్ఞతలు .. ఇక మొదలెడదామా??



1. హాయ్ అనుపమ, సంజు?? ఈ చర్చకు అంగీకరించినందుకు ధన్యవాదాలు. ముందుగా మీ పరిచయం చేసుకుంటారా??

అను : నమస్తే జ్యొతిగారు.. ఒక వర్కింగ్ వుమన్ గా మమ్మల్ని ఈ చర్చకు ఆహ్వానించినందుకు థాంక్స్. నేను హైదరాబాదులో ఒక మల్టినేషనల్ కంపెనీలో పని చేస్తున్నాను. ఇద్దరు పిల్లలు. భర్త, అత్తమామల ప్రోత్సాహం, ప్రేమతో ఆనందంగా ఉన్నాను.

సంజు : నమస్తే జ్యొతిగారు. మీకు కూడా థాంక్స్. నేను కూడా హైదరాబాదులొనే ఉంటాను. ఇద్దరు పిల్లలు. ఒక మల్టినేషనల్ కంపెనీలో పని చేస్తున్నాను. ఇద్దరు పిల్లలు. ఉద్యోగం నాకు ఎంతో ఆత్మస్థైర్యాన్ని ఇస్తుంది.




2. మీ జీవితంలో తల్లితండ్రులు, తోబుట్టువుల పాత్ర ఎంత ఉంటుంది. అంటే మీరు చిన్నగా ఉన్నపుడు, యుక్త వయస్సులో ఉన్నపుడు, పెళ్ళయ్యాక, పిల్లలు కలిగాక, మీరు ముసలివారు అయ్యాక.

అను: నా జీవితంలో మా అమ్మ నాన్న చాల ముఖ్యమైన వాళ్ళు. వారే లేక పోతే నేనూ లేను కదా. నాకు ఒక చెల్లెలు ఉంది, అన్న, తమ్ములు లేరు. కష్టము వచ్చినా సుఖము వచ్చినా తనతో చెప్పుకోవడం అలవాటు.మాది చాలా close ఫ్యామిలి. టీనేజిలో, జెనరేషన్ గాప్ వచ్చేస్తుంది అమ్మ, నాన్నకి; పిల్లలకి; చాలా మనస్పర్ధలు వస్తాయి. నేను కూడా అమ్మ, నాన్నతో చాలా దెబ్బలాడేదాన్ని. కాని వాళ్ళు చాలా ఓర్పుగా ఉండే వారు. ఈ రోజు నేను ఈ సక్సెస్ ఎంజాయ్ చేస్తున్నాను అంటే అది వాళ్ల వల్లనే. పెళ్ళి అయ్యాక మా అమ్మ-నాన్న తల్లితండ్రుల కన్నా ఫ్రెండ్స్ లాగ యెక్కువ ఉంటున్నారు. ఇక పిల్లలు జీవితాన్నే మర్చేస్తారు. నేను పిల్లలు పుట్టే దాక యేదో ఊహలోకంలో ఉండేదాన్ని, వాళ్లతో భూమి మీదకి దిగి వచ్చాను :) నాకు ఇద్దరు పిల్లలు. వాళ్ళు పుట్టాక మొదటి సారి అర్ధం అయింది – మా అమ్మ నాన్న మమ్మల్ని ఎంతా బాగా పెంచారో అని.. పిల్లలు పుట్టిన కొత్తలో మేము అమెరికాలో ఉన్నాము.. అమ్మ నాన్న చాలా సార్లు వచ్చి మాతో 6 నెలలు ఉండి హెల్ప్ చేసారు. మా అత్త గారు, మామ గారు కూడ ఈ విషయంలో చాలా బాగా సపోర్ట్ చేసారు.మా అత్తగారు నన్ను చాలా ప్రొత్సహిస్తారు. మా మావగారు కూడ ఒక ఫ్రెండ్ లాగా సరదా గా ఉంటారు.మీరు అమ్మ నాన్న గురించి అడిగినా నేను అత్త-మావల గురించి యెందుకు చెప్పానంటే, నా దృష్టిలో వాళ్ళు వేరు-వేరు కాదు. చిన్నప్పుడు అమ్మ నాన్నతో ఉన్నాను, ఇప్పుడు అత్త మావలే అమ్మ నాన్నలై నాతో ఉన్నారు. మా అమ్మ నాన్న వేరే ఊరిలో ఉండడంతో వాళ్ళని యెక్కువ కలవలేక పొయినా, రోజూ ఫొన్ చేస్తాను, మనసులో వున్నవి షేర్ చేసుకుంటాను. సో వీళ్లందరూ ఎప్పుడూ నాతో ఉండాల్సిందే..


సంజు : అమ్మా, నాన్న, తమ్ముడు.. ఈ ముగ్గురు నాకు దిక్సూచిలాంటివారు అని భావిస్తాను. నా జీవిత ప్రారంభం , ఎదుగుదల పుట్టింటినుండే మొదలైంది. నాన్నగారి వల్లే నేను ఇంజనీరింగ్ చేసాను. అమ్మా నాకు మంచి స్నేహితురాలు. ఇక జీవితంలో, ఉద్యోగంలో నాకు మంచి మార్గదర్శి నా తమ్ముడు. నాకు ఫైన్ ఆర్ట్స్ కాని ఆర్కిటెక్చర్ కాని చేయాలని ఉండేది. మా నాన్నగారేమో ఇంజనీరింగ్ చేయమని... అసలు ఎంసెట్ కౌన్సెలింగ్ రోజు నేను అంతర్ రాష్ట్రీయ బాస్కెట్ బాల్ ఆడతాను అని పట్టు పట్టితే, మా నాన్నగారు కౌన్సెలింగ్ అటెండ్ అయితే ఫ్లైట్లో మాచ్ ఆడటానికి బరోడా పంపిస్తా అన్నారు. మా తాతగారు కూడా నాతో కౌన్సెలింగ్ కి వచ్చారు. తాతగారు ఎంసెట్ కౌన్సెలింగ్ కి రావటము ఎంసెట్ చరిత్రలో నాకు ఒక్కదానికేనేమో.. :) అప్పుడు ఇంజనీరింగ్ చదవడం ఒత్తిడి అనుకున్నా ఇపుడు ఈ వృత్తిలో చాలా సంతోషంగా ఉన్నాను. మనం తీసుకునే కొన్ని కీలకమైన నిర్ణయాలతో మన జీవన విధానమే మారిపోతుంది. నిజం చెప్పాలంటే మన దేశంలో పిల్లలకి కెరీర్ కౌన్సెలింగ్ వాళ్ల తల్లితండ్రులదే బాధ్యత అవుతుంది.ఎందుకంటే మన విద్యావ్యవస్థ లో కెరీర్ కౌన్సెలింగ్ చేసే సదుపాయం లేదు. అదీ కాక ఇంటర్ చదివే పిల్లలలో కొందరు మాత్రమే బాధ్యతగా అన్ని విషయాలు తమంతట తామే తెలుసుకుని అనుభవజ్ఞులై ఉంటారు. కాని చాలా మంది పిల్లలు ఎటూ తేల్చుకోలేని పరిస్థితిలో ఉంటారు. చదువు, కెరీర్ గురించి సమగ్రమైన అవగాహన వచ్చేసరికి చాలా సమయం వృధా అవుతుంది. ఈ చదువుల పరుగుపందెంలో అందరూ ముందుండాలని వేగంగా కదలక తప్పదు. వారికి సరైన మార్గనిర్దేష్యం చేయాల్సినవారు తల్లితండ్రులే. మామూలుగా అందరూ ఎంచుకునే విభాగాలు కాకుండా పిల్లల శక్తి ఎంతవరకు ఉంది. ఏయే కోర్సులకు ఎటువంటి ఉద్యోగావకాశం ఉంది , ఆ కోర్సుల భవిష్యత్తు ఎలా ఉంటుంది తదితర వివరాలు సేకరించి పిల్లలకు అర్ధం చేయించాలి. . ఇది ఇంటర్ చదువుకునేటపుడు కాకుండా అంతకు ముందే చేసి పిల్లలకు ఇష్టమైన, మంచి కోర్స్ వైపు కృషి చేసి విజయం సాధించే అవకాశాలు మెరుగుపరచడానికి వీలుంటుంది.




