మాయా ప్రపంచం

మనస్సెంతో సున్నితమైనది. అనందమేసినపుడు ఉప్పొంగిపోతుంది. చీకటి

మబ్బులు కమ్ముకున్నప్పుడు కృంగిపోతుంది ! ఆశల రెక్కల్ని పురి విప్పి

గిలిగింతలు పెడుతుంటుంది.. నిరాశ ఎదురైనపుడు చిన్నబుచ్చుకుంటుంది.

ఆత్మీయుల పలకరింపులకు పులకరించి పోతుంది.. నిరాదరణ ఎదురైనపుడు

నియంత్రణ కోల్పోతుంది. ఆశయాల సాధనకై మార్గాన్వేషణ చేస్తుంది… మార్గ

మధ్యంలో ముళ్ళెదురైతే మౌనంగా వెనుదిరుగుతుంది. . ప్రేమకై పరితపిస్తుంది. ..

ప్రేమానురాగాలను పదిలపరచుకోలేక ఆ ప్రేమబంధాలనే పరిత్యజిస్తుంది.

అందలాలు ఎక్కాలనుకుంటుంది. అందిందే దక్కుదలగా సరిపుచ్చుకుంటుంది.

స్నేహానికి ప్రాణమిస్తానని పరితపిస్తుంది. స్వార్ధపు పొరలు కమ్ముకున్నపుడు

అదే స్నేహన్ని కాలదన్నుకుంటుంది. మనిషి జీవితం క్షణభంగురమంటే

ఒప్పుకుంటుంది. మృత్యువు ముంగిట్లో ఉన్నప్పుడు ఒడిలోకి చేరడానికి

వెనుకాడుతుంది. కష్టాలొచ్చినప్పుడు కన్నీరు కారుస్తుంది. . ఇతరుల కష్టాలకు

మొసలి కన్నీరునే మిగుల్చుతుంది. ప్రపంచ శాంతిని కాంక్షిస్తుంది. . నిరంతరం

అశాంతితో అల్లాడుతుంది. మనసు చేసే గారడీలకి కట్టడిలొ ఉండలేక మనం

మాత్రం ఆ మాయాలోకపు మత్తులొ నిరంతరం మునిగిపోయే ఉంటాం…

మాయ వీడి వాస్తవం కళ్ళెదుటే నిలిచేసరికి మరో మాయ కమ్మేస్తుంటుంది.

నల్లమోతు శ్రీధర్