థాంక్స్ .....

మనం ఎవరి దగ్గరన్నా ఏదైనా వస్తువు తీసుకుని తిరిగి ఇచ్చేటప్పుడు థాంక్స్ అని చెప్తాము. క్లాసులో పెన్ను కాని, పుస్తకం కాని తీసుకుని మన అవసరం తీరాక అది ఇచ్చిన వారికి తప్పకుండా థాంక్స్ చెప్తాము. అది చాలా మంది చేస్తారు. ఓకే. అలాగే మనకు చాలా అవసరమైన సమాచారం దొరికితే కూడా అవతలి వ్యక్తికి థాంక్స్ చెప్పుకుంటాము. సన్నిహితంగా ఉండే మిత్రుల మధ్య ఈ పదం ఎక్కువగా వాడబడదనుకుంటా. ఎందుకంటే వాళ్లు తమ స్నేహితులకు అవసరమైనప్పుడల్లా అందుబాటులో ఉండడం, అతనికి ఏ సాయమైనా చేయడానికి వెనుకాడకపోవడం, అతని సమస్యను తమదిగా భావించి స్నేహితుడికి సహాయం చేసి అతను సంతోషంగా ఉండాలి, అతని భారం కొంతైనా తగ్గించాలి అనే తపన తప్ప వేరే దురుద్ధేశ్యం కాని, ప్రతిఫలాపేక్ష కాని కనబడదు ఆ మిత్రుల మధ్య. అది ఒక నిష్కల్మషమైన స్నేహానికి గుర్తు. అవసరమైనప్పుడు సాయం చేసి దానిని మర్చిపోతారు కూడా. అలాగే తమకు ఎటువంటి సందేహం కాని, సమస్య కాని వచ్చినప్పుడు ఆ స్నేహితుడిని అడగడానికి సంకోచించరు కూడా..

ఈ థాంక్స్, షుక్రియా, ధన్యవాదాలు, కృతజ్ఞతలు ... కుటుంబ సభ్యుల కంటే అవతలి వారి మధ్యే ఎక్కువగా ఉంటుంది. ఎందుకు? కుటుంబ సభ్యులు చేసే సహాయం లెక్కలోనికి రాదా? పొందిన సహాయానికి థాంక్స్ చెప్పడం అవసరమా.. లేక మనవాళ్లే కదా ఇంతోటి దానికి థాంక్స్ చెప్పాలా అన్న ఫీలింగ్ ఉంటుంది సాధారణంగా ... అమ్మ .. అమ్మ కాబట్టి , కన్నది కాబట్టి ఆమె బాధ్యత భర్తకు, పిల్లలకు కావలసినవి సమకూర్చడం, ఎవరికి ఏ కష్టం వచ్చినా తనకు వచ్చినట్టుగానే భావించి బాధపడుతుంది. అలాగే తండ్రి .. కుటుంబానికి పెద్ద , సంపాదిస్తున్నాడు. భార్యా పిల్లలను పోషించడం, వాళ్లు కోరిన కోరికలు తీర్చడానికి కష్టపడటాడు .. ఇవి ఒక భాద్యతగా భావించి చేస్తున్నందుకా వీళ్లకు కనీసం ఒక్కసరి కూడా థాంక్స్ చెప్పాలని ఎవ్వరికీ అనిపించదు? వాళ్లకు తాము చేసిన పనులకు థాంక్స్ అనే చిన్న పదం ఇచ్చే ఆనందం, సంతృప్తి కావాలని ఉండదా. అలా అని ఏ తల్లి తండ్రి ఎదురు చూడరు.కాని పిల్లలు ఒక్కసారైనా తమ తల్లితండ్రులకు కాని, భార్యకు కాని, భర్తకు కాని మనసారా థాంక్స్ అని చెప్పాలనిపించిందా?? చెప్పారా?? బయటివాళ్లకు థాంక్స్ చెప్తాం, ఇంట్లోవాళ్లకు ఎందుకు చెప్పాలి అని అనుకుంటే మీ కుటుంబ సభ్యులను taken for granted లా అనుకుంటున్నారన్నమాట. అలాగే తల్లి తండ్రులు కూడా పిల్లలకు సంధర్భానుసారంగా వారు మనకు కలిగించే చిన్ని చిన్ని ఆనందాలకు థాంక్స్ చెప్పడంలో తప్పు లేదు. ఈ చిన్ని పదం అవతలి వ్యక్తి గుండెల్లో సంతోషం వెల్లువలా ఉప్పొంగేలా చేస్తుంది. బాధ్యతగా భావించి తమ కర్తవ్యాలను నిర్వర్తిస్తున్నారు అనుకుంటే మాత్రం మనుష్యుల మధ్య అనుబంధం యాంత్రికంగా మారుతుంది . ఉద్యోగం, పిల్లలు, చదువులు, నిత్యావసర వస్తువులు, పెట్రోల్, పనిమనిషి ఇలా.. అన్నీ ఒక పద్ధతి ప్రకారం చేసుకుంటూ పోవడం వల్ల ఆత్మీయత అనేది ఎక్కడో ఏ మూలో బిక్కు బిక్కు మంటూ ఒదిగి ఉంటుంది. దాన్ని బయటకు తీసి వ్యక్తపరుచుకోవడం ఎంతో అవసరం ఈ ఆధునిక, బిజీ బిజీ జీవితంలో. సహాయం అందుకున్న ప్రతీసారి థాంక్స్ చెప్పాల్సిన పని లేదు. మనసారా ఒక్కసారైనా నా కోసం చేసిన ఎన్నొ సహాయాలకు థాంక్స్ అని చెప్తే చాలు . మన జీవితం ధన్యమైపోతుంది. అవతలి వ్యక్తి హృదయం ద్రవించి కంట ఒక ఆనంద భాష్పం జాలువారుతుంది. ఆ అనుభూతి జీవితాంతం మరిచిపోలేనిది.. కాదంటారా.. ఒక్కసారి ఆలోచించండి. అమలుపరిచి చూడండి.

మనకు తెలిసినవారు సహాయం చేస్తారు, తెలియనివారివల్ల కూడా మనం ఎప్పుడో ఒకప్పుడు సహాయం పొందుతాము. ఒక్కోసారి మనను ద్వేషించే వారివల్ల కూడా మనకు మంచే జరుగుతుంది. ఆ ద్వేషాన్ని మనం ఎలా receive చేసుకుంటాం. దాని పర్యవసానం మనమే మనకు లాభించేలా మార్చుకుంటాము అన్నది ముఖ్యం.. అలాగే నా మీద ద్వేషంతో నన్ను నిందిస్తూ, దుమ్మెత్తి పోస్తూ, అసభ్యంగా , అశ్లీలంగా రాతలు రాసిన, రాస్తున్న వారికి ఈ బ్లాగు (సభా) ముఖంగా ధన్యవాదాలు చెప్పుకుంటున్నా. అప్పుడు కలిగిన బాధ నాలోని ఆత్మవిశ్వాసాన్ని ఇంకా పెంచింది. ఒక మరిచిపోలేని, చాలా అవసరమైనట్టి పాఠాన్ని నేర్పింది. నన్ను నేను ఇంకా మెరుగు పరుచుకునేలా చేసింది. అందుకే వాళ్లకు థాంక్స్...