3. అల్లారుముద్దుగా పెరిగిన ఆడపిల్ల పెళ్ళయ్యాక పుట్టింటికి ఒక అతిథిలా ఉంటుందా?? .ఆమెకు చిన్నప్పుడు ఉన్న చనువు, అధికారం చివరి వరకు ఉంటాయా?? అన్నలు, తమ్ముళ్ళ పెళ్ళిళ్ళు అయ్యాక కూడా ?? ఆడపిల్ల పుట్టింట అతిథి, అత్తింట మహారాణి అంటారు .. మీరేమంటారు??


అను :నాకు అన్న తమ్ముళ్ళు లేరు. కనుక నేను పుట్టింటిలో ఇప్పటికి మహారాణి నే :)

సంజు : జీవన ప్రయాణంలో మనం వివిధ పాత్రలు పోషించాల్సి వస్తుంది. కూతురు, చెల్లెలు, భార్య, కోడలు, అమ్మ, అత్తగారు ..ఇలా.. ఈ జీవన పరిణామాలలో తల్లితండ్రులు, తోడబుట్టినవారితో అనుబంధం మారదు (ఒకవేళ ఏవైనా మనస్పర్ధలు ఉంటే తప్ప). వ్యక్తీకరణ మాత్రమే మారుతుంది. పిల్లలకు ఇటువంటి ఆంక్షలు ఉండవు.కాని పెద్దయ్యే కొద్దీ వ్యక్తీకరణ అవసరం ఉండదు. కాని నా అభిప్రాయం ప్రకారం అమ్మాయి పుట్టింట ఎప్పటికీ ప్రత్యేక గుర్తింపు, తనను మహరాణిలా చూడాలనే కోరిక ఉండకూడదు.



4. మీ కెరీర్ నే ఎలా నిర్ణయించుకున్నారు ?? మీ తల్లితండ్రులు, స్నేహితులు, ఎవరైనా మీకు చెప్పారా. మీరే మీ ఇష్ట ప్రకారం చదువుకుని సెటిల్ అయ్యారా??

అను : స్నేహితుల ప్రభావం. కొంత మంది ఫ్రెండ్స్ రామయ్య గారి కోచింగ్ కి వెళ్ళారు, నేను వాళ్ళతోనే చేరాలి అనుకున్నాను. మా నాన్న వెంటనే వెళ్ళి ఆయినతో మాట్లాడారు. మా అమ్మ నాన్న చాలా ఎంకరేజ్ చేసారు. ఎంసెట్ తయారీ అప్పుడు ఖర్చు గురించి పట్టించుకోకుండా నాకు బెస్ట్ కాలేజి, బెస్ట్ కోచింగ్ అన్ని అందించారు. మాతో సమానంగ మా అమ్మ నాన్న కూడ నాలుగింటి కి లేచి మేము చదువుకుంటుంటె మాతో కూర్చుని మా డౌట్స్ క్లియర్ చేసేవారు. మా అమ్మ జడలు దగ్గిర నుంచి వేసి మాకు కంప్లీట్ ఫొకస్ చదువు మీదే ఉండేలా చూసుకుంది. కోచింగ్ లో చాలా హోంవర్క్ ఇచ్చేవారు - మేము చేసుకుంటుంటే అన్నం ముద్దలు నోటిలొ పెట్టింది మా అమ్మ. రోజు కోచింగ్ కి తీసుకుని వెళ్ళి, మళ్ళి ఇంటికి తీసుకుని వచ్చి, కాలేజి లొ పిక్-అప్ చేసి, డ్రాప్ చేసి, ఏ పుస్తకం కావాలంటే ఆ పుస్తకం కొన్నారు నాన్న. రోజూ రాత్రి అంతా నాకు ఫిజిక్స్ చెప్పే వారు. అడ్మిషన్ వచ్చాక కూడ రెగ్యులర్ గా మాతో కాలేజి సంగతులు అడిగేవారు. వాళ్ళ రుణం తీర్చుకోలేను. నేను ఉద్యోగం చేస్తున్నప్పుడు కూడ మా నాన్న జీతం దాచుకోమని, నాకు పాకెట్ మని ఇచ్చేవారు. నేను అమెరికాకి పై చదువులకు వెళ్ళాలి అనుకున్నప్పుడు మళ్లీ చాలా ఎంకరేజ్ చేసారు. నాతో పాటు బ్యాంకుల చుట్టు, ఎంబస్సీ చుట్టు తిరిగేరు. ఈ విషయంలో మా ఆయిన, మా ఆడపడుచు కూడా చాలా సహాయం చేసారు.

సంజు : నా కెరీర్ కి సంబంధించి నా తమ్ముడే నాకు మర్గదర్శి. నాకంటే చిన్నవాడైనా కెరీర్ విషయంలో వాడి మాటలు ఎపుడూ విశ్వసించేదాన్ని. పాటించేదాన్ని కూడా. నేను సివిల్ ఇంజనీరింగ్ చేసి మాస్టర్స్ లో స్త్రక్చరల్ ఇంజనీరింగ్ చేసాను. కాని ఉద్యోగాల వేటలో అంటే 1995 లో సివిల్ విభాగంలో చాలా తక్కువ ఉద్యోగాలు ఉండేవి. నా థీసిస్ కోసం కంప్యూటర్ ప్రాజెక్ట్ చేసాను కాబట్టి కంప్యూటర్ ప్రోగ్రామింగ్ లో మంచి ఉద్యోగం వచ్చింది. అప్పుడు యు.ఎస్ లో సాఫ్ట్ వేర్ జాబ్స్ మంచి బూమ్‌లో ఉన్నాయి కాబట్టి ఎన్నో అవకాశాలు వచ్చాయి. నేను అప్పుడు తీసుకున్న నిర్ణయం మంచిదే అనుకుంటాను.



5. మీకు ఇష్టపడిన ఉద్యోగం మీకు లభించిందా? లేదా లభించిన ఉద్యోగాన్ని మీరు ఇష్టపడుతున్నారా?

అను : నేను కాలేజిలో సివిల్ ఇంజనీరింగ్ చదువుకున్నాను. నాకు ఎన్విరాన్మెంటల్ ఇంజనీరింగ్ అంటే చాలా ఇష్టం. అందులోనే కెరీర్ డెవలప్ చేసుకోవాలనుకున్నాను. M.S. లో ఒక జర్నల్ పేపర్ కూడా పబ్లిష్ చేసాను. కాని అప్పట్లో ఎన్విరాన్మెంటల్ ఇంజనీర్స్ కి ఎక్కువ ఉద్యోగాలు లేవు. అందుకనే సాఫ్ట్ వేర్ సైడ్ వచ్చాను. But I am happy.

సంజు : మొదటి మూడు నాలుగేళ్లు నాకు దొరికిన ఉద్యోగాలు చేసాను. నా అదృష్టం కొద్ది అవన్నీ మంచి కంపెనీలలో దొరికాయి. తర్వాత ఉద్యోగం విషయంలో కాస్త జాగ్రత్త వహించాను. ఆ కంపెనీ గురించి, అందులో నేను పనిచేసే టీమ్ గురించి అన్ని వివరాలు తెలుసుకునేదాన్ని. ఈ రోజు నా కంపెనీలో నేను పోషించాల్సిన పాత్ర చాలా ముఖ్యమైనదిగా, బాధ్యతాయుతమైనదిగా ఉండాలి . అందుకే ఈ విషయాలన్నీ కూలంకషంగా తెలుసుకుని చేరాను. అలాగే ఆ కంపెనీ పేరు ప్రతిష్టలు కూడా చాలా ముఖ్యమైనవి.




6. ప్రతి అమ్మాయికి చదువు, కెరీర్ అనేది ఉండాలా? అది అవసరమున్నా లేకున్నా. బాగా చదువుకుని ఏం చేయాలి అని ఒక ధనవంతుల అమ్మాయి అనుకోవచ్చుగా??

