కాదేది కవితకనర్హం అన్నట్టు కాదేది బ్లాగుకనర్హం అయింది . ఏమంటారు?? కవితలు, రాజకీయాలు, ఆటలు, సినిమాలు, పాటలు, చివరికి వనభోజనాలు కూడా కానిచ్చాం. బ్లాగులు ,ఇంటర్నెట్ అంటే ఇంగ్లీషు అని అపోహను పూర్తిగా తొలగించి తెలుగులో కూడా మనకు నచ్చింది నచ్చంది రాసేసుకుంటున్నాము . ఈ బ్లాగులు మనకు ఎలా ఉపయోగపడతాయి. ఎలా ఉపయోగించుకోవచ్చు అనేది మీకందరికీ తెలిసిపోయింది కదా. మరి ఈనాటి హిందూ పేపర్ లో తెలుగు బ్లాగుల వ్యాప్తి ఉపయోగాల గురించిన వ్యాసం చూడండి..
‘ఈ అభిమానాలూ, ఈ ద్వేషాలు క్షణికమాత్రాలు’ అన్పిస్తుంది మనుషుల ప్రవర్తనాసరళిని నిర్లిప్తంగా గమనిస్తున్నప్పుడు ! ఒకరు పొగుడుతుంటారు..మరొకరు తిడుతుంటారు.. ఇంకొకరు జన్మజన్మల శత్రుత్వమేదో మిగిలి ఉన్నట్లు అకారణంగా ద్వేషిస్తుంటారు. ప్రతీ స్పందననీ మనసుకి తీసుకుంటే తుఫానులో చిక్కుకున్న సంద్రంలా ఊగిసలాడడం తప్ప ప్రశాంతత ఎక్కడుంటుంది? మనమెవరికో ఏ కోణంలోనో నచ్చుతాం. అలాగే ఎవరికో ఎందుకో అస్సలు నచ్చము. ఈ రెండు తూకాలనూ సమానంగా భరించాల్సింది పోయి మరోవైపు మనమేమో అందరికీ నచ్చేలా ఉండాలని విశ్వప్రయత్నం చేయడం మొదలుపెడతాం. క్షణకాలంలో ఒక మనిషి మనల్ని అభిమానిస్తున్నారూ, ద్వేషిస్తున్నారూ అంటే ఆ క్షణం వారున్న పరిస్థితులు, ఆ క్షణపు వారి మానసిక స్థితి, మన ప్రవర్తనలో వ్యక్తమయ్యే లక్షణాలూ.. ఇలా ఎన్నో అంశాల ఆధారంగా ఓ అభిప్రాయం నిర్మితమవుతుంది. ఇలా ఎన్నో అంశాలతో కూడిన ఇంత క్లిష్టమైన ప్రక్రియను మనకు అనుకూలంగా మరల్చుకోవాలని తాపత్రయపడుతున్నామూ అంటే మనలోనే పెద్ద లోపం ఉన్నట్లు ! మనదైన శైలిలో మనం బ్రతకడం తప్ప ఈ ప్రపంచంలో ఎవరినో సంతృప్తి పరుద్దామని, అందరి అభిమానాన్ని పొందుదామని ప్రయాసపడితే అది వ్యర్ధప్రయత్నమే అవుతుంది. క్షణంక్రితం వరకూ అభిమానిస్తున్న ఆత్మీయులు సైతం మరుక్షణంలో ఎడమొహమై పోతారు. కారణం చిన్నదే.. వాళ్లు మనల్ని ఫలానా విధంగా ఉండాలని కోరుకుంటున్నారు. మనమేమో ఏదో సందర్భంలో మరోలా ప్రవర్తిస్తాం. చిన్న మానసిక సర్దుబాటు సరిపోతుంది...ఏకమవ్వడానికి !
ఈ చిత్తపు చిత్రాలు చూస్తుంటే అనిపిస్తుంటుంది. ఈ ప్రపంచంలో మనం ఏ మానసిక ఆలంబనకూ బందీ అవకుండా మిగిలిపోవడానికి మించిన సుఖం లేదు. అభిమానమైనా, ద్వేషమైనా, మరేదైనా నిర్లిప్తంగా సాగిపోనివ్వడమే. మన మనఃసాక్షి చాలు మనల్ని సరిచెయ్యడానికి ! ఒక మనిషిని ఆమూలాగ్రం అభిమానించిన వ్యక్తి ఆ మనిషిలో చిన్న మార్పుని జీర్ణించుకోలేక దూరమవుతున్నారంటే.. ప్చ్... ఎంత బలంగా ఉన్నాయో కదా మన అభిమానాలు! వీటికోసమా మనం పరితపించవలసింది? వీటి వలలో కూరుకుపోయి ఎన్నాళ్లని చిక్కుముళ్లని విడదీసుకుంటూ, భావోద్వేగాల్లో బందీలుగా మిగిలిపోవడం? పోతే పోనిద్దాం.. ఎవరెలా ముద్రలు గుద్దితే మనకేమి.. మన గమ్యాన్ని, లక్ష్యాన్ని మరిచి మనుషుల చిత్రమైన చిత్తాలను ఎంత కాలమని సంతృప్తి పరచగలం? అభిమానం మొదట్లో ఉత్సాహపరుస్తుంది. అదే అభిమానం మనం దానికి దాసోహమైతే తనకోసం వెంపర్లాడేలా చేస్తుంది. ఆ దుస్థితిని దూరంగా ఆగిపోవలసిన విజ్ఞత మనదే. అన్నింటికన్నా ముఖ్యంగా గమనించవలసింది అభిమానమైనా, ద్వేషమైనా మనల్ని మనంకాకుండా భ్రమింపజేసే ప్రలోభాలన్నది !!... ఈ ఒక్క విషయం అర్ధమైన రోజు సమాజంలో మనుషుల చుట్టూ మనం పెనవేసుకున్న బంధాల్లో స్పష్టత వస్తుంది. ఎన్నో గందరగోళాలు దూదిపింజల్లా తేలిపోతాయి. బుర్రలో పేరుకుపోయిన వ్యర్ధం తొలగిపోతే ఇక మిగిలేది వజ్రం కాక మరేముంటుంది.? దాన్ని మరింత పరిపక్వతతో సానబెట్టుకుంటే చాలు. జీవితం ధన్యమే!!
మీ నల్లమోతు శ్రీధర్..
