తెల్లకాగితం - కథా కమామీషు

ఒకరోజు ఒక భక్తుడు తనకు లాటరీలో లక్ష రూపాయలు రావాలని శివుడిని ప్రార్దిస్తున్నాడు.

అది చూసి పార్వతి "నాధా ! మీకు ఎప్పుడు కళ్ళూ మూసుకుని ధ్యానం చేయడమేనా? మీ భక్తుడి మొరనాలకించలేరా? అతను అడిగిన వరము నివ్వవచ్చు కదా?" అని అడిగింది.

అంత శివుడు కళ్ళు మూసుకునే " డార్లింగ్! అతను అడిగిన వరమివ్వడానికి నాకెటువంటి అభ్యంతరమూ లేదు. కాని అతను ముందు ఆ లాటరీ టికెట్టు కొనాలిగా!!" అన్నడు.

అందుకే ముందు ధైర్యం చేసి బరిలోకి దిగాను . అంతకుముందు జరిగిన కథ...


తెల్లకాగితం అనే అంశం మీద కొత్తపాళిగారు తమ బ్లాగులో చెప్పినప్పుడు ఇది మనకు పనికి వచ్చేది కాదు అని మళ్ళీ అటువైపు వెళ్ళలేదు.ముందుగా రమగారి కథ చదివా. బావుంది అనుకున్నా. కూడలి కబుర్లలో రమ్య గారు నన్ను రాయమంటే అది నా వల్ల అయ్యే పని కాదు అందునా చిన్న పిల్లాడి కథ అని కొట్టేసా.కాని అందరు రాసే కథలు చదువుతూనే ఉన్నా. అలాగే విజయ్‌కుమార్ చెప్తున్న సూచనలు కూడా. కాని నేను కూడా రాయగలను అనే ఆలోచన రాలేదు. అప్పుడప్పుడు అనుకునేదాన్ని. రాయగలనా లేదా. కాని ధైర్యం చాలలేదు. ఎందుకంటే నా మనసులో ఉన్న ఆలోచనలు narration లా అలా రాసుకుంటూ పోయేదాన్ని. కాని కథ అంటే కాదుగా. దాని format వేరే ఉంటుంది. అది తెలీక, రాసాంటే చిన్న పిల్లల కథల ఉంటుందని అనుకున్నాను. ఆఖరు తేది వరకు ధైర్యం చెయలేదు. కాని ఆఖరి రోజు లలిత గారి కథ చదివాక , సరే ఒక్కసారి ప్రయత్నించి చూద్దాం. ఇది మనవల్ల అయ్యే పనా కాదా అని మాత్రమే అనుకుని ధైర్యం చేసా ఎలాగైతేనేమి.

కాని అందరిలా ఆ పిల్లవాడి కష్టాలు చెప్పడం కాకుండా అతనికి సాయం చేసేవారు కూడా ఉండాలనే ఉద్దేశ్యంతో ఇలా రాసాను. ఎదో ఇచ్చిన కథాంశాన్ని బట్టి ఊహించి కథ రాయడం నాకిష్టం లేకుండింది. ఒక గృహిణికి ఎంత ధనవంతులైనా తనకిష్టమైనట్టుగా ఖర్చు పెట్టగలిగే, సాయం చేయగలిగే అవకాశం ఉండదు. అన్నీ భర్తకు చెప్పి, అతని అంగీకారం తీసుకుని చేయాలి. అందుకే ఆ పిల్లవాడికి చదువు మీద ఉన్న ఆసక్తి, తన తల్లిని సుఖపెట్టాలనే తపన చూసి సుజాత తన సొంత సంతోషాన్ని వదిలేసుకుంది. అది ఎవరికి అభ్యంతరమూ కాదు. సంజాయిషి చెప్పుకోవాల్సిన పని లేదు అనే ఉద్దేశ్యంతో అలా రాసాను. ఇది నా సొంత ఆలోచనే కాని ఎక్కడా చదివింది కాదు. ఈ కథ రాసేముందు ఏ కథను refer చేయకుండా తప్పులైనా సరే ఇక్కడ ఉన్నది మనవాళ్ళే కదా అని రాసాను. ఇక్కడ నేను బహుమతి గురించి అస్సలు ఆలోచించలేదు.

ఇలాటి ఒక చదువు కొనలేని ఒక అమ్మాయి గురించి చూడండి.