అను : అమ్మాయిలు ఉద్యోగం చేయాలా, వద్దా అన్నది కుటుంబ నిర్ణయం. ఇంట్లో వృద్ధులైన అత్తామామలు, చిన్నపిల్లలు ఉన్నపుడు అవసరం లేదనుకుంటే అమ్మాయి ఇంట్లో ఉంటే అందులో తప్పేమీ లేదు అన్నది నా అభిప్రాయం. కాని ఆ నిర్ణయం బలవంతంగా కాకుందా స్వతంత్రంగా తీసుకోవాలి. ఏ కారణం లేకుండా ఇంట్లో ఉండమనడం భావ్యం కాదు. ఇప్పుడు అమ్మాయిలైనా, అబ్బాయిలైనా చదువు చలా ముఖ్యం. దేశాభివృద్ధికి చదువు చాలా అవసరం. చదువుకున్న తల్లితండ్రుల పిల్ల కూడా బాగా ఉంటారు. మంచి నాగరికులు అవుతారన్నది నా అభిప్రాయం.

సంజు: అవును ప్రతి అమ్మాయికి చదువు, ఉద్యోగం రెండూ ఉండాలి. ప్రతి ఒక్కరు స్వతంత్రులై ఉండాలి. నేను ఎన్నో సంఘటనలు చూసాను ఒక స్త్రీ చదువు, ఉద్యోగం, సంపాదన లేకుండా తనను, తన పిల్లలను పోషించుకోలేని నిస్సహాయ స్థితిలో ఉందో. ఈ పరిస్థితి ఒక్కోసారి ధనికులైన మహిళలకు కూడా ఎదురవుతుంది. ప్రతి మనిషి ఎవ్వరి మీదా ఆధారపడకుండా కనీసం తనను తాను పోషించుకోగలగాలి. డబ్బులకోసమనే కాదు ఆత్మస్థైర్యం, మనోనిబ్బరం కోసం ఏదో ఒక పని చేస్తూ ఉండాలి. అలా ఇష్టమైన పని ఎప్పుడూ మనశ్శాంతిని , సంతృప్తిని ఇస్తుంది.




7. మీరు మీ భాగస్వామి ఎలా ఉండాలని కోరుకున్నారు. అలాటి భాగస్వామిని ఎన్నుకున్నారా? అది అందరికి సాధ్యమా??


అను : నేను మా వారిని చాలా చిన్నప్పుడు కలుసుకున్నాను - ఆయన నా భాగస్వామి నే కాదు నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్ కూడ. నేను ఎప్పుడు నా భర్త ఇలా ఉండాలి, అలా ఉండాలి అనుకోలేదు - ఆయినే నా భర్త అవ్వాలి అని అనుకున్నాను. అంతే.. నాకు తెలుసు నేను చాల అదృష్టవంతురాలినని. కాని చాల తక్కువ మంది కి ఇది సాధ్యము.

సంజు : "నా భాగస్వామిని యెంచుకున్నప్పుడు నేను అతనితొ సంతొషంగా ఉంటాను అనిపించింది. నాకు జాతకము, డబ్బూ ఇవన్నిటికన్నా మా ఆయినతో నా జీవితం బాగుండాలని ఆలొచించాను.మా విషయం పక్కన పెడితే ప్రతి ఆడపిల్ల అర్ధం చేసుకోవాల్సిన విషయం ఒకటి వుంది. సంతొషానికి ఒక ఇన్స్టంట్ రెడి మిక్స్ లాంటిది యేమి వుండదు. దానికి భార్యా -భర్తలు ఇద్దరూ కృషి చేయాలి. కనుక ఇద్దరి మధ్య ఒక అండర్స్టాండింగ్ ఉండడము చాలా అవసరము."




8. ప్రేమ వివాహామా?.. పెద్దలు కుదిర్చిన వివాహామా? ఈ రెండింటిలో ఏది మంచిదంటారు? పూర్వకాలంలో ఐతే ఉమ్మడికుటుంబాలు, కలిసి ఉండేవాళ్ళు కాబట్టి ఈ గొడవ ఉండేది కాదు. మరి ఇపుడు?? ఈ రెండింటిలో ఏది విజయవంతమవుతుంది అంటారు?

అను : Marraiges are made in heaven మన Destiny పట్టి ఉంటుంది. నేను ప్రేమ వివాహాలు విఫలం అవ్వడము చూసాను, పెద్దలు నిశ్చయించిన పెళ్ళిళ్ళు విజయవంతం అవ్వడము చూసాను. ఫెళ్ళి విషయంలో రాజీ పడకూడదు. ఓక సారి పెళ్ళి చేసుకున్నాక అది విజయవంతం అవ్వటానికి భార్యాభర్తలు ఇద్దరూ శాయశక్తులా ప్రయత్నం చేయాలి. అప్పటికి అది విఫలమయితే అది యెవ్వరి తప్పు కాదు – some marraiges dont work - దాని వల్ల ఆడపిల్లల మీద మీద స్టిగ్మ ఉండ కూడదు. అలాగే అమ్మ నాన్న చేసారు కనుక ఇది విఫలమయింది అని అనుకోకూడదు. వివాహము యెలా జరిగినా కలిసి ఉంటే కలదు సుఖం అన్నది నేను నమ్ముతాను. కుటుంబం కలిసి ఉంటే అందరికి కొండంత బలం ఉంటుంది. ఉమ్మడి కుటుంబం అయినా కాక పొయినా అందరూ దగ్గరగా కలిసి ఆత్మీయతతో ఉండాలి.

అంజు : నాది ప్రేమ వివాహం. చాలా చిన్న వయసులో పెళ్లి జరిగింది. ప్రేమ వివాహమా, పెద్దలు కుదిర్చిన వివాహమా అన్నది బాగా ఆలొచించి తీసుకోవాల్సిన నిర్ణయం. ఆడపిల్లలకు చిన్న వయసులో పెళ్లి చేయకూడదు. ఆ వయసులో వారికి తమ స్వంత ఇస్థాయిష్టాలు, జీవితపు విలువలు అంతగా ఆవగాహన ఉండదు. బుద్ధిగా చదువుకుంటూ అమ్మ చాటు బిడ్డలా ఉంటారు. తమంటట తాము ధైర్యంగా ఎట్టి పరిస్తిథినైనా ఎదుర్కునేలా ఎదగనివ్వాలి. చదువు, ఉద్యోగం చేస్తూ ఆటుపోట్లు ఎదుర్కునేలా చేయాలి. దానికి ఒక వయసు అని నిర్ధారించలేము. ఏ పెళ్లిలో ఐనా ప్రేమ, గౌరవం, ఆత్మీయత అనేది ముఖ్యం ..



9. హాయిగా , ఏ చీకు చింతా లేకుండా పెరిగిన అమ్మాయికి పెళ్లి కాగానే పెద్దరికం వచ్చేస్తుంది. అలాగే బాధ్యత కూడా. అమ్మాయి అత్తారింట వాళ్ళు చెప్పినట్టు చేయాలా. తన కిష్టమున్నట్టు చేయాలంటారా? ఒక్కోసారి వ్యక్తిత్వాన్ని చంపుకోవాల్సివస్తుంది కూడా.. బాగా చదువుకున్న అమ్మాయిని మాకు ఉద్యోగం చేయాల్సిన ఖర్మ లేదు, ఇంట్లోనే ఉండు..డబ్బులకేం కొదవ లేదు అని అంటే ఆ అమ్మాయి ఏం చేయాలి??