ముందుగా బ్లాగ్ వనభోజనాల్లో పాల్గొన్నవారందరికీ అభినందనలు. ధన్యవాదాలు. నిజంగా నిన్నంతా పండగ వాతావరణంలా ఉండింది. ఆగ్రిగేటర్లన్నీ ఘుమఘుమలాడిపోయాయి. నవ్వులు విరబూసాయి అని చెప్పవచ్చు. ఈసారి మేము కూడా ఉన్నాం అంటూ చాలెంజ్ తీసుకుని వంట చేసిన మగమహారాజులకు కూడా థాంక్సులు. అసలు వంటిల్లు ఆడవాళ్ళ సొంతం చేసి తప్పు చేస్తున్నారు. చూడండి ఆడాళ్ళు ఎప్పుడే వంట చేయాలనుకున్నా. ఏదైనా తినాలనుకున్నా చప్పున కిచెన్ లోకి వెళ్ళి యిట్టె చేసుకు తినేస్తారు. మిగిలితే మీకు పెడతారనుకోండి. అది వేరే సంగతి. ఇలా ఎందుకన్నాను అంతే.. ఒకసారి కాదు కాని చాలా సార్లు జరిగింది. ఒక్కటే చెప్తాను. సాయంత్రం ఏడుగంటలకు నెట్లో విహారం చేస్తుంటే సున్నుండలు కనపడ్డాయి. వాటిని చూస్తే వెంటనే తినాలనిపించింది. తెచ్చేవాళ్ళు ఎవరు?? మావారు ఉన్నా వెళ్ళి తీసుకురారు.ఎందుకంటే ఆయనకు స్వీట్లు ఇష్టముండదు. చెప్పి కూడా దండగే.. వంటింట్లో డబ్బాలన్నీ వెతికా. మినప్పప్పు కనపడలేదు. నిండుకుంది .. సేమ్యా కనపడింది. దానితో లడ్డులు చేయొచ్చో లేదో తెలీదు అంతవరకూ.. కాని వాటిని నేతిలో వేయించి పొడి కొట్టేసి , చక్కేరపొడి , నెయ్యి కలిపి లడ్డులు చుట్టేసి పదిహేను నిమిషాల్లో లడ్డూలు చేసుకున్నా. ఏంట్రా నెయ్యి వాసన వస్తుంది అని మావారు పరేషాన్. నాకు ఇప్పటికిప్పుడు లడ్డులు తినాలనిపించింది అందుకే చేసుకున్నా అని చెప్పా. నవ్వేసి తన పని తను చేసుకున్నారు. అదన్న మాట సంగతి. ఇలాంటి సంఘటలు ఎన్నో ఉంటాయి ఆడవాళ్లందరికీ. కాదంటారా ??
సరే ఇక మన వనభోజనాల సంగతి చూద్దాం. ఎవరు ముందు ఎవరు వెనుక అని కాకుండా అందరి వంటకాలు వరుసగా చెప్పేస్తున్నా. అలాగే వాళ్ళ బ్లాగుల్లో కామెంటలేదు కాని ఇక్కడ అందరి గురించి చెప్పేస్తున్నా.. తీరిగ్గా కూర్చోండి మరి..
అసలైతే కార్తీక మాసం మొదటిరోజే మహిళా బ్లాగర్లు కలిసి భోజనాలు చేసి ఈ వనభోజనాలకు శ్రీకారం చుట్టారు. తర్వాత జయ మిగతా పంతులమ్మలతో కలిసి చేసిన వనభోజనాల విశేషాలు పంచుకున్నారు తన వంతు పులిహోర, దద్ధోజనం పూరీ కూర తో.. కృష్ణప్రియ బాబోయ్! తల్లోయ్ అనకండి టల్లోస్ అనండి అంటూ రంగు రంగుల పండుమిరప లేదా పచ్చిమిరప పచ్చడి తయారు చేసుకొచ్చారు . నిన్న మాత్రం అందరికంటే ముందుగా టిఫిన్ పెట్టారు jb గారు పెసరట్టు అల్లం పచ్చడితో . అలాగే బ్రూ కాఫీ కూడా ఇచ్చారు. ఇక మిగిలింది లంచ్.. ఈసారి స్వీట్లు , పచ్చళ్ళు ఎక్కువైనట్టున్నాయి కదా. తర్వాత ఇందిర ఉసిరి ఆవకాయ , ఇంకా బాదుషా స్వీట్. తను అడిగిన డౌట్ ఎవరికైనా తెలుసా ? అసలు ఆ స్వీట్ ని బాదుషా అని ఎందుకంటారు ? మాల గారు చందమామతో కబుర్లు చెప్తూ బాదం ఆకులలో కందిపచ్చడి వడ్డించారు. నేనూ అంటూ శ్రీలలిత గారు ఉసిరి మెంతికాయ , పైనాపిల్ జ్యూస్ .. పైన ఆపిల్ కాదు పైనాపిలే.. అయిందిగా.. నేస్తం తనదైన స్టైలులో ఉలవచారు వడ్డించారు. మర్యాదకైనా బాగుందని చెప్పేయండి మరి. పనిలో పనిగా భాస్కర్ అన్నాయ్, మంచుగారి మీద కసి తీర్చుకున్నారు. నేనూరుకుంటానా? అంటూ మంచు కూడా తన పాకశాస్త్ర ప్రావీణ్యం చూపించారు. అదెలా ఉందయ్యా అంటే?? చక్రపొంగలిని చుంబరస్కా అని పేటెంట్ తీసుకునేంత. మరి ముందు ముందు పులిహోర, దద్ధోజనం చేసి ఏమని పేటెంట్ తీసుకుంటారో??
మా ఇంటబ్బాయి వంట అంటూ ముద్దు ముద్దుగా శ్రీవారి వంటకం గురించి చెప్పింది కొత్త పెళ్లి కూతురు మధురవాణి. కార్తీక మాసం కాబట్టి ఆ కూర పక్కనపెట్టి తన పెళ్లి విందులోని అరిసెలు, లడ్డూలు ,కారప్పూస పట్టుకొచ్చింది. సరే అని క్షమించేసాం. మంజు సొరకాయ కోఫ్తా తీసుకొచ్చారు. జ్ఞానప్రసూనగారేమో బూరెలు వండి తీసుకొచ్చారు. అవి నములుతూ ఇంకా ఎవరేవరేం తెచ్చారో చూద్దాం. నేనేమో మావారు చేసిన టమాటా పచ్చడి తెచ్చాను.అలాగే కొన్ని వంకాయ స్పెషల్స్. అదిగదిగో ఇందు కూడా కొబ్బరన్నం, ఆలు ఖుర్మా, పెరుగు పచ్చడి పట్టుకొచ్చారు. అక్కడేదో గొడవ జరుగుతున్నట్టుంది. ఎవరో భార్య భర్తలు చాలా తీవ్రంగా చర్చిస్తున్నట్టున్నారా? మాట్లాడుతున్నారా ? తెలీడం లేదు. హాస్యవల్లరిలో పూర్ణపొంకాయ పులుసు తయారైనట్టుందే.. నేను కూడా వస్తున్నా అంటూ మురళి నూడుల్స్ ఉప్మా చేసి పట్టుకోచ్చ్చారు. కుదిరితే తినడం. లేకుంటే బాండీ పడేసి ఇంట్లో వాళ్ళతో ఇడ్లీ తినండి అంటూ. అవసరం ఏదైనా నేర్పిస్తుంది కదా. అందుకే ఈ పాకెట్ నూడుల్స్ తో ప్రయోగాలూ అన్నమాట.
