ఎక్కడికీ ప్రస్థానం ??

పసి మొహాల్లో దోబూచులాడవలసిన ఆనాందాతిరేకాలు.. యువ హృదయాల్ని ఓలలాడించే భావోద్వేగ తరంగాలు.. అచ్చ తెలుగు ఆడపిల్ల మోములో మెదలాడాల్సిన ముగ్ధత్వం.. పరిపూర్ణతకు మారుపేరుగా నిలవ వలసిన మధ్య వయస్కుని హుందాతనం... జీవితపు ప్రతి మజిలీ సృశించామన్న ముదుసలుల సంతృప్తి... ఇంటి లోగిళ్ళలో విరబూయాల్సిన నవ్వుల పువ్వులు.. మనుషుల మనసుల్లో మూర్తీభవించాల్సిన మానవత్వం... పర్వదినాల్లో పరిఢమిల్లవలసిన భక్తిభావం... గృహస్థు చూపించాల్సిన ఆతిథ్యం... రాజకీయంలో నైతికత్వం... వైద్యుల్లో సేవాభావం... మన మోముపై మెదలాడవలసిన చిరునవ్వు... క్రమేపీ అన్ని అనుభూతులూ హరించుకుపోతున్నాయి. ప్లాస్టిక్ పువ్వులు, కృత్రిమ నవ్వులు... హంగులు, ఆర్భాటాలు.. డాబులూ, దర్పాలూ, మేకపోతు గాంభీర్యాలు, అపార్ధాలు, అహంకారాలు, ఆభిజాత్యాలు.. ఫాల్స్ ప్రిస్టేజీలు.. ఈర్ష్యలు.. స్వార్ధాలు.. సకల కల్మషాలూ మనసుల్ని ఆవరిస్తున్నాయి. యంత్రాల మధ్య యంత్రాల్లా పనిచేస్తున్నాం. మనం సృష్టించుకున్న డబ్బు చుట్టూనే పరిభ్రమిస్తున్నాం... అనుబంధాలూ.. ఆత్మీయతాలు నాలికపైనే నర్తిస్తున్నాయి తప్ప హృదయాంతరాళాల్లో జనించడంలేదు. ఎక్కడైనా మనసున్న మనుషులు ఉంటే వారిని చేతగానివారిగా హేళన చేస్తున్నాం. ఏ ప్రశాంత క్షణమైనా .. మది పొరల్లో ఒదిగిపోయిన జ్ఞాపకాల దొంతరల్లోకి తొంగి చూడండి. ఎన్ని చట్రాల మధ్య మనల్ని మనం ఇరికించుకుంటూ ఈ స్థాయికి చేరుకున్నామో ? ఆ చట్రాల మధ్య నలిగేటప్పుడూ మనసు పడిన మూగవేదనని భౌతిక ప్రయోజనాల కోసం తొక్కి పెట్టుకున్నామో ? మనసుని ఇరుకు చేసుకుంటూ మనం కోల్పోయిన మధుర క్షణాల్ని సజీవంగా మళ్ళీ అనుభవించగలమా ? యాంత్రికమైన జీవితంలో యంత్రాలకు, మనకూ మధ్య ప్రత్యేకతని చాటడం ప్రస్తుత మన ఆలోచనా విధానంలో, జీవన సరళిలొ సాధ్యమా ? మస్తిష్కంలో ముద్ర వేసుకుపొయిన కృత్రిమపు విలువలు, ప్రాధాన్యతలు, హంగులను పారదోలగాలమా ? మనకు మనం అంతర్ముఖులమై ఓసారి మనసు పొరలకు చెదలు దులిపి విశ్లేషించి చూద్దామా .....!!

నల్లమోతు శ్రీధర్