అను : ఇది చాలా కష్టమైన ప్రశ్న. పరిస్థితిని బట్టి, మనుషులను బట్టి సమాధానము మారుతుంది. ఇక సా సంగతి వస్తే పట్టుదల యెక్కువ. నేను కోరుకున్నది సాధించడానికి విశ్వప్రయత్నం చేస్తాను. ఎవరైన అర్ధం చేసుకోక పొతే కన్విన్స్ చేయటానికి ట్రై చేస్తాను. ఎక్కువగా నా మనసుకి నచ్చినట్లే వుంటాను.ఏ కుటుంబంలోనైనాచిన్న, చిన్న గొడవలు తప్పవు. మనం ముఖ్యమైనది అనుకున్న విషయాలలో ఒకొక్క సారి ఒక నిర్ణయాన్ని తీసుకొవాల్సి వస్తుంది. కాని వ్యక్తిత్వాన్ని ఎప్పుడు చంపుకోకూడదు. దాని వల్ల షొర్ట్ టర్మ్ లొ వివాదం కాకుండా అపాగలమేమో కాని ఎప్పుడో అప్పుడు frustration, depression వచ్చేస్తుంది. ఏదైన మనం పట్టుదలగా ఉంటే ఇంట్లో వాళ్ళు కూడ ఇవాళ కాకపోతే రేపు అర్ధం చేసుకుంటారు. అలా అర్ధం చేసుకొకపొతే చాల పెద్ద సమస్య ఉన్నట్టు - దాన్ని మనమే పరిష్కరించుకోవాలి. ఉద్యోగం చేసే మహిళలు ఖర్మం చాలకకో, డబ్బులకోసమో చేయనవసరం లేదు. వాళ్ళ self-esteem కోసం పని చేయవచ్చు. ఉద్యోగం కేవలం డబ్బు సంపాదించడానిదే కాదు. సొసైటిలో ఒక స్థానం, హోదా సంపాదించుకొవడానికి.
చివరిగా నేను చెప్పాలనుకున్నది ఏమిటంటే, ఉద్యోగం చేస్తున్నామా, ఇంట్లో ఉన్నామా అన్నది ముఖ్యం కాదు - మన జీవితానికి ఒక అర్ధం, గమ్యం ఉన్నాయా లేవా అన్నది ఎక్కువ ప్రధానము.


సంజు : మీరు చెప్పినవి వివాదాస్పదమైనవి. ఒకవేళ అమ్మాయి తను చేసే పనుల (చదువు, ఉద్యోగం, వ్యాపారం) మీద ఒక నిర్దిష్టమైన అభిప్రాయం కలిగి, వాటిని వదిలే ప్రసక్తి లేనప్పుడు ఈ విషయాలను ఆమె, ఆమె తల్లితండ్రులు అత్తగారివైపు వాళ్లతో పెళ్లికి ముందే మాట్లాడాలి. అలాంటప్పుడు పెళ్లి తర్వాత గొడవలు వచ్చే అవకాశాలు తక్కువ. ఇలా చేయకపోవడం వల్లే చాలా వివాహాలలో సమస్యలు వస్తున్నాయి. మన భారత దేశంలో కుటుంబానికి ముందుగా ప్రాధాన్యం ఇవ్వబడుంతుంది. ప్రతి కుటుంబానికి ప్రత్యేకమైన విలువలు, నియమాలు ఉంటాయి. ఆ కుటుంబంలో సభ్యులుగా వెళ్లడానికి అంగీకరించినప్పుడు వాటిని గౌరవించాలి. అలాగే ప్రతి వ్యక్తి స్వతంత్రులుగా ఉండాలి అలాగే కుటుంబంలో ఇతర సభ్యులకు ఇబ్బంది కలిగించకూడదు. ప్రతి ఆడపిల్ల తను అత్తగారింట్లో వారు చెప్పినట్టు విన్నందువల్ల కాని, వాళ్లు చెప్పినట్టు వస్త్రధారణ చేసినందువల్ల కాని బాధింపబడ్డట్టు ఎప్పుడు కూడా అనుకోవద్దు. ఎదుటివారివైపు నుండి కూడా ఆలోచించాలి. ప్రతి అనుబంధంలో ఇచ్చుకోవడం , పుచ్చుకోవడం అప్పుడప్పుడు సర్దుకుపోవడం మామూలే. ఇవే ఆ అనుబంధాన్ని కలకాలం నిలిపి ఉంచుతాయి. ఈ విషయాన్ని ప్రతి ఆడపిల్లకు నేర్పాలి.

రెండో భాగం ఎల్లుండి.. వేచి ఉండండి..

కత్తితో ... జ్యోతి - 2

మొదటి భాగం చదివారుగా..

జ్యోతి : ఈ రోజుల్లో సర్వసాధారణమైన ఈవ్ టీజింగ్ కి కారణాలు,వాటికి ఏమైనా పరిష్కారాలు ఉన్నాయంటారా? మీరు ఎక్కడైనా మహిళలను వేదించే సన్నివేశం చూస్తే ఎం చేస్తారు?

మహేశ్ : ఈవ్ టీజింగ్ గురించి చాలా విశదంగా నేను రెండు భాగాల్లో ఒక టపా రాసాను. అందుకో నాకు తెలిసిన కొన్ని కారణాలను ఆధారాలతో సహా తెలిపాను నేను ఎక్కడైనా ఈవ్ టీజింగ్ చూస్తే అడ్డుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తాను.


జ్యోతి: ప్రేమ వివాహం , పెద్దలు కుదిర్చిన వివాహం.. ఏది మంచిది అంటారు? పిల్లలకు మంచి కుటుంబం నుండి సంబంధాలు చూసి పెళ్లి చేయాలనుకోవడం తల్లితండ్రులు ఆశించడం తప్పా?

మహేశ్ : ప్రేమ వివాహంలోనైనా కుదిర్చిన వివాహంలోనైనా, ప్రేముండేంతవరకూ రెండూ మంచివే రెండూ సఫలమే. తల్లిదండ్రులు family suitability కన్నా అబ్బాయీ-అమ్మాయిల compatibility పై శ్రద్ద పెట్టినంతవరకూ ఖచ్చితంగా అధికారముంది. పిల్లల అంగీకారంతో పెళ్ళిజరిపేంతవరకూ హక్కుకూడా ఉంది. బలవంతపు పెళ్ళిల్లూ, బ్లాక్ మెయిలింగ్ పెళ్ళిళ్ళూ జరపనంతవరకూ పిల్లల పెళ్ళిళ్ళపై సర్వహక్కులూ ఉన్నాయి, ఉంటాయి. కానీ, దాన్ని మీరితే తల్లిదండ్రులకన్నా పిల్లలు వ్యక్తులుగా తమకుతాము ముఖ్యులమన్న సత్యానికే నా ప్రాధాన్యత.



జ్యోతి : మీకు సినిమాలు అంటే చాలా ఇష్టం కదా. మరి మీకు నచ్చిన సినిమా ???

మహేశ్ : ఒక సినిమా అని లేదు. నచ్చిన సినిమాలున్నాయి కొన్ని వందల సంఖ్యలో ఉన్నాయి. తెలుగు,తమిళ్,మళయాళం,కన్నడ,హిందీ,బెంగాలీ,ఇంగ్లీష్, జపనీస్,చైనీస్,కొరియన్,ఇరానియన్ ఇలా నాకు ఇష్టమైన సినిమాలు భాషాప్రాంతీయభేధం లేకుండా ఉన్నాయి. లిస్టు చెప్పడం మొదలయితే మొత్తం టపా స్పేస్ ఆక్రమించేస్తాయి. దాంతోపాటూ అవి నాకెందుకు నచ్చాయో చెప్పకుండా వొదలనుకాబట్టి, ప్రస్తుతానికి ఇంతటితో వదిలెయ్యండి.



జ్యోతి : మన దేశరాజకీయాల మీద మీ అభిప్రాయం? మనకు ఇంతకంటే మంచి నాయకులు దొరికే అవకాశం లేదా? నిజాయితీగా మనను పాలించే ప్రభుత్వ ప్రతినిధులను మనం ఎన్నుకోగలమా?? అలాంటి వ్యక్తులు ఉన్నారా?