రాధిక అగాకారకాయ కూర పట్టుకొచ్చారు. అటువైపు నుండి లత మేతి చమన్ , బ్రెడ్ బాసుంది తీసుకొస్తున్నారు చూడండి. కూర ఇటు పెట్టి స్వీటు పక్కన పెట్టండి. చివరిలో తినొచ్చు. స్వప్న పాలక్ పనీర్ తీసుకొస్తే సుభద్ర దప్పళం తయారు చేసింది. అలాగే మాంచి వనభోజనాల పాట కూడా వినిపించింది. సత్యాన్వేషి నేను కూడా పాల్గొంటాను అంటూ టర్కీ బిర్యాని అంటున్నారు. తప్పు కదా . కార్తీకమాసం నో నాన్ వెజ్. అందులో కూరగాయలు వేసి బిర్యాని చేసుకురండి.. ఇంకా ఎవరొస్తున్నారు అంటే... కార్తీక్ పట్టుదలతో బ్రమ్మీల పరువు నిలపడానికి పుస్తకం చేత బట్టి టమాటాలు ఓ మాదిరిగా తరిగి పులుసు పెట్టేసాడు. అయినా టమాటాలే పులుపు అంటే ఇంకా పులుసా?? వెనకాలే బెండప్పారావు కూడా రైస్ కుక్కర్లో చపాతీలు చేసాడంట పట్టుకొచ్చాడు. ఇంకా సేమ్యాని రోట్లో దంచి పాయసం చేసాడు.అసలు తన రూమ్లో కుక్కర్ తప్ప వేరే లేదన్నాడు. రోలు ఎక్కడిదబ్బా?? సరేలెండి ఎదో ఒకటి. చెట్టు లేని చోట ఆముదం చెట్టే మేలన్నారు కదా.. చివరిగా లేడీస్, బ్రమ్మీలు వంటలు చేసేస్తుంటే అంకుల్స్ పరువు పోతుంది అని రౌడీ కూడా టోఫు అని కూర చేసాడు. అసలు టోఫు ఎలా ఉంటుందో తెలీదు. అందులో వేసిన సాసులు ఒక్కటి తెలీదు. మరి తను చేసిన తర్వాత ఏం చేసాడో మరి?? ఫోటో పెడితే అన్నా ఓహో ఇలా ఉంటుందా? అనుకునేవాళ్ళం కదా.. గీతాచార్య ఆడాళ్ళ వంటకు ద్రావిడుడి బ్యాటింగుకు ఎదో లింకు పెట్టాడు. చూడండి.
తినడానికి అన్నీ వచ్చేసాయి. మరి ప్లేట్లూ, చెంచాలు, నీళ్ళు వద్దా?? వేణు ఏమో వెండి కంచాలు, కట్లరీతో పాటు స్టీం దోస చేసాడు అలాగే దోసలు చేసేటప్పుడు కొన్ని ట్రిక్కులు తీసుకొస్తే పద్మార్పిత మినరల్ వాటర్ అందించింది. భోజనాలు అయ్యాక భుక్తాయాసంతో లేచాకా నేను సైతం అంటూ కశ్యప్ ఫింగర్ బౌల్స్ పట్టుకొచ్చాడు. టిప్ ఇచ్చేయండి పాపం. చేతులు కడుక్కున్నాక భాను చేతిలో ఉన్న తాంబూలం వేసుకోవడం మర్చిపోవద్దు.
ఈ వనభోజనాల ఘుమఘుమలు ఇంకా వస్తున్నాయేమో జాజిమల్లి ఎన్నో నోరూరించే కబుర్లు పట్టుకొచ్చారు .. సుజాత ఏమో వంట మీద తనకున్న నిక్కచ్చి అభిప్రాయం చెప్పారు. పర్లేదు లెండి. అర్ధం చేసుకున్నాం, కుంటున్నాం,, కుంటాం కూడా..
వచ్చే కార్తీక పున్నమి రోజు కలుద్దాం..
అస్తమానం తిని తొంగుంటే మనిషికి గొడ్డుకి తేడా ఏముంది? అన్నాడా రావు గోపాలరావు. నిజమే కదా. ఊరికే ఎవరి బ్లాగులో వాళ్ళు రాసుకుంటుంటే ఏముంది.అప్పుడప్పుడు అందరూ ఒకే విషయం మీద రాస్తే ఎలా ఉంటుంది. సూపర్ గా ఉంటుంది. ఇది కార్తీకమాసం. అంతే దీపాలు, ఉపవాసాలు, పూజలు, వన భోజనాలు. తమ తమ ఉద్యోగ, వ్యాపార , సంసార విషయాలలో బిజీగా ఉండేవాళ్ళు ఈ వనభోజనాల పేరుతో ఒక్కచోట కలిసి తమ ఇంటినుండి తెచ్చుకున్న వంటకాలతో ఆటలతో పాటలతో కలిసి మెలిసి గడుపుతారు. ఆ ఒక్కరోజైనా కాస్త ప్రత్యేకంగా గడిపితే వచ్చే ఆనందమే వేరు. కాదంటారా??
ఐతే ఇప్పుడేంటి?అంటారా?
బ్లాగులు రాసేవాళ్ళందరూ ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఉన్నారు. అందరూ బిజీనే. మనకంటూ ఒక లోకం సృష్టించుకున్నాం. అదే బ్లాగ్లోకం. మనం కూడా ఈ వనభోజనాలు ఏర్పాటు చేసుకుంటే పోలా?? ఎలా అంటారా?? దాందేముంది. చాలా వీజీ.. ఎల్లుండి కార్తీక పున్నమి. ఆరోజు బ్లాగ్వనంలో వనభోజనాలు ఏర్పాటు చేసుకుందాం. అందరూ తమ బ్లాగులోనే ఒక వంటకం గురించి రాసి దాని ఫుటో పెట్టండి. అందరూ వచ్చి అది చూసేసి, చదివేసి నచ్చితే కామెంటేసి వెళతారు. అర్ధం కాలేదా? ఐతే గత సంవత్సరపు వనభోజనాల విశేషాలు చూడండి..
