మరీ ఇంత నాజూకైతే ఎలాగా ???

అదేంటో గాని ఈమధ్య జనాలకి నాజూకులు, స్టైళ్ళు ఎక్కువయ్యాయేమో అనిపిస్తుంది .. బంతి బోజనాలు అంటే అదో వింతలా మారిపోతుంది. నిలబడే తినడం సర్వసాధారణం ఐంది. పెళ్ళిళ్ళు, ఫంక్షన్ హాళ్ళు అంటే సరే అనుకోవచ్చు. కాని ఇళ్ళలో చేసే చిన్న చిన్న పార్టీలకు కూడా కేటరింగ్, బఫే .. ఆ గృహస్తుకే ఓపిక, అతిథులకు కడుపారా కూర్చోబెట్టి వడ్డించాలనే కోరిక లేదు. డబ్బులున్నాయి. ఎవరు వడ్డిస్తారులే . అని వివిధరకాలు ఆర్డర్ ఇచ్చేసి అదే గొప్ప అనుకుంటారు. వచ్చినవాడు కట్నం ఇవ్వకపోతాడా. వాళ్ల ధోరణి చూస్తే అనిపిస్తుంది నాకైతే చచ్చినట్టు పెట్టింది తినక పోతాడా అని.కనీసం పాతిక మందికి కూడా స్వయంగా భోజనం తయారు చేయలేనప్పుడు అలాంటి కార్యక్రమాలు ఎందుకు చేయాలి. ఈ రోజుల్లో సత్యనారాయణ వ్రతం, తద్దినాలకు కూడా క్యాటరింగ్ భోజనమే. అలా పిలిచి పెట్టకపోతే ఎవడన్నా తంతాడా. లేదే... పూజ చేసుకుని ఊరుకుంటే పోలా. కనీసం ఇలాంటి వాటికైనా కూర్చోబెట్టి వడ్డించే దిక్కు ఉండదు. అన్ని రకాలు చేయించాం, ఇన్ని రకాలు చేయించాం, అంత బిల్లు ఐంది , ఇంత బిల్లు ఐంది అని పైగా గొప్పలు..ఆ వచ్చినవాడు ఎన్ని తిట్టుకున్నాడో వీళ్ళకు తెలియదు. తెలిసినా.. ఆ ఈ రోజుల్లో ఎవరికీ వండి వడ్డించే ఓపిక ఉంది అంటారు మననే.. ఇలా ఎందుకు జరుగుతుంది. అంత వాళ్ళు వంగట్లేదా?? చేసేవాళ్ళు లేరు అంటారు.మనం వెళ్లి వేరేవాళ్ళకు సహాయపడితేనే కదా వాళ్ళు మనింటికొచ్చి చేసేది. హై క్లాస్ క్యాటరింగ్ నుండి రకరకాల వంటకాలు చేయించి , (ఆ సంస్థ వల్లే అతిథులకు వడ్డించి) అదే గృహస్తు ప్రేస్తీజ్ ఇష్యూ ఐంది. ఇదా అతిథి మర్యాద . మనకు గతిలేకా వాళ్ల ఇంటికి చచ్చి చెడి వెళ్ళేది..

ఇక తినేవాళ్ళు కొందరు మరీ సుతారం.. హాయిగా ఆంధ్రా భోజనం కూడా, అదీ తెలుగు దేశం (పార్టీ కాదండోయ్) లో ఉంది ఇంచక్కా చేతులతో తినక స్పూన్లతో నాజూగా తింటారు. చేతులు మనవే, తినేది మనమే, మన చేతులు శుభ్రంగా ఉన్నాయో లేదో మనకు తెలుసు ( వంటకాల సంగతి ఎలాగూ తెలియుడు), మరి స్పూనుతో తినడమేంటి? ఏదో ఇడ్లీ, వడ అంటే ఒకే. స్వీట్లు, అన్నం, పప్పు,కూరగాయలు, అన్నీ స్పూనుతో కష్టపడి తింటారు. మరి వాళ్ల ఇంట్లో ఎలా తింటారో రోజూ.. మరి పూరీలు ఎలా తింటారో అని నా అనుమానం. ఇక హోటళ్ళలో కూడా స్పూన్ల గోల. చేత్తో తింటే అవమానం. హై క్లాస్ ,బిజినెస్ పార్టీ అంటే ఒకే. మామూలుగా వెళ్ళినా అంతేనా. చికెన్ ముక్కను ఎంత కష్టపడి చాకు, ముళ్ళ చెంచాతో ముక్కలు చేసి తింటారో చూస్తుంటే నవ్వాగదు. కాస్త గట్టిగా అంటే పక్క టేబిల్ వాడి మీద పడొచ్చు. ఆ జాగ్రత్త మరోటి. భారత దేశంలో ఉన్నవాళ్ళందరికీ తెలుసు చేతులతోనే తింటారు అని. మరి ఈ తిప్పలేంటి జనాలకు. ఏమో బాబు నాకైతే ఎంచక్కా చిన్న చిన్న పార్తీలకైతే వండి వడ్డించడం లోనే తృప్తి. ఎవరు తిన్నారు, ఎవరు తినలేదు అన్నది తెలుస్తూంది.హాయిగా మాట్లాడుకుంటూ కూర్చుని తినొచ్చు. ఎక్కడికైనా వెళ్ళాలంటే బఫే అంటేనే చిరాకేస్తుంది.కళ్ళముందు ఎన్నో వంటకాలు, తినాలని మనసౌతుంది. ప్లేట్లో ఎన్నని పెట్టుకుంటాము. ప్లేటును బ్యాలన్సు చేసుకుంటూ నిలబడాలి. కాళ్ళు పీక్కుపోతాయి.ఎవరితోనన్నా మాట్లాడుతూ చేయి తగిలితే , ఆ వంటకాల రుచి మన బట్టలకు కూడా చూపించాల్సి వస్తూంది. ( ఎపుడు ఇంటికెళ్ళి కడిగేద్దామా అనే టెన్షన్ మరోటి) . ఆ కార్యక్రమం పూర్తీ చేసి ఇంటికొచ్చాక ఏదో పెద్ద బరువు దింపుకున్నట్టే. తెల్లారి బావుంటే సరే. లేదా గోవిందం , భజగోవిందం..


ఎంతో ఈ చాదస్తం.. (ఎవరిదీ??)