మహేశ్ : నా ఉద్దేశంలో రాజకీయం ఇలా తయారవ్వడానికి కారణాలు రెండు. ఒకటి ఎన్నికల విధానం. రెండవది, స్వల్పకాలిక లాభాలుతప్ప దీర్ఘకాలిక ప్రయోజనాల్ని అర్థం చేసుకోలేని ప్రజలు. ఒకవైపు పరిణితిలేని వ్యవస్థ మరోవైపు పరిపక్వత లేని ప్రజలు. రెండువైపులా సమస్యాత్మకంగా ఉండటంవలనే మన రాజకీయం ఇలా తగలడింది. అందుకే నాయకత్వంకన్నా విధానం ముఖ్యమైన రాజకీయాలు కావాలి. ఈ విధంగా చూస్తే లోక్ సత్తా మీద నాకు మంచి నమ్మకం. గెలుస్తుందన్న విశ్వాసం లేకపోయినా గెలిస్తే రాజకీయాల్ని సమూలంగా మార్చగల సత్తా లోక్ సత్తా విధానాలకుంది.


జ్యోతి : కొన్నేళ్ల క్రిందటి మహిళలు, ఆధునిక మహిళల మీద మీ అభిప్రాయం. అప్పటికి , ఇప్పటికి వాళ్లు మారారా? మారుతున్నారా? వైవాహిక జీవితంలో ఒడిదుడుకులకు ఎవరు బాధ్యులు? స్త్రీయా పురుషుడా? నేటి మహిళపై మీ అభిప్రాయం? ఎలా ఉండాలి అనుకుంటారు?

మహేశ్ : పాతతరమైనా కొత్తతరమైనా మహిళల్లో మార్పొచ్చినా మహిళల సామాజిక స్థితిలో రావాల్సినంత మార్పు రావటం లేదని నాకు అనిపిస్తుంది. ఇక్కడ సమస్య కాలానుగుణంగా (మహిళల విషయంలో) మారని సమాజానిదేతప్ప స్త్రీలది కాదని గుర్తించాలి. ముఖ్యంగా మగాడు ఈ మార్పుని హృదయపూర్వకంగా అంగీకరించేలా తయారవనంతకాలం ఒకడుగు ముందుకైతే రెండడుగులు వెనక్కు ఛందంగా పరిస్థితి కొనసాగుతుంది.

పెళ్ళి శాంతీయుతంగా విజయవంతంగా కొనసాగాలంటే ఆడామగా ఇద్దరి బాధ్యతా ఉంది. ఎవరిబాధ్యత ఎక్కువ అంటే ఎవరెక్కువ తీసుకుంటే వారిదని చెప్పాలేగానీ ఇటు ఆడవారిదో లేక అటు మగవారిదో అనిచెప్పే సమాధానం కాదిది.
ఆధునిక మహిళ "ఆధునికంగా" ఉండాలి. అలా మానసికంగా ఆధునికత సంతరించుకోకుండా, పైపై మెరుగులు దిద్దుకుంన్నంత మాత్రానా ఎవరూ ఆధునిక మహిళ కాలేరని గుర్తించాలి.



జ్యోతి : ప్రేమలో విఫలమై ఆత్మహత్య చేసుకునే సందర్భాలలో ఎవరిది తప్పు? ఇటువంటి సమస్య ఉన్నవాళ్లు మనకు తెలిసినవాళ్లు అయితే మనమే విధంగా పరిష్కరించగలం?

మహేశ్ : ఖచ్చితంగా ఆత్మహత్య చేసుకున్నోళ్ళదే. అందులో ఏమాత్రం సందేహం లేదు. ప్రేమ జీవితంలో ఒక భాగమేగానీ జీవితం కాదు. మరిన్ని ప్రేమలకు ఆస్కారమున్న జీవితాన్ని ఒక్క ప్రేమ కోసం వదిలేసుకోవడం మూర్ఖత్వంకాక మరేమిటి? ఆత్మహత్య ఒక క్షణికమైన ఆవేశంలో జరిగే ఘటన. ఆ క్షణాన మనం ఆ వ్యక్తుల్ని ఆపగలిగి కొంత విషయాన్ని practical గా చర్చించగలిగితే వారు ఆ ఆలోచనను మానుకుంటారనుకుంటాను.


జ్యోతి : మీ బ్లాగులో మీకు ఎక్కువగా నచ్చిన టపాలు. నచ్చిన బ్లాగులు, టపాలు ఏవి??కాస్త చెప్తారా?

మహేశ్ : నా టపాలన్నీ నాకు ఇష్టమైనవే. లేకుంటే అసలు రాయనుకదా! ఇక నచ్చిన ఇతర బ్లాగు టపాలంటారా...ఘాటైన వ్యాఖ్యలు చేసేవీ అభినందనలతో ఆస్వాదించేవీ అన్నీ నాకు నచ్చినవే ఉంటాయి..అటోఇటో. నచ్చిన బ్లాగులు కూడా చాలానే ఉన్నాయి వాటిల్లో కొన్ని మనసులోమాట, కలగూరగంప, అబ్రకదబ్ర గారి తెలుగోడు, స్నేహమా , బాబాగారి కవితల సాహితీ-యానం , రెండురెళ్ళ ఆరు ఇంకా చాలా ఉన్నాయి.



జ్యోతి : టెర్రరిస్ట్ అంటే ఎవరు? ఈ నక్సలైట్ల సమస్య ఎప్పటికైనా తీరుతుందా??

మహేశ్ : టెర్రర్ ని స్టృష్టించే ప్రతి వాడూ టెర్రరిస్టే. అందులో ఏమీ తేడా లేదు. అది మతం పేరుతో జరిగినా, కులం పేరుతో జరిగినా,ఆర్థిక-సామాజిక-రాజకీయ కారణాలతో జరిగినా జనసామాన్యాన్ని భయభ్రాంతుల్ని చేసే ప్రతిచర్యా టెర్రరిజమే. నక్సలిజం తన సైద్ధాంతిక మూలాల్ని మరిచి చాలా దూరానికి వెళ్ళిపోయింది. నక్సలిజం సమాధానాలు చూపడానికి బయల్దేరిన సమస్యల్లో ఇప్పుడు అదొకటిగా మారింది.కాబట్టి అది తీరదు..ఆ సమస్యని మనమే తీర్చాలి.



జ్యోతి : మీరు చెప్పే విషయాలు నిజజీవితంలో పాటిస్తారా? నిజాయితీగా ఉంటారా? లంచం గట్రా ఇచ్చి పని చేయించుకుంటారా?

మహేశ్ : జీవితంలో వీలైనంత నిజాయితీగానే ఉంటాను. డైరెక్టుగా లంచం ఇవ్వలేదుగానీ, influence ఉపయోగించిన సందర్భాలున్నాయి. ఇక నేను చెప్పే విషయాల్లో కొన్ని ఆలోచనలుంటాయి, కొన్ని అభిప్రాయాలుంటాయి, చాలావరకూ నా జీవితంలో పాటించాకే చెబుతాను.ఇతరుల సమ్మతికోసం నేను జీవించడం లేదు. నాకిష్టమొచ్చినట్లు నేను బ్రతకడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. నా జీవితానికి సంబంధించినవారికి అవి అర్థమయ్యేలా చెప్పవలసిన బాధ్యత నాకుంది. ఆ పని మాత్రం ఖచ్చితంగా చేస్తాను.


జ్యోతి : మీ టపాలు , వ్యాఖ్యలు చూస్తుంటే ఎప్పుడు రఫ్ అండ్ టఫ్ గా ఉంటారనిపిస్తుంది. సెంటిమెంట్స్ అంటూ ఉండవా? ఇతరుల మనసు అర్ధం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తారా? ముఖ్యంగా మీ అమ్మ, మీ ఆవిడ గురించి.

మహేశ్ : నేను కరుగ్గా వుండను. ఖచ్చితంగా ఉంటాను. ఇలా వుండటానికీ అనుభూతులు లేకుండా ఉండటానికీ అసలు లంకే లేదు. నాకంటూ కొన్ని ఆలోచనలున్నాయి కాబట్టే అదే రీతిలో నా అనుభూతులుంటాయే తప్ప అవేవీ లేని మోడుని కాను. మనసుల్ని అర్థం చేసుకోవడం ఎవరికీ సాధ్యం కాదు. అందుకే మనుషుల్ని అర్థం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తాను. ఒక్కోసారి మనుషులు కూడా అర్థం కారు. అదే జీవితం.