మరి ఈ వంటలు ఆడవాళ్ళు మాత్రమే రాయాలని లేదు. అమ్మాయిలు, అమ్మలు, అబ్బాయిలు, అంకుల్సు అందరూ రాయొచ్చు. అది నిమ్మ రసమైనా , సేమ్యా పాయసమైన సరే. షడ్రుచులులో లాగా సీరియస్సుగా రాయాల్సిన పని లేదు. మీకు వచ్చిన వంటకాన్ని మీ స్టైల్ లో రాయండి. కెమెరా లేదు ఫోటో ఎలా అంటే జై గూగులమ్మ అనండి ఒక్కరోజు . పర్లేదు..
సరే మరి ఎల్లుండి కార్తీక పున్నమి రోజు కలుద్దాం...
ఈ జీవిత గమనంలో మనం ఎంతో మందిని కలుస్తుంటాము. అందులో కొందరు మిత్రులుగాను, మరికొందరు ఆత్మీయులుగాను స్థిరపడిపోతారు. మన పద్ధతి నచ్చనివాళ్లు దూరమవుతారు. ఇలా మనకు తారసపడి కొద్దో గొప్పో అనుబంధం ఉన్నవాళ్లతో ఎంతో కొంత నేర్చుకుంటాం. అవి జీవిత సత్యాలే కావొచ్చు, మనం గుర్తుంచుకోవాల్సిన పాఠాలే కావొచ్చు. అదే విధంగా తెలుగు బ్లాగుల్లో బ్లాగర్లు కొద్ది మంది తప్ప అందరూ సుహృద్భావంతో ఉంటున్నారని చెప్పవచ్చు.
నా సంగతి చెప్పాలంటే చాలా ఉంది. నా చిన్నప్పటినుండి ఒంటరిదాన్నే అని చెప్పవచ్చు. తమ్ముళ్లది వేరే రాజ్యం. ఇక నేర్చుకునే అవకాశం ఎక్కడిది. ఎందుకంటే నాకు నిజజీవితంలో స్నేహితులంటూ ఎవరూ లేరు మరి. ఇప్పుడైతే చిన్న ప్రపంచం సృష్టించుకున్నాను. బ్లాగు మొదలెట్టినప్పుడు బ్లాగచ్చరముక్క రాదు. తోటి బ్లాగు మిత్రులే బ్లాగు ఎలా మొదలెట్టాలి నుండి ఈరోజు బ్లాగు డిజైనింగ్ ఎలా చెయాలి అనేది అడిగినప్పుడల్లా చెప్పేవారు విసుక్కోకుండా. అలాగే నా రచనలు, వ్యాసాలు మొదలైనవి ఎప్పటికప్పుడు సరిదిద్దుకుని మెరుగుపరుచుకునేలా చేసి ఈ బ్లాగుల ద్వారా పరిచయమై స్నేహితులుగా మారినవారే. బ్లాగులకు సంబంధించిన విషయాలే కాక ఈ స్నేహితులు జీవితానికి సంబంధించి ఎన్నో సత్యాలు తెలియచేసారు. విపత్కర పరిస్థితుల్లో కృంగిపోకుండా విశ్లేషించుకుని ముందుకు సాగేలా చేసారు. ఒక్కోసారి చనువుగా తిట్టారు కూడా. :).. కాస్త బాధపడ్డట్టు కనిపించినా ఊరుకునేవారు కాదు. నా సంతోషంలో ఆనందించి, బాధలో ఓదార్పు నిచ్చి, విజయాలలో అభినందించే ప్రియమైన బ్లాగు మిత్రులకు వందనాలు. మనఃపూర్వక కృతజ్ఞతలు. అసలు రక్తసంబందం లేకుండా ఇంత ఆత్మీయత , ఆప్యాయత ఉన్న స్నేహాలు ఏర్పడతాయని కలలో కూడా అనుకోలేదు. ఇంతమంది బ్లాగు మిత్రులలో కొందరు కుటుంబ మిత్రులుగా కూడా మారారు....అలాగే కొందరు మిత్రులు అనుకున్నవారు కూడా మరచిపోలేని పాఠాలు నేర్పారు. అవి ఎప్పటికి నాకు పనికొచ్చేవే.. మిధ్యాప్రపంచమైనా , వాస్తవ ప్రపంచమైనా మనుష్యులంతా ఒక్కలాగే ఉంటారు. అదే మంచితనం, కుళ్లుబోతుతనం. మనకు కావలసింది మనం తీసుకుంటే సరి. ఏమంటారు??
ఇదంతా ఎందుకంటారా?? మరేం లేదండి. టైమ్స్ ఆర్టికల్ ద్వారా పరిచయమైన ముత్తులక్ష్మి అనే తమిళ బ్లాగరు తన నాలుగవ బ్లాగు వార్షికోత్సవ సందర్భంగా నాకు ఈ అవార్డు ఇచ్చింది. తనతో మాట్లాడుతుంటే నాకు ఈ ఆలోచనలు కలిగాయి. ఊరికే టపాలు రాసుకోవడం, కామెంట్లు పెట్టడమేనా. ఇంకేమైనా ఉపయోగాలున్నాయా అని ..
మరి మీరు బ్లాగింగు, బ్లాగు మిత్రుల ద్వారా ఏమైనా నేర్చుకున్నారు??
అందమైన గీతల (బొమ్మల) ఇంద్రజాలికుడు, మాంత్రికుడు బాపుగారి బొమ్మలను వీక్షించడానికి, నచ్చినవి కొనుక్కోవడానికి ప్రారంభించబడిన కొత్త గూడు ..
http://bapuartcollection.com/
ఈ గూడు గురించి ఆయన మాటల్లోనే విందాం..
Web site గురించి చెబుతున్న బాపు గారు (తెలుగులో).