జ్యోతి : మహేష్ గారు మీ వృత్తిలో బిజీగా ఉన్నా మాకోసం సమయం కేటాయించినందుకు ధన్యవాదాలు.

మహేశ్ : మీకు కూడా ధన్యవాదాలు..


నా ఈ ప్రయత్నం సఫలం అయ్యిందనుకుంటున్నాను. కాని ఇది చర్చలా కాకుండా ప్రశ్నలు, జవాబులు శీర్షికల కూడా అనిపిస్తుంది కదా. మొదటిసారి కదా. నేను ఎన్నిసార్లు మహేష్ తో వాదించాలని చూసినా అలా చేయలేకపోయాను. ఎందుకంటే అతను చెప్పిన ఎన్నో విషయాలు నేను అంగీరిస్తాను కాబట్టి. అసలు సంగతి ఏంటంటే మహేష్ టపాలు అన్నింటిని నేను చదవలేదు. ఈ చర్చాకార్యక్రమం కోసం కొన్ని టపాలు తిరగేశాను. ఆ ఆధారం మీద నా ప్రశ్నలు తయారు చేసుకున్నాను.

ఈ పిచ్చాపాT ని ప్రతినెల నిర్వహించాలని కోరిక. శాయశక్తులా ప్రయత్నిస్తాను. అందుకే ఈ కార్యక్రమాన్ని ఏదో ఒక రోజు కాకుండా, ప్రతినెల మొదటి ఆదివారం తప్పకుండా ప్రచురిస్తాను. వచ్చే నెల మొదటి ఆదివారం కోసం ఎదురు చూస్తారుగా.

వచ్చే నెల అతిథి .. ఒక గృహిణి..

కత్తితో... జ్యోతి - పిచ్చాపాT

బ్లాగు మిత్రులందరికీ నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు.

ఊరికే టపాలు రాస్తుంటే బోర్ కొట్టింది. ఏదైనా కొత్తగా చేయాలనే ఆలోచనతో నేను మొదలెట్టిన ఈ చర్చా కార్యక్రమం పిచ్చాపాT. మనకు ఎవరైనా వ్యక్తితో ఎన్నో విషయాలు అడగాలి, చర్చించాలి అని ఉంటుంది. అలాగే నేను ప్రమదావనంలో అతిథులను ప్రశ్నించేదాన్ని. కాని కందకు లేని దురద కత్తికెందుకు అన్నట్టు నాకు, సమాదానమిచ్చినవారికి లేని కష్టం చదివినవారికి వచ్చింది, నన్ను అధిక్షేపించారు... ఇలా కాదు అని ఈ చర్చా కార్యక్రమాన్ని క్రమం తప్పకుండా చేసి నా స్వంత పూచికత్తు మీద నా బ్లాగులోనే పెట్టాలని నిర్ణయించుకున్నాను. అప్పుడప్పుడు వివిధ రంగాలలో ఉన్నా వ్యక్తులతో ఇలా పిచ్చాపాటీ ఏర్పాటు చేసుకోవాలని చిన్ని ఆశ.. తప్పులుంటే దిద్దుకుని ఇంకా మెరుగుపరుచుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తాను.

మొదటి అతిథి : పర్ణశాల కత్తి మహేష్ కుమార్





జ్యోతి : నమస్తే మహేశ్ గారు , ముందుగా మీ వివరాలు చెప్తారా ? చదువు, ఉద్యోగం, కుటుంబం వగైరా..

మహేశ్ : పుట్టినూరు చిత్తూరు జిల్లా మదనపల్లి, ఇప్పుడు అమ్మానాన్నా వాయల్పాడులో ఉన్నారు.అమ్మానాన్న, ఒక అన్నయ్య,చెల్లెలు. డిగ్రీ ఆంగ్ల సాహిత్యం మైసూర్ లో పోస్టుగ్రాడ్యుయేషన్ కమ్మ్యూనికేషన్ లో. హైదరాబాద్ యూనివర్సిటీ కమ్మ్యూని కేషన్ కన్సల్టెంట్ గా ఉద్యోగం

జ్యోతి: మీరు చిన్నప్పటినుండి , చదువుకునేటప్పుడు ఏదైనా లక్ష్యం అంటూ పెత్తుకున్నారా . లేదా అలా చదివేసారా ?

మహేశ్ : చదువుకొనేప్పుడు ఖచ్చితమైన గోల్ అంటూ ఏమీ లేవు. కాలేజిలో ఫిల్మ్ క్లబ్ లో జాయినైన తరువాత సినిమా తియ్యాలనే కోరిక కలిగింది.

జ్యోతి: మీ ఇంట్లో ఇది చదువు, అది చదువు , పెద్ద ఉద్యోగం సంపాదించుకోవాలి అని చెప్పలేదా?

మహేశ్ : లేదు.ఇంజనీర్ అవ్వాలనే మా నాన్నగారి ఆశయం మా అన్నయ్య తీరుస్తుంటే నేను ఫ్రీగానే ఉన్నాను.
నాకు చేతనయ్యింది హ్యూమానిటీస్ ఒక్కటే అని నాకు అనిపిస్తే ఇంటర్మీడియట్ లో అదే తీసుకున్నాను

జ్యోతి: ఐతే మీ ఇష్టానికి చదువుకోమన్నారన్నమాట మీ నాన్నగారు.

మహేశ్ : అప్పుడు మా కుటుంబం కొంత నిరాశపడిన మాట వాస్తవం. ఎందుకంటే ఆర్ట్స్ అంటే పనికిరానోళ్ళు తీసుకునే కోర్సని పేరుకదా.

జ్యోతి: మరి ఉద్యోగం మీకు నచ్చిందే ప్రయత్నించారా . దొరికిన దాంట్లో చేరిపోయారా ?

మహేశ్ : ఆశయం సినిమా. కానీ ఇప్పటివరకూ అది చెయ్యలేదుకదా. అంటే బ్రతుకు తెరువుకోసం ఇప్పటికీ చాలా చేస్తున్నట్లే లెక్క. కానీ ప్రస్తుతం చేస్తున్నదాంట్లో ఆత్మతృప్తి కూడా ఉందికాబట్టిఆది బోనస్ అనుకోవాలి.

జ్యోతి: చదువు విషయంలో ఎటువంటి ఒత్తిడి లేదా? ఇప్పటి పిల్లల్లా ఇంజనీరు, డాక్టర్ అని ఉన్నట్టు.

మహేశ్ : మైసూర్ లో ఇంగ్లీషు లిటరేచర్ అంటే మొదట్లో భయపడినా స్నేహితులూ సీనియర్ల సహాయంతో నెగ్గుకొచ్చాను. ఆ తరువాత అదే సాహిత్యం పట్ల ప్రేమగా మారింది. సినిమా పట్ల నా ఆశయానికి ఊపిరినిచ్చింది

జ్యోతి: సినిమా జీవితాంతం బ్రతుకుతెరువుకు పనికొస్తుందా? .అది తాత్కాలికమే కదా

మహేశ్ : అందుకే ఇప్పుడు సినిమా తియ్యాలనుకుంటున్నానే గానీ దాన్ని బ్రతుకుతెరువు చేసుకోదలుచుకోలేదు.

జ్యోతి: తల్లితండ్రులు, పిల్లలు . ఒకరిపట్ల ఒకరికి బాధ్యత ఉందా? లేకుంటే వాళ్లిష్టం. అటువంటివి ఆలోచించకూడదు. ఎవరి జీవితం వారిది అంటారా ?

మహేశ్ : పెళ్ళితరువాత ఎవరి కుటుంబ జీవితం వారిదే. అంతమాత్రానా బాధ్యతలు లేనట్లు కాదు. కానీ ఒకరికుటుంబ విషయాలలో మరొకరి అనవసర జోక్యం మాత్రం ఖచ్చితంగా ఉండకూడదని ఆశిస్తాను. అదే వీలైనంత సౌమ్యంగా నిర్దేషిస్తానుకూడాను.

జ్యోతి : కాలేజిలో సీరియస్ గా చదువుకున్నారా ? లేక ఫుల్ ఎంజాయ్, అమ్మాయిలను ఏడిపించడం, ప్రేమలు గట్రా..

మహేశ్ : నా కాలేజి జీవితం ఒక ఆదర్శ కాలేజి జీవితం లాంటిదే. చదువూ,అల్లరి వేషాలూ,యవ్వన ప్రేమ, గొడవలూ, అలవర్చుకోదగి(గ)ని అలవాట్లూ అన్నీ ఉన్నాయి. జీవితాన్ని అర్థం చేసుకునే అన్ని తప్పుల్నీ సావకాశంగా చేసి, అనుభవించి,నేర్చుకున్న జీవితం. నా కాలేజీ జీవితం.

జ్యోతి : ప్రేమ అంటే ఏంటి మీ ఉద్దేశ్యంలో?

మహేశ్ : చాలా కష్టమైన ప్రశ్న. ఎందుకంటే ప్రేమను నిర్వచించడం మెదలుపెడితే, ప్రతినిర్వచనాన్నీ "ప్రేమ కాదు" అనుకోవచ్చనేది నా అభిప్రాయం.

జ్యోతి : ఓకె. మరి సినిమాలలో చూపించేది మాత్రం ఒకటే కదా

మహేశ్ : అందుకే నావరకూ ప్రేమ ఒక స్పందన. దానికి తర్కాలూ,హేతువులూ లేవు. అది అలా జరిగిపోతుంది. అంతే!

జ్యోతి : ప్రేమ అంటే యవ్వనంలో ఉన్న అమ్మాయి , అబ్బాయి మధ్య మాత్రమే ఉండేదా?.ఎక్కువ వయసు వారి మధ్య ఉండదా?

మహేశ్ : ప్రేమ అనే స్పందన ఏ వయసులోనైనా ఎవరి పట్లనైనా కలవచ్చు. దానికి కండిషన్స్ దానికి పర్యసానం ఏమిటి అనేదాన్నిబట్టి ఉంటుంది.

జ్యోతి : ఇష్టానికి , ప్రేమకి తేడా ఏంటి??

మహేశ్ : ఇష్టానికి పరిధి ఉంటుంది. ప్రేమకు పరిధి లెదని నా ఉద్దేశం. ప్రేమకు పర్యవసానం లేకుండా బేషరతుగా మనతరఫునుంచీ మనం ప్రేమించెయ్యడం ఉత్తమమని నా అభిప్రాయం.

జ్యోతి : ఇద్దరు యువతీయువకులు సన్నిహితంగా ఉంటే అది ప్రేమకు దారి తీస్తుందా? అది తప్ప వేరే సంబంధం ఉండకూడదా?

మహేశ్ : ఆడామగా సన్నిహితంగా ఉంటే ప్రేమ కలగకపోయినా ప్రేమ ప్రస్థావమాత్రం ఖచ్చితంగా వస్తుంది. అది సహజం. కాకపోతే స్నేహం,ప్లెటోనిక్ బంధం,ఆత్మసంబంధం లాంటి పెర్లతో ప్రేమకు ఆల్టర్నేటివ్ పదాలు వాడుకుని సర్ధుకుపోవచ్చు. ముఖ్యంగా ఇద్దరు eligible అడామగా ఉన్నప్పుడు అది చాలా "సాధారణంగా" జరిగే విషయం.

జ్యోతి : కాని మన దేశంలో ఇంకా ప్రేమ అనేది ఇంకా forbidden word అనిపిస్తుంది. అమ్మను కూడా ప్రేమించొచ్చు. I love you చెప్పొచ్చు. కాని చాలామంది ఇది ఒక బూతు మాటలా, అనకూడని పదంలా భావిస్తారు కదా!

మహేశ్ : ఇంగ్లీషులో ultimate expression of love is love making అంటారు. అంటే, ప్రేమకు పరాకాష్ట ప్రేమించడం(love making) అని. ఇక్కడ sex అనేపదం ఉపయోగించలేదని గమనించాలి.

జ్యోతి : కాని చాలా మందికి ఈ రెండు పదాలకు ఒకటే అర్ధం తీస్తారు.

మహేశ్ : అదే ఇక్కడొచ్చిన చిక్కు. మన దేశంలో శారీరక సంబంధాలు అవసరాలకోసమేతప్ప, అనుభూతులకోసం కాదు. కానీ మనస్ఫూర్తిగా ప్రేమించిన తరువాత శారీరక పవిత్రతకిప్రత్యేకమైన విలువ ఇవ్వాలా అనేది వ్యక్తులు నిర్ణయించుకోవలసిన విషయం.

జ్యోతి : ఎవరైనా తమకు ఇష్టమైనవారిని Love you అంటే పెడర్దాలు తీస్తారు.

మహేశ్ : ప్రేమే ఒక పెడర్ధంగా తయారయిన సమాజంలో ప్రేమించడం తప్పుడుపనే.

జ్యోతి : కాని ప్రేమ అనే పదం చాలామందికి నచ్చదు.

మహేశ్ : అదొక సహజ ప్రక్రియ అని ఒప్పుకోలేని సంఘంలో అదొక బూతే. యవ్వనంలో ఉన్న యివతీయువకులు రహస్య ప్రేమ అనుభవించాల్సిన ఖర్మ పట్టించడం తప్ప ఈ ముసుగులు ఇప్పటివరకూ ఎందుకూ పనికొచ్చినట్లు నాకైతే అనిపించడం లేదు.

జ్యోతి : యవ్వనంలో ఉన్నవాళ్లే ప్రేమించాలా?

మహేశ్ : ఏ వయసులోనైనా ప్రేమించొచ్చు. దానికి కావాల్సింది స్పందించే హృదయం. కాకపోతే ప్రేమ చాలా వరకూ యవ్వనానికి సంబంధించిన విస్ట్రుత సమస్యకాబట్టి అదే ఎక్కువ చర్చించడం జరుగుతుంది. అంతే!

జ్యోతి : కాని ఇక్కడ ప్రేమ అనేది శారీరక సంబంధం కాదని నా ఉద్దేశ్యం.

మహేశ్ : శారీరక సంబంధం ఒకటే ప్రేమ అని నాఉద్దేశం అసలు కాదు. అందుకే దాన్ని స్పందన అంటున్నాను కానీ కోరిక కాదు.

జ్యోతి : ok. మీరు బ్లాగులో రాస్తున్న టాపిక్స్ బయట కూడా చర్చిస్తారా ?

మహేశ్ : చేస్తాను. చాలావరకూ నేను చర్చించిన విషయాలే బ్లాగులో ఉంటాయి.

జ్యోతి : మరి అక్కడ స్పందన ఎలా ఉంటుంది.

మహేశ్ : ఇంకా ఆరోగ్యవంతంగా ఉంటాయి. ఒకరి ఎదురుగా ఒకరు కూర్చున్న తరువాత చర్చించడం ఇంకా సులభం.

జ్యోతి : మీరు రాసేది ఖచ్చితంగా సరైనది. ఎదుటివాళ్లు చెప్పేది తప్పు అని ఎందుకు వాదిస్తారు ?

మహేశ్ : నేను చెప్పింది ఖచ్చితంగా సరైనది ఎదుటివాళ్ళది తప్పు అని నేను ఎప్పుడూ వాదించలేదు. నేను చెప్పేది నాకు తెలిసిన ఒక ధృక్కోణం అని మాత్రమే బలంగా చెబుతాను.

జ్యోతి : అలా అని ఎదుటివాళ్లు చెప్పింది కూడా కరెక్ట్ అని ఒప్పుకోరుగా :) ..