Web site గురించి చెబుతున్న బాపు గారు (Englishలో)
ఎంత బిజీ జీవితమైనా, ఎవరికన్నా ఫోన్ చేసి మాట్లాడే సమయం లేకున్నా కూడా అంతర్లీనంగా కొన్ని జ్ఞాపకాలు, అనుభూతులు మన వెన్నంటే ఉంటాయి. వాటి గురించి ఆలోచన రాగానే అలౌకికమైన అనుభూతి కమ్మేస్తుంది. ఎన్ని ఏళ్ల తర్వాత గుర్తు చేసుకున్నా, చూసినా అదే అనుభూతి. ఎప్పటికప్పుడు కొత్తగానే ఉంటుంది. అదే మాయాదుప్పటి. దైనందిన కార్యక్రమలలో సతమతమవుతూ ఉన్న తరుణాన ఒక్కసారిగా ఆ పనులు, ఆలోచనలు కూడా ఆపేసి ఈ మాయా దుప్పటిని కప్పుకుని మరో లోకానికి వెళ్లిపోవాలనిపిస్తుంది. ఆ మాయా దుప్పటి ఒక వస్తువైనా కావొచ్చు, ఒక జ్ఞాపకమైనా కావొచ్చు, లేదా ఒక పుస్తకమైనా కావొచ్చు. ఆ దుప్పట్లకు, మనకు మాత్రమే అర్ధమయ్యే ముచ్చట్లు ఎన్నో ఉంటాయి. అవి ఒకరికి చెప్పినా అర్ధం కావు. ఎన్ని సార్లు తెరచి చూసుకున్నా తనివి తీరదు. అలాగే మన దగ్గర ఎన్ని పుస్తకాలున్నా కొన్ని మాత్రం ఇలాంటి మాయాదుప్పట్లే. అవి ఎన్ని సార్లు చదివినా కొత్తగానే ఉంటుంది. అందులోని ప్రతీ సంఘటన, మాట గుర్తుండిపోతుంది. ఐనా ప్రతీసారి కొత్త పుస్తకమల్లే మొదటినుండి చివరిదాకా చదువుతాము. ఆ పుస్తకం అంటే ఎందుకంట అంతఇష్టం?. ఆ పుస్తకంలోని కొన్ని మాటలు మనకు మరపురాని పాఠాలు కావొచ్చు. ఆ మాటలను మన జీవితంలోనే తరచి తరచి చూసుకోవచ్చునేమో. మనసుమూలల్లో దాగిన ఆ ముచ్చట్లు, భావాలు ఈ పుస్తకం చదవడం వల్ల రిఫెష్ అవుతాయేమో. ఏమో?? ఒక్కొక్కరిది ఒక్కో అనుభవం. అనుభూతి.
అలాంటి రెండు మాయాదుప్పట్ల ముచ్చట్లు మీతో పంచుకోవాలని ఉంది. చిన్నప్పటినుండి చదివింది ఇంగ్లీషు మీడియం ఐనా క్లాసు పుస్తకాలు తప్ప నేను చదివిన పుస్తకాలన్నీ తెలుగులోనే. అప్పుడప్పుడు ఇంగ్లీషు నవలలు చదవాలని ప్రయత్నించినా బుర్రకెక్కలేదు. అర్ధంకాక కాదు. ఆసక్తి లేక. పత్రికలు , పేపర్లు అంటే ఓకే . పుస్తకాలు అందునా తెలుగు పుస్తకాలు చదవాలని అమ్మ చేసిన అలవాటు ఇప్పటికీ నాతోనే ఉంది. వందల పుస్తకాలు కొన్నా, సేకరించినా, దాచుకున్నా కూడా కొన్ని మాత్రం పదే పదే చదువుకునేదాన్ని. నాకు ఎక్కువగా సస్పెన్స్, కుటుంబప్రధానమైన కథలంటే చాలా ఇష్టం. ఒకసారి నా పుస్తకాలన్నీ తీసి పంచేసాను. అలా అల్మైరాలో ఉన్న పుస్తకాలన్నీ తీసి ముందేసుకుని చూస్తుంటే ఈ ఆత్మీయుల్ని వదులుకోవాలా అని బాధ కలిగింది. కాని తప్పదు అని ఇచ్చేసాను. నాకెంతో ఇష్టమైన యండమూరి, కొమ్మనాపల్లి, సూర్యదేవర, యద్ధనపూడి మొదలైన వారి నవలలు ఎన్నో దూరం చేసుకున్నాను. కాని రెండు పుస్తకాలు మాత్రం ఇవ్వలేకపోయాను. ముప్పై ఏళ్ల క్రింద ఇంటర్లో ఉండగా కొన్న పుస్తకాలవి.. కొన్న మొదట్లో వాటి మీద అంత అవగాహన, అనుబందం కలగలేదేమో. కాని పెళ్లైన తర్వాత మాత్రం కనపడినప్పుడల్లా నవల మొత్తం మొదటినుండి చదివేదాన్ని కొత్త నవల లాగే. మిగతా పుస్తకాలకు కాస్త ఎడంగానే ఉంచేదాన్ని వాటిని. ఆ పుస్తకాల వల్ల నాకేమైనా జీవిత పాఠాలు తెలిసాయా?. నీతి సూత్రాలు అర్ధమయ్యాయా?. అంటే... ఏమీ లేదు. అవి సాధారణ మధ్యతరగతి జీవిత గాధలు. నా వ్యక్తిగత జీవితంలో అలాంటి సంఘటనలు ఎదురు కాలేదు. కాని ఎందుకో అవి చదువుతుంటే ఆ కథలో ఒక పాత్రనై జరిగే సంఘటనలన్నీ కళ్లారా చూస్తునట్టు అనిపించేది. ఇప్పటికీ అంతే. ఈ కథలలో ఫాంటసీ అంటూ ఏమీ లేదు. అంతా వాస్తవమే. తప్పకుండా ఎక్కడో ఒకదగ్గర జరిగి ఉండవచ్చు. ఎవరికో ఒకరికి అనుభవమై ఉండొచ్చు అనిపిస్తుంది. ఈ పుస్తకాలలో పాత్రధారులకు ఆ కాలంలో ఎదురైన సమస్యలకు నేడు ఏదైనా పరిష్కారం ఉందా? అంటే నాకైతే లేదనిపిస్తుంది. మనుష్యులింతే అని అప్పుడు, ఇప్పుడు అనుకుంటాను.
ఇక ఆ పుస్తకాలు అంత పేరు తెచ్చుకున్నవి కూడా కాదేమో. అందుకే వీటి గురించి అందరికీ తెలియదేమో కూడా. మాదిరెడ్డి సులోచన రచించిన ఋతుచక్రం, తరంగాలు ..