మహేశ్ : ఎదుటివాళ్ళు వాళ్ళ కోణం నుంచీ కరెక్టయ్యుండచ్చు కానీ నా ధ్రుక్కోణంలో నాదే కరెక్టని ఖచ్చితంగా చెప్పడంలో తప్పులేదుగా!

జ్యోతి : పెళ్లి కాకుండా కలిసి ఉండడం అనే విషయం మీద మీ బ్లాగులో అప్పుడెప్పుడో గొడవ జరిగినట్టుంది..

మహేశ్ : ఇద్దరు consenting ఆడామగా కలిసి జీవించాలని నిర్ణయించుకుంటే చట్టానికే వాళ్ళను ఆపే హక్కులేదు.
అలాంటప్పుడు అనామక వ్యక్తులకు అది తప్పని వాదించే అధికారం ఎవరిచ్చారన్ది మాత్రమే నా ప్రశ్న.

జ్యోతి : నిజమే. అది తప్పు కాదా మరి?

మహేశ్ : అదితప్పని చట్టం నిర్ణయించనప్పుడు దాన్ని తప్పని ఎవరు నిర్ణయించాలి?

జ్యోతి : ఈ విషయంలో మీ ఉద్దేశ్యం ఏంటి మరి. అది తప్పు కాదా ?

మహేశ్ : నా వరకూ అది వాళ్ళ వ్యక్తిగత విషయం. నాకు సంబంధం లేదు. జడ్జిమెంట్ పాస్ చేసే అధికారం లేదు.

జ్యోతి : సరే.

మహేశ్ : నిరసించే హక్కు అసలు లేదు.

జ్యోతి : బ్లాగింగ్ వల్ల మీ అనుభవం, అనుభూతి.

మహేశ్ : నా ఆలొచనల్ని రాసుకుని దాచుకునే ఒక ఫోరం నాకు దక్కింది. చూసి స్పందించే పాఠకులూ లభించారు. ఆనందమే.

జ్యోతి : దీనివల్ల మీకు మిత్రులు ఎక్కువయ్యారా? శత్రువులు మొదలయ్యారా?

మహేశ్ : మిత్రులే ఎక్కువయ్యారు. విభేధించేవాళ్ళు కొందరున్నా వాళ్ళని విరోధులని చెప్పలేను.

జ్యోతి : మీ ఆలోచనలు పంచుకుని, చర్చిస్తుంటే ఏమనిపిస్తుంది. అదీ ఎదుట మనిషి లేకుండా, ఎవరెక్కడివారో, ఎలా ఉంటారో తెలీకుండా...

మహేశ్ : నేను పోరాడేది ఆలోచనలతో,సిద్ధాంతాలతో అదే బ్లాగుల్లోనూ జరుగుతోంది. ఈ process చాలా వరకూ ఎదురుగా మనిషి లేకుండానే జరుగుతుంది. కాబట్టి బ్లాగింగ్ నాకు చాలా సహజంగా అనిపిస్తుంది.

జ్యోతి :ఇలా బ్లాగులు, చర్చల వల్ల మీ ఆలోచన, ఆవగాహన, రచనాశైలి... ఇలా ఏమైనా మార్పులు జరిగాయా?

మహేశ్ : ఆలోచనల్లో కొంత మార్పు వచ్చింది. అంటే ఇంకా స్థిరపడ్డాయి. శైలి ఖచ్చితంగా అభివృద్ది చెందింది. నాదంటూ ఒక మార్క్ కనిపించడం మొదలయ్యింది.

జ్యోతి : మీ బ్లాగులో రాసేది మీరు కరెక్ట్ అనుకునే విషయాలు కదా? ఇతరులు అది తప్పు అన్నా ఒప్పుకోరు , మీ పద్దతి మార్చుకోరు .. రైట్..

మహేశ్ : ఎవరో చెప్పారు కాబట్టి "తప్పు" అని వేరొకరు చెబితే నేను ఒప్పుకోవడానికి సిద్ధంగా లేను. అయినా అది తప్పు అని వారు నమ్మితే నాకు సమస్య లేదు. ఆ అనుభవాన్నే వారి జీవితానికి అన్వయించుకో మనండి. కానీ, నన్ను వారి అనుభవం నమ్మకం ఆధారంగా సంస్కరించదలచడం నాకు ఆమోదయోగ్యం కాదు. నా పద్ధతి నా అనుభవాల పరిణామం. వారి దగ్గరున్న అనుభవాన్ని చెప్పి నన్ను convince చెయ్యగలిగేవరకూ నా నమ్మకమే నాకు సత్యం. కేవలం నన్ను వ్యతిరేకిస్తూ వాదించినంత మాత్రానా నేను మారాలంటారా? అదీ నా అనుభవ సారాన్ని పక్కనపెట్టి!

జ్యోతి : మరి వేరే బ్లాగుల్లో రాసిన టపాలు కూడా అలాగే అనుకోవచ్చు కదా. అది వాళ్ల అనుభవం అని. ఎందుకు విమర్శిస్తారు ? వెక్కిరించినట్టు వ్యాఖ్యలు రాస్తారు . అది అ బ్లాగరుకు బాధ కలుగుతుంది అని తెలుసుకోలేరా ?

మహేశ్ : నేను చర్చకు ముఖ్యంగా సైద్ధాంతిక చర్చకు ఆహ్వనిస్తానే గానీ వారు చెబుతున్నది తప్పు అని చెప్పను.

జ్యోతి : మరి నేను రాసిన టపాలలో మీరు రాసిందేంటి? అది రాసినవారి అనుభూతి అని ఆలోచించకుండా దాన్ని మీ దృక్పధంలో ఆలోచిస్తే ఎలా?

మహేశ్ : ముఖ్యంగా మతపరమైన విషయాలలో అధికారాత్మకంగా ఎవరైనా చెబితే దాన్ని ప్రశ్నిస్తాను. ఎందుకంటే అక్కడ వారు తమ నమ్మకాన్ని కాక అదే ultimate knowledge అనే అహాన్ని ప్రదర్శించడం కనిపిస్తుంది. అందుకే దాన్ని తార్కికంగా హేతుబద్ధంగా చర్చించాలి అని ఆహ్వానిస్తాను.


జ్యోతి : మతపరమైన విషయాలలో ఎవరి అభిప్రాయం వారిది. మరి మీరు ఇతరులతో ఎలా వాదించగలరు . మేము మీకు రుజువు ఎందుకు చూపించాలి. ఎందుకు చర్చించాలి. mee అనుభవం, అభిప్రాయం మీది ఐనప్పుడు నా అనుభవం, అనుభూతి నాది.

మహేశ్ : హరిసేవలో లేక మీ బ్లాగులో నేను రాసినవి alternate possibilities నేనక్కడ మీ నమ్మకాన్ని ప్రశ్నించడం కాకుండా ఆ నమ్మకం యొక్క source లో కొంత alternative ధృక్పధం యొక్క possibilities ని చూపించాను.

జ్యోతి : అది నా వ్యక్తిగత అభిప్రాయం. అది తప్పు లేదా మార్చుకోవాలి అనే మీకుందా ?

మహేశ్ : నాకు ఎవర్నీ మార్చే హక్కులేదు. నాకు తెలిసిన పర్యాయధృక్పధం తెలియపర్చడం తప్ప. మూఖ్యంగా మతపరమైన విషయాలలో. కానీ కులపర,రాజకీయ పరమైన విషయాలలో నాకు కొన్ని నిర్ధుష్ట్యమైన అభిప్రాయాలున్నాయి.

జ్యోతి : నిజమే ఉన్నాయి. కాని ఇతరుల అభిప్రాయాలను ప్రశ్నించడం ఎంతవరకు సమంజసం?

మహేశ్ : ప్రశ్నించడం ఎప్పుడూ సమంజసమే. కానీ నేను చెప్పింది ఒప్పుకొమ్మని భీష్మించడం సమంజసం కాదు. చర్చించడం, సమంజసం ఆ చర్చల్లో నాదే సరైందని నిరూపించబడాలనుకోవడం సమంజసం కాదు.


ఇంకా ఉంది....