ఋతుచక్రం... ఒక గ్రామంలో వ్యవసాయ కుటుంబంలో జరిగే కథ ఇది. ముఖ్య పాత్రధారి అంటూ ఎవరో లేరు. అందరూ ముఖ్యమైనవారే. తండ్రి, కొడుకులు, కూతుళ్లు, పిల్లలు... ఒక్కొకరిది ఒక్కో స్వభావం, ఆరోపణలు, ఆవేశాలు, చిన్న చిన్న గొడవలు, సర్దుబాట్లు .. ఇలా ఎన్నో సంఘటనలు కళ్లకు కట్టినట్టుగా ఉంటాయి. ఇందులో ఎవరినీ తప్పుబట్టలేము అనిపిస్తుంది. మనుష్యులన్నాక విభిన్న వ్యక్తిత్వాలు, ఆలోచనలు, ఆచరణలు. ఆశయాలు ఉంటాయి. దండలో దారంలా అందరినీ ఒక చోట కలిపి ఉంచాలని ప్రయత్నిస్తుంది ఆ ఇంటి చిన్నకోడలు అరుంధతి . ఇంటిపని, బాధ్యత అంతా తన మీద వేసుకుని ఇంటివాళ్లైనా, పనివాళ్లైనా అందరినీ ప్రేమగా చూసుకుంటుంది. కాలక్రమేణా గొడవలు మొదలై అందరూ విడిపోతారు. చివరికి ఆ ఇంట్లో పని మనిషి కొడుకు చదువుకుని కలెక్టర్ అయ్యి అరుంధతి కూతురు సుజాతను పెళ్లి చేసుకుంటాడు. ఇది ఒక మామూలు కథ లేదా సినిమా కథలా ఉంది అంటారా? క్లుప్తంగా చెప్తే ఇంతే. కాని ఈ కుటుంబసభ్యుల మధ్య జరిగే సంఘటనలు మనకు ఆ దృశ్యాన్ని కళ్లముందు ఆవిష్కరిస్తాయి. అది రచయిత్రి గొప్పదనం. మాటల పదవిన్యాసం .. ఈ పుస్తకం చాలా సార్లు చదివాను కాబట్టి కథ మొత్తం గుర్తుంది . అయినాసరే మరోసారి పుస్తకం తెరిస్తే మొదటినుండి కొత్త పుస్తకంలా ప్రతీ పేజీ చదువుతాను. ఎందుకో మరి.
తరంగాలు... ఇది కూడా ఒక మహిళ జీవితంలో ఎదురయ్యే సమస్యలు, వాటిని ఎదుర్కొనలేక పడే సంఘర్షణను ప్రతిబింబించే కధ. జ్ఞానప్రసూన నలుగురన్నల ముద్దుల చెల్లి. చురుకైనది. తెలివితేటలు కలది. ముఖ్యంగా అందరిని ప్రేమించే గుణం కల అమ్మాయి. తల్లితండ్రులు, అన్నల ప్రేమాభిమానాలతో కష్టపడి డాక్టరీ చదువుతుంది. పెళ్లయ్యాక భర్త తోడ్పాటు కూడా ఉంటుంది. ఎంత డాక్టరైనా ఇల్లాలు, తల్లి కాబట్టి ఆ విధి కూడా సమర్ధవంతంగా నిర్వహిస్తుంది. ఇంట్లో వంట, పిల్లలు, పనిమనుష్యులు, బంధువులు, ఆసుపత్రిలోని పేషంట్లు .. ఇల్లా ఎన్నో చేసుకోవాల్సి వస్తుంది.ఏదీ తప్పించుకునేట్టు లేదు. ప్రభుత్వోద్యోగిగా నిజాయితీగా పనిచేస్తుంది కాబట్టి కుటుంభానికి సరిపడా డబ్బు మాత్రమే సంపాదించగలుగుతుంది. భార్యాభర్తలు ఇంటి బాధ్యత పంచుకుని సంతోషంగా ఉన్నా అప్పుడప్పుడు వచ్చే చుట్టాలతో సమస్యలు , గొడవలు మొదలవుతాయి. చివరకు భార్యాభర్తలు కూడా గొడవపడతారు. ఈ కథలో ఎవరినీ తప్పు పట్టాలనిపించదు. భార్య తనను ,తనవారిని అర్ధం చేసుకోలేదు అంటాడు భర్త. భర్త తనను అర్ధం చేసుకోలేదు, నిర్దాక్షిణ్యంగా ఉద్యోగం మానేయమన్నాడని భార్య బాధపడతారు. భర్త ఎంతగా సహకరించినా ఒక్కోసారి బంధువుల మాటలతో రోషం వచ్చి భార్య మీద కేకలేస్తాడు. మధ్యలో పిల్లలు నలిగిపోతారు. ఈ కథ చదువుతుంటే అనిపించింది... బాధ్యతాయుతమైన ఉద్యోగాలు చేసే స్త్రీలందరూ ఇంటా, బయటా రాణించడానికి ఎంత సతమతమవుతారో కదా? ...
ఈ పుస్తకాలు చదవండి అని ఎవ్వరికీ చెప్పను. నాకు నచ్చినట్టుగా వేరొకరికి నచ్చాలని లేదుగా. అందుకే ఇదంతా నా సొంత అభిప్రాయమే.. మీకు ఇలాంటి కుటుంబ కథలు చదవాలంటే ఈ పుస్తకాలు దొరుకుతాయేమో ప్రయత్నించండి.
మరి మీ మాయా దుప్పట్లు ఏమైనా ఉన్నాయా?? మళ్లీ మళ్లీ చదివించే , చదివినప్పుడల్లా కొత్తగా కనిపించే పుస్తకాలు...
దీపావళి అయిపోయాక ఈ మతాబులేంటి? చిచ్చుబుడ్లేంటి అనుకుంటున్నారా?? ఆగండాగండి . చెప్తాగా!.. కొద్ది కాలంగా... అంటే చాలా కాలంగానే ప్రమదావనంలో అనుకుంటున్నాం ఊరికే ఎవరి బ్లాగుల్లో వాళ్లు రాసుకోవడమేనా? ఒకసారి అందరం కలుద్దాం అని. ఆ మాట అనుకునే దగ్గరే ఉండిపోయింది. ఇలా కాదుగాని ఈసారి ఎలాగైనా హైదరాబాదులో ఉన్న మహిళా బ్లాగర్లం కలవాల్సిందే అని డిసైడ్ అయ్యాం. జ్ఞానప్రసూనగారు “మా ఇంటికి రండర్రా! అందరికీ బూరెలు చేసి పెడతా” అన్నారు. ఇక ఎవరెవరు ఏమేం తీసుకురావాలి అని మాట్లాడుకున్నాం. డ్రింక్స్ నుండి డెజర్ట్ వరకు అన్నీ పంచేసుకున్నాం. దీపావళి మరునాడు ఐతే కాస్త ఖాళీగా ఉంటుంది. ఆ రోజు కలుద్దాం అని మా సన్నాహాలు మొదలెట్టేసాం. ఎలాగైతేనేమి పండగ ఐపోయింది. మేము చేయాల్సిన వంటకాలు రెడీ చేసుకుని ఒక్కరొక్కరుగా ప్రసూనగారింటికి చేరుకున్నాం. ఈ రోజు మా ముఖ్య అతిథిగా ఆహ్వానించిన వ్యక్తికి బ్లాగులకు అస్సలు సంబంధం లేదు, అసలు కంప్యూటర్ వాడకం కూడా తెలిదు. కాని ఆవిడను ఎందుకు పిలిచామో చివర్లో చెప్తాను . (ఎందుకంటే అవిడ చివర్లో వచ్చారు కాబట్టి)..
మరి ముందు ఈ రోజు మెనూ చెప్పుకుందామా..
నాలుగైదు కాదు గాని ఆరు రకాల పచ్చళ్లు
బూరెలు, రవ్వ లడ్డూలు, జంతికలు
చనా మసాలా, నాన్, రుమాలి రోటి
బగారా బైగన్, గోంగూర పులిహోర, కాకరకాయ పకోడీలు
సాంభార్, పెరుగు, అన్నం.
చివర్లో ఐస్క్రీం + గులాబ్ జామున్
వెళ్లేటప్పుడు చాయ్..
(బాగా కుళ్లుకున్నారా??)
నేను వెళ్లేసరికి మాల, లక్ష్మి, శ్రీలలిత వచ్చేసి ఉన్నారు. అలాగే ప్రసూనగారి ఫ్రెండ్ భవాని. లక్ష్మిగారేమో గుమ్మంలోనే అందరిని పట్టుకుని పేరు చెప్పి రావాలి అంటూ ర్యాగింగ్ చేసేస్తున్నారు. ఎవరి పేరు అని చెప్పలేదు. స్వాతి మాత్రం అడిగింది. “నా పేరా? మావారి పేరా? “అని... మనం అంత వీజీగా చెప్పేస్తామేంటి? వెళ్లేటప్పుడు చెప్తాలే అని లోపలికి వెళ్లిపోయా. అందరం దీపావళి విషెస్ చెప్పేసుకుని ముచ్చట్లలో పడ్డాం. డాక్టర్ ని చూస్తే ఏదో ఒక ఆరోగ్య సమస్య, ఇంజనీర్ ని చూస్తే ఏదో టెక్నికల్ సందేహం వచ్చినట్టు, నన్ను చూస్తే అందరికి బ్లాగు సందేహాలు వచ్చేసాయి. అవి చెప్తూ ఉంటే స్వాతి, సి. ఉమాదేవి వచ్చేసారు. బ్లాగు రాతల్లో , కామెంట్లలో పేరు మాత్రమే తెలిసిన వ్యక్తి ఎదురుగా కనపడేసరికి ఎంత ఆనందమో!. ఇదే విషయమై చర్చ జరిగింది. రాతలను బట్టి ఒక మనిషి రూపురేఖలు నిర్ణయించుకోగలమా? రాతల్లో, రూపంలో అందంగా ఉన్న వ్యక్తి అసలు స్వరూపం నీచమైనది అని తర్వాత తెలిస్తే ఎలా ఉంటుంది. రాతలకు , రూపానికి సంబంధం ఉంటుందా? ఉండాలా? అని నేనడిగా.. కాదు అన్నారు అందరూ. అసలు ఇదంతా ఎందుకంటే.. ఇన్నాళ్ళూ మనం కంప్యూటర్ ద్వారా మాట్లాడుకోవడమే కాని ఒకరినొకరం చూసుకోలేదుకదా.. అందుకని.. ఎవరెవరో తెలుసుకుందుకు అలా చేసారన్నమాట.. కాని ఒకనిజం మటుకు ఒప్పుకు తీరాలి. అక్కడ కలవగానే అందరికీ కూడా అస్సలు కొత్తవాళ్ళతో మాట్లాడుతున్నామనే ఆలోచనే రాలేదు. పుట్టింటికి అక్కచెల్లెళ్ళందరూ వెళ్ళినప్పుడు .. అప్పటికి సంవత్సరాల తరబడి కలుసుకోకపోయినా సరే ఎంత ఆప్యాయంగా, ఆనందంగా వాళ్ళందరూ కలిసిపోతారో అలా పెద్దక్కలావున్న ఙ్ఞానప్రసూనగారింట్లో అందరం కలిసిపోయాం.
అలా వంటల ప్రయోగాలు అందులో సాధించిన జయాపజయాలు, మధ్య మధ్యలో శ్రీలలిత పేల్చే జోకుల తూటాలతో (చేతుల్లో డ్రింక్ గ్లాసులతో.. ఏ డ్రింక్ అని అడగకండి.. సీక్రెట్) సమయం ఎలా గడిచిపోయింది తెలీలేదు. ఇలా కలుస్తున్నామన్న ఆనందంతో ఎవరికీ ఆకలి గుర్తు రాలేదు. కాని తెచ్చిన వంటకాలు మాకేసి విచారంగా చూస్తున్నాయి. అన్ని ఐటెంస్ ఉన్నాయి కదా అని పెళ్లిళ్లలో లాగా ప్లేట్లు పట్టుకుని లైన్లో నిలబడకుండా తీరిగ్గా ఒక్కో వంటకం ఆస్వాదిస్తూ, కామెంట్లు వేసుకుంటూ గడిపేసాం. మా ముచ్చట్లతోనే సగం కడుపు నిండిపోతే ఇంకా ఏం తినగలం? వెంటనే “ఐస్క్రీం తిందామా?” అని మాలగారు అడిగితే ముఖ్య అతిథి వస్తున్నారు. కాసేపు ఆగుదాం అని చెప్పాను. అలాగే ప్రసూనగారి హస్తకళానైపుణ్యం చూసాము. పెయింటింగులు, వులెన్, క్రోషియా, పూసలు, దేవతా విగ్రహాలకు కుట్టిన దుస్తులు ఇలా ఎన్నో ఎన్నెన్నో.. అవి చూసి మాకే సిగ్గేసింది. ఎదో రెండు మూడు పనులు చేసేసరికి అలసిపోయాం అని పడుకుంటాం. ఈవిడ ఎంత ఆసక్తిగా,ఓపికగా నేర్చుకుని తయారు చేస్తున్నారు అని? ఇక్కడో ముఖ్యవిషయం చెప్పాలి. ఎప్పుడైనా స్వాతి, చక్రవర్తి ఇంటికి వెళితే బజ్జీలు మాత్రం అడక్కండి ముఖ్యంగా బంగాళదుంప బజ్జీలు. ఎందుకో వాళ్లిద్దరిలో ఒకరు వచ్చి చెప్పాలి.. 
ఇంతకీ ఆ ముఖ్య అతిథి ఎవరంటారా? డా. వి. సీతాలక్ష్మి గారు. అమెరికానుండి కొద్ది రోజుల క్రింద వైజాగ్ వచ్చారు. త్యాగరాయ గానసభలో ఒక సంగీత కార్యక్రమం కోసం నిన్నే హైదరాబాదు వచ్చారు. ఆవిడ వచ్చినపుడు మా గెట్ టుగెధర్ పెట్టుకోవడం , మేము కలిసినప్పుడు ఆవిడ రావడం అదృష్టం. ఇంతకూ సీతాలక్ష్మిగారు ఎవరో మీకందరికీ తెలిసే ఉంటుంది. తెలీనివారికోసం ఈ సమాచారం. బ్లాగ్లోకంలో మలక్పెట్ రౌడీ తెలీనివారుండరు కదా. అతని తల్లిగారు.
ఎలాగు వచ్చారు కదా అని మాల గారు ఆవిడను ఇంటర్వ్యూ చేసారు.
దానికంటె ముందు స్వాతి అందరికీ ఐస్క్రీం , గులాబ్ జామున్ పెట్టి ఇచ్చింది. అది తింటూ ఈ ఇంటర్వ్యూ చేసాం.
మాల : రౌడీ అమ్మగారూ! సారీ! రౌడీ గారి అమ్మగారు నమస్కారం. మీ అబ్బాయి గురించి కొన్ని మాటలు చెప్పండి?
సీతాలక్ష్మి : మా పాపాయి అదేనండి భరద్వాజ్ చాలా మంచివాడండి. ఎక్కువ మాట్లాడడు. అందరికీ హెల్ప్ చేస్తాడు. పెద్దవాళ్లని గౌరవిస్తాడు. చిన్నవాళ్లని ప్రేమగా చూస్తాడు.
ఈ మాటతో అందరికీ పొలమారింది. మాలగారి ఐస్క్రీం కప్పు చేతిలోనుండి జారిపోయింది. :)
మాల : ఏంటి పాపాయా? తక్కువ మాట్లాడతాడా? నా వయసు తెలిసినా కూడా ఎన్నో సార్లు నన్ను సతాయించాడు. ఒకసారైతే నేను రిప్లై ఇచ్చి భయంతో మా ఏరియాలో ఉన్న రౌడీల గురించి కూడా కనుక్కున్నా. ఒకవేళ నా మీదకు దాడికి వస్తే కాచుకుందామని. మీరేంటి ఇలా అంటున్నారు?
శ్రీలలిత : అవునండి.. మా రాతలేవో మేము రాసుకుంటుంటే వచ్చి కామెంట్ పెట్టి పారిపోతాడు. ఇక్కడ జనాలు తిట్టుకుంటే, కొట్టుకుంటే చూడ్డం అతనికి చాలా ఇష్టం.
సీతాలక్ష్మి : అవునా? జ్యోతిగారూ! మీరైనా చెప్పండి మావాడు అలా చేస్తాడా? ఐనా వాడికి ఏ పేరు దొరకలేదా? మలక్పేట్ రౌడీ అని పెట్టుకున్నాడు. మేమందరం పాపాయి అనే పిలుస్తాం.
నేను: అవునండి! చాలా రకాలుగా సతాయిస్తాడు. నేను ప్రమదావనం అని మహిళా బ్లాగర్ల గ్రూపును మొదలెడితే నాకు వ్యతిరేకంగా ప్రమాదవనం అని పెట్టి, ఒక గ్యాంగును వెంటేసుకుని కెలుకుడు అంటూ తిక్క తిక్క పోస్టులు పెడతాడు. నా మీద కూడా ఎన్నో సార్లు రాసాడు.
సీతాలక్ష్మి : అయ్యో రామా! తెలుగు బ్లాగుల గురించి ఎవరికైనా చెప్పాలంటే సిగ్గేస్తుంది. నా గురించి చెప్తే మీరు మలక్పేట్ రౌడీ అమ్మగారా? అంటే తల తీసేసినట్టు ఉంటుంది. ఇంత చరిత్ర ఉందా మావాడికి. అందుకేనా ఇండియాకి రమ్మంటే రావట్లేదు ?
నేను : అయ్యుండొచ్చు. మీ చుట్టాలందరూ ఇక్కడే ఉన్నా కూడా హైదరాబాదుకైతే అస్సలు రాడు చూడండి.
ఇంటర్వ్యూ ఐపోయింది.
*************************************************
మా అందరి గురించి ఆప్యాయంగా అడిగి తెలుసుకున్నారు ఆవిడ. అలాగే మా బ్లాగు లింకులు. (రౌడీ.. మీ అమ్మగారు బ్లాగులోకానికి వస్తున్నారు.. జాగ్రత్త. ) హమ్మయ్యా! పుల్ల పెట్టేసాను. నా అంచనా ప్రకారం ఈపాటికే ఓ కోటింగ్ పడి ఉండాలి.. :))))
కాని తర్వాత ఆవిడకు అనుకోని, అస్సలు ఊహించని విషయం ఒకటి తెలిసింది. మాకు ఆతిధ్యం ఇచ్చిన జ్ఞానప్రసూనగారు అలనాటి ఆణిముత్యం చక్రపాణి సినిమా సంభాషణల రచయిత రావూరు సత్యనారాయణ గారి అమ్మాయి అని తెలిసి ఎంత సంతోషించారో.. అనుకోకుండా వచ్చినా రావూరుగారి అమ్మాయిని, మీ అందరినీ కలిసినందుకు చాలా హ్యాపీగా ఉంది అని అన్నారు. చివర్లో టీ తాగేసి, మిగిలిన వంటకాలు పంచుకుని, కొన్ని మార్చుకుని అందరం ఇంటి దారి పట్టాం.
నాకు తెలిసిన హైదరాబాదులో ఉన్నవారిని ఆహ్వానించాను. ఇంకా హైదరాబాదులో ఉన్న మహిళా బ్లాగర్లు ఉంటే నాకు మెయిల్ పెట్టండి. తర్వాతి సమావేశానికి తప్పకుండా కలుద్దాం. మర్చిపోయా. ఎలాగూ కార్తీక మాసం కదా అని ప్రసూన గారి ఉసిరికాయ కొంచం రుచి చూసేసాం. మాల, లక్ష్మి, శ్రీలలిత కార్తీక వనభోజనాలకు ఎక్కడికైనా వెళదాం అని ప్లానింగ్ కూడా చేసేసారు. దీనికి ఎవరైనా రెడీనా??
Blogger template 'YellowFlower' by Ourblogtemplates.